وقتی که گلی ترقی را در روی ویلچر در خانه سالمندانی در پاریس دیدم که لجوجانه از حرف زدن ابا می‌کند و نمی‌خواهد با کهنسالی خود رودررو شود این گفته‌ها و این ایده‌ها ذهنم را اشغال می‌کند.