اثر سال ۱۹۷۵ سیراک ملکونیان، تنها یک آبستره بصری نیست؛ بلکه ساختاری ذهنی از زمان، حافظه، و زمین را بازتاب می‌دهد. تلفیقی از سکوت رنگ‌ها، سنگینی فرم‌ها، و فشردگی فضا، این نقاشی را به نقطه‌ای از تأمل بدل می‌سازد. اثری که هم‌زمان معمارانه، شاعرانه، و فلسفی است ... نقاشی پیش رو حاصل تفکری است که خاستگاه …