ایده‌آل در معنای افلاطونی آن، امری نه مختص یک فرد، بلکه چیزی در دسترسِ تمام جهانیان است. بااین‌وجود، برای یک درخت، دنیای ایده‌آل، چیزی است که فقط از نور خورشید، باران، خاک، بدون هیچ‌گونه ردی از آتش، تشکیل شده باشد، چراکه نیازها و ترجیحات آن‌ها اندکی با ما تفاوت دارد.

فلاسفه‌ای همچون افلاطون، ارسطو، اسپینوزا، هیوم، کانت و نیچه «عاطفه» را به‌عنوان یکی از عناصر کلیدی در شکل‌دهی به اخلاق و طبیعت انسانی بررسی کرده‌اند. در اینجا به طور مختصر دربارۀ نقشی که عاطفه درنظام‌های فلسفی و اخلاقی این فیلسوفان دارد توضیح خواهیم داد.

کاوش افلاطون درباره عشق شامل نقش آن در رشد فردی و اهمیت آن در رسیدن به زیبایی واقعی و جستجوی خیر است.

فلسفه در یونان باستان، از حدود قرن هفتمِ پیش از میلاد مسیح تا شکل‌گیری امپراتوری روم در قرن نخستِ میلادی را شامل می شود. در طول این دوره، پنج مکتب یا سنت فلسفیِ برجسته و جریان‌ساز به وجود آمد: «مکتب افلاطونی»، «مکتب ارسطویی»، «مکتب رواقی»، «مکتب اپیکوری»، و «مکتب شک‌گرایی».

آیا یک حلقۀ انگشتری می‌تواند انسانی عادل را به درنده‌ای ستمگر تبدیل کند؟ بستگی دارد! به اینکه این حلقه چه ویژگی‌هایی داشته باشد و البته، مهم‌تر از آن، به اینکه در انگشت چه فردی قرار بگیرد.

فلاطون همین بس که وایتهد فیلسوف انگلیسی معاصر گفته بود تمام تاریخ فلسفه، در واقع چیزی نیست جز حاشیه‌ای بر کتاب‌های او! افلاطون بی‌تردید مهم‌ترین شاگرد