یک پژوهشگر ادبیات عامه گفت: لالایی‌ها به نوعی میراث ناملموس محسوب می‌شوند و مانند سایر گونه‌های ادبیات شفاهی، به صورت سینه به سینه و شفاهی از نسلی به نسلی دیگر انتقال یافته‌اند.