درست روزی که متحد استراتژیک ایران سقوط کرده است، عده ای سخنگوی دولت را احاطه و شعار ناروا نثارش می کنند! واقعا برناظران دلسوز داخلی معلوم نیست که این همه بی اعتنایی به انواع خطرها و تهدیدها که بعضا از رگ گردن به ما نزدیک ترند ازکجا ناشی می شود و بر اساس کدام مبنای واقعی صورت می گیرند؟