در کشوری که هر روز بر خط خبری تازه‌ای از بحران‌ها چشم باز می‌کنیم -از تورم و مسکن تا مهاجرت پزشکان و کمبود دارو- صدایی آرام اما خطرناک در حال بلندشدن است؛ صدای نسلی که دیگر نه خشمگین است، نه امیدوار. تنها چیزی که دارد، خستگی‌ است. خستگی از ایستادن بی‌سرانجام در صف آینده.