این شاید یکی از شیرین ترین آثار فیگو است که در کلکسیون شهاب طواف نگاهداری می شود، گرچه اثر فاقد پرسپکتیو کلاسیک است، اما هم‌نشینی تیرگی و روشنی و روی‌هم‌نشینی لایه‌ها، فضایی ارتعاشی و مه‌آلود خلق می‌کند؛ فضایی که عمقش نه از منطق هندسی، که از انرژی دیداری برمی خیزد.