در خانه‌ای قد کشید که واژه‌ها حرمت داشتند. خانه‌ای که در آن پدر، زنده‌یاد عزت‌الله کریمی، با قلم می‌زیست و با صحنه نفس می‌کشید؛ مردی از نسل بزرگان مطبوعات و هنر، که کلمات را نه برای نوشتن، بلکه برای زندگی‌کردن به کار می‌برد. اما همان پدری که صحنه را خوب می‌شناخت، با بازیگر شدن فرزندش موافق نبود. شاید …