انسان امروزی در وضعیت‌های ناپایدار قرار دارد و این ناپایداری با زندگی‌اش عجین شده است. اگر آدمی زمانی درصدد بود زمان را به سلطه خود درآورد و پایدار کند، اینک زمان او را به سلطه خود درآورده است. به معنای واقعی در دست بازیگوشی‌های زمانه از این شاخه به آن شاخه می‌پرد و هرگز فرصت «درنگ» ندارد.

بحران انسان معاصر در ادراک زمان مسئله‌ای است که بیونگ‌چول هان در کتاب «رایحه زمان: جستاری فلسفی در باب درنگ‌کردن» مطرح می‌کند که اخیرا با ترجمه فریدا فرنودفر در نشر چرخ منتشر شده است