یبوسه برای نوشتن «باران سیاه» از اسناد واقعی استفاده کرده است. بخش‌هایی از رمان تقریباً بازنویسی دفترچه‌ خاطرات بازماندگان است. این شیوه به رمان وجهی مستندگونه می‌دهد اما نویسنده این اسناد را در قالب داستانی انسانی می‌ریزد تا همدلی برانگیزد و بار فلسفی ماجرا را برجسته کند.