کتاب «هویت ایرانی و زبان فارسی» تالیف شاهرخ مسکوب، منتشر شد.

در سال‌های اخیر مرگ بیش از همیشه به بخشی از زندگی روزمره‌مان تبدیل شده و به‌قول شاهرخ مسکوب در «خواب و خاموشی»، مرگ «مثل آفتاب بالای سرمان ایستاده و با چشم‌هایی گرسنه و همیشه بیدار نگاه‌مان می‌کند، یکی را هدف می‌گیرد و بر او می‌تابد و ذوب می‌کند و کنارمان خالی می‌شود، مرگی که مثل زمین زیر پای‌مان درازکشیده …

شماره‌های نهم و دهم ماهنامه هنری «صحنه» ویژه اردیبهشت و خرداد منتشر شد.

در روزگار حمله اهریمن، پرسش از هویت ملی و فرهنگ ایرانی اهمیت می‌یابد و بازخوانی آثار شاهرخ مسکوب می‌تواند راهی برای درک بهتر گذشته و پیوند با ریشه‌های فرهنگی باشد.

در روزگار حمله اهریمن، پرسش از هویت ملی و فرهنگ ایرانی اهمیت می‌یابد و بازخوانی آثار شاهرخ مسکوب می‌تواند راهی برای درک بهتر گذشته و پیوند با ریشه‌های فرهنگی باشد.

عبدالله کوثری گفت: درگذشت حسن کامشاد ضایعه‌ای بزرگ برای فرهنگ و ادبیات ایران است. او زندگی پرباری داشت و با ترجمه‌های ارزشمندش خدمتی بزرگ به وطنش کرد. کامشاد و دوست نزدیکش، شاهرخ مسکوب، نمونه‌هایی درخشان از فرزندانی بودند که به وظیفه فرهنگی خود در قبال جامعه عمل کردند.

حسن کامشاد، مترجم و پژوهشگر ادبی، در صدسالگی در لندن از دنیا رفت. کامشاد تیرماه سال ۱۳۰۴ در شهر اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات اولیه را در دبیرستان ادب اصفهان گذراند و در آن ایام با مصطفی رحیمی، ارحام صدر و شاهرخ مسکوب هم‌کلاسی بود و دوستی‌اش با مسکوب تا آخر عمر او ادامه یافت. بعد از آن به تهران آمد و …

انشاءهایی که سیدحسن از ترکیب داستان‏‌های رمانتیک موجود در بازار می‏‌نوشت، نظر شاهرخ مسکوب را جلب کرد. اما نه جلب به آن معنا که خوشش بیاید، شاهرخ با تهدید از حسن خواست به‌جای آنها «تاریخ بیهقی»، «سیاست‏نامه» و «خمسه» نظامی بخواند و از روی آنها برداشت کند

حسن کامشاد (سیدحسن‌ میرمحمد صادقی) که نام ایل و تبارش را دور ریخت و به‌خواسته‌ی خود «کامشاد» شد هم شکار مرگ شد، او به همکلاسانش در اصفهان؛ شاهرخ مسکوب، ارحام صدر و مصطفی رحیمی پیوست.

مسکوب جایی در روزها از راه می‌گوید: «ولی دوستی با حسن [کامشاد] خاصیت دیگری دارد. چنان عمیق است که انگار از عمر پنجاه‌ساله‌اش قدیمی‌تر است. انگار ریشه در تاریخ دارد. به زمان‌های دورِ گذشته، به‌ سال‌های درازِ پیش از تولدِ ما برمی‌گردد.» حالا جسم هر دو در خاک خفته است، نمی‌دانم روحشان کجاست، ولی دیگر هر …

حسن کامشاد، شخصیت بنام ادبیات و کتاب ایران در حالی از میان رفت که به‌جز ده‌ها اثر تألیفی و ترجمه‌ای یک زندگی‌نامه نیز از خود به یادگار گذاشته است؛ اثری که در آن بارها به زادگاهش سپاهان گریز می‌زند و از دلتنگی‌اش برای وطن می‌گوید.

غروب جمعه با خبر درگذشت حسن کامشاد دلگیرتر شد. او سال‌ها به‌عنوان دانشجو و استاد در دانشگاه کمبریج حضور داشت و بعدها هم برای تدریس به دانشگاه کالیفرنیا رفت.

ابراهیم گلستان و صادق چوبک هر یک در مرحله ای از زندگی، بر سرنوشت حسن کامشاد تأثیر گذاشتند اما براساس گفته‌های خودش تأثیر شاهرخ مسکوب بر او از هر کس دیگر بیشتر بوده است چنانکه زمانی در این مورد گفته بود: «هنوز وقتی می‌نویسم حس می‌کنم شاهرخ بالای سر من ایستاده و ناظر کارهای من است».

حسن کامشاد، مترجم، پژوهشگر و از چهره‌های اثرگذار ادبیات معاصر ایران، در ۱۰۰سالگی در لندن درگذشت؛ مردی که شاهرخ مسکوب را «ناظر همیشگی قلمش» می‌دانست و با ترجمه‌ی آثاری چون تاریخ چیست؟ به ادبیات و اندیشه‌ورزی فارسی خدمت کرد.

حوادث رکنا : ابراهیم گلستان و صادق چوبک هر یک در مرحله ای از زندگی، بر سرنوشت حسن کامشاد تأثیر گذاشتند اما براساس گفته‌های خودش تأثیر شاهرخ مسکوب بر او از هر کس دیگر بیشتر بوده است چنانکه زمانی در این مورد گفته بود: «هنوز وقتی می‌نویسم حس می‌کنم شاهرخ بالای سر من ایستاده و ناظر کارهای من است».