در سال‌های اخیر، با رشد کارآفرینی و گسترش فضای رقابتی کسب‌وکارها در ایران، نیاز به ثبت رسمی شرکت بیش از گذشته احساس می‌شود. بسیاری از افراد و تیم‌های استارتاپی، شرکت‌های دانش‌بنیان و حتی کسب‌وکارهای سنتی برای ورود به بازارهای بزرگ‌تر، انعقاد قراردادهای رسمی، بهره‌مندی از تسهیلات دولتی و افزایش اعتبار …

در ظاهر اکوسیستم استارتاپی ایران پر از شور و حرکت است. همایش‌ های پرتعداد، جوایز درخشان، سخنرانی‌ های پرشور.

«حسام آرمندهی»، بنیان‌گذار گروه هزاردستان و «حمید محمدی»، هم‌بنیان‌گذار دیجی‌کالا، با انتشار مطالبی در شبکه اجتماعی لینکدین نسبت به تأثیرات مخرب شبنامه‌ها و اتهامات امنیتی سال‌های گذشته بر فضای استارتاپی ایران هشدار دادند.

وقتی مسیر خلق نوآوری، از کاغذبازی‌های فرسایشی می‌گذرد، رقابت در فضای انحصاری بی‌نتیجه می‌شود و استارتاپ‌ها به‌جای ساختن آینده، درگیر بقا می‌شوند. قانون، به‌جای آنکه تکیه‌گاه کسب‌وکارهای نو باشد، در ایران اغلب همان تبر سنگینی‌ست که بر تنه آن‌ها فرود می‌آید.

با رأی رسمی شورای رقابت علیه اسنپ‌فود به‌دلیل اعمال شروط ضدرقابتی در قرارداد با رستوران‌ها، فصل جدیدی در نظارت بر رفتار پلتفرم‌های دیجیتال آغاز شده است. این رأی که به‌دنبال شکایت پلتفرم‌هایی چون تپسی و زودکس صادر شد، می‌تواند در آینده فضای رقابتی اکوسیستم استارتاپی ایران را دگرگون کند.

در میان نمایش‌های رنگارنگ استارتاپی در اینوتکس ۱۴۰۴، چینووا از معدود مجموعه‌هایی بود که به‌جای مانور تبلیغاتی، سعی کرد تجربه‌ای واقعی از ساخت استارتاپ بر بستر مسئله ارائه دهد. اما در فضای پرچالش نوآوری ایران، مدل استارتاپ استودیو واقعاً کار می‌کند یا صرفاً در قالب ارائه‌ها باقی می‌ماند؟