رکود تورمی بر ایران سایه افکنده و بازار، شولای زمستانی بر شانه انداخته است. ولی در راسته‌ی رویافروش‌ها غلغله است و هزاران مشتری گرد بساطشان جمع شده‌اند.

اگر استدلال دادستان کل به جا و قابل قبول باشد، باید هر چه سریع‌تر، کرکره‌ی مغازه‌ها و کارگاه‌های تمام چاقوسازان زنجان را پایین کشید!

سقوط دولت بشار اسد؛ نقطه‌ای است که تبعات و پیامدهای منطقه‌ای آن برای ایران، به اندازه‌ی درس‌ها و تصمیمات داخل اهمیت ندارد. یک وزنه‌ی سنگین از دست و پای ایران باز شد.

رئیس قوه قضاییه از سویی درباره‌ی اهم و مهم، اولویت‌های کشور و مسائل اصلی و فرعی حرف می‌زند، در دیگر سو، از متنی ۱۲ هزار کلمه‌ای دفاع کرده که روح جامعه و خِرد جمعی را به آسانی، نادیده می‌گیرد.

ارزیابی تحولات اخیر سوریه در ایران، تکرار هزارباره‌ی سنّت و مشی مرسوم تحلیل کاهلانه را به نمایش گذاشت.

تقارن جشن ملی رفع فیلتر و روزِ زیبا و دوست‌داشتنی سیزده به در، خاطره‌ای ماندگار خواهد شد و از اِی تا زد، تمام نسل‌ها را به سماع خواهد آورد.

سخنان الکساندر دوگین برای ایده آلیست‌ها، مانند شیرمال داغ است با لایه‌های خامه و عسل. ولی کسی که با واقعیت‌های خاورمیانه و مناسبات روابط بین الملل آشناست، نانی بیات می‌بیند.

محمدعلی دستمالی طی یادداشتی در خبر انلاین نوشت : برخی از نهادها و کارگزاران جمهوری اسلامی، چنان نگرش عجیبی به علم، اخلاق و پوزیتویسم دارند که خبر از افق‌های ناشناخته نمی‌دهد بل که بنیاد آن بر «رانت خواری» و «آزمون و خطا» استوار است. اگر شما هم مانند من، از خیل کثیر متحرین و متعجبینی

اگر آن خانم چادری در آن صحنه ابتکار عمل را در دست می‌گرفت؛ می‌توانستیم شاهد تابلویی متفاوت باشیم.

حتی نگاه ترکیه به عضویت در بریکس، یک نگاه عملگرایانه و سیاسی است و نشانی از دلبستگی گفتمانی و امید به افول غرب ندارد.

«فتح الله گولن را باید به عنوان یک نخبه و رهبر متنفذ بشناسیم که اقدامات او در چهار دهه‌ی گذشته در ترکیه و ده‌ها کشور جهان، از پنجره‌ی مطالعات جامعه شناسی دین، مطالعات امنیتی، ذهنیت شبکه ساز و تشکیلات ساز، نفوذ، ارتباطات بین‌المللی و اقتصاد، شایان بررسی همه جانبه است.»

هواداران دولت قبلی به اندازه‌ی کافی درباره‌ی ارتباط مدت زمان سربرآوردن بادمجان و تحولات اقتصادی شعار دادند و انتظار می‌رود دولت پزشکیان، به همان منطق تکراری متوسل نشود.

واژه‌ها نه تنها بار معنایی دارند، اثر سیاسی – اجتماعی هم دارند. باید دید، سیاستمدار از کدام منظر و با کدام مقصود واژه را انتخاب کرده است.

دو دقیقه دندان روی فلافل بگذارید. خیلی خوب می‌دانم حتی در صورت تحقق آن سناریوی جادویی، انجام وظایف وزارت کشور برای چوپان عزیز، ناممکن است.

اگر نظام حکمرانی ما سراغ قفسه زونکن‌ها نرود و گره از چند پرونده‌ی فردافکن شده نگشاید و باز هم زونکن‌های جدیدی در این قفسه بگذارد، حال و روز ایران، بهتر نخواهد شد.

عمر ما ایرانی جماعت، صرف تعجب و حیرت شما رجال سیاسی نازنین شد! اول می‌آیید با رقبای گردن کلفت سرشاخ می‌شوید؛ بعد که شامل الطاف مردم شدید، تازه یادتان می‌افتد که اسب را ملزوماتی لازم است!

حوزه‌ی علمیه نیز مانند هر نهاد آموزشی دیگری، ناگزیر است مواد و منابع درسی خود را با ویژگی‌های زمانه تطبیق دهد و از خود سوال کند: سهم عظیم صرف و نحو و بلاغت در دروس طلاب، چه نسبتی با ضرورت‌های دانش روز و جهان امروز، دارد.

حاکمیت ما چنان تضادها و تناقض های شگرفی در مورد ادراک روح زمانه دارد که گویی قائل به مرزهای زمانی دیروز و امروز نیست. این همان چیزیست که کار را خراب می کند و نمی گذارد حرف همدیگر را بفهمیم.

وقتی که تعداد ورزشکاران حاضر در دو تیم، میزان مشارکت زنان و نوع ورزش‌ها را با هم مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که ورزش هم تابعی از الگوهای توسعه، حکمرانی و زندگی اجتماعی است و اوضاع و احوال قابل دفاعی نداریم.

تمام رسانه‌ها و مطبوعات ایران و اغلب کاربران شبکه‌های اجتماعی فضای مجازی، زوم کرده‌اند روی روند انتخاب وزرای کابینه‌ی پزشکیان. ولی این مساله در کنار دیگر مسائل ایران، اهمیت حیاتی ندارد.

«مساله»، چیزیست که شاید بتوان در فردای انتخابات، آن را از یاد برد. اما وجود آن را نمی‌توان انکار کرد.

در مناظره‌ی دو نفره، شرایط مساعدی برای رو شدن ابعاد شخصیتی هر دو نامزد به وجود آمد و آن چه که از جلیلی مشاهده شد، در قد و قواره‌ی ادعاهای گفتمان پایداری نبود.

دعوت دختر قالیباف به تلویزیون و سخنان او در مورد سیسمونی گیت و همچنین نقش آفرینی برادر یکی از نامزدها در این سازمان، مسائلی نیستند که بشود به سادگی از کنارشان گذشت.

شعار انتخاباتی، بیانیه، نطق، زبانِ بدن، نحوه مواجهه با انتقاد و زبان و ادبیات نامزدهای انتخاباتی، خیلی مهمتر از آن چیزی است که خودشان تصور می‌کنند.‌گر شش و هشتی در کار نباشد، جنباندنی در کار نخواهد بود.

جمهوری اسلامی نیازمند بازتعریف مفاهیم است و تا زمانی که در شناساندن حدود و ثغور حقیقی مفاهیم سیاسی، دست به جراحی و اقدام نزند، شکاف مشهودی که به وجود آمده، عمیق‌تر خواهد شد.

جامعه ایرانی، بیش از هر زمان دیگری به دنبال نان است و اوضاع و احوال معیشتی چنان اهمیتی پیدا کرده که کوبیدن بر سنج دلاریاب همستر را ترجیح می‌دهند بر پیگیری اخبار انتخابات.

اندک اندک جمع مستان، در فاطمی پیاده می‌شوند. دلنوازان و نازنازان، از پله‌ها پایین می‌روند و سجل خود را رو به خبرنگاران می‌گیرند. ولی خودمانیم؛ نسبت سالن و تعداد صندلی با شمار مهمانان منطبق نیست.

نخستین وزنه سنگینی که رییس جمهور بعدی باید آن را بردارد و بالای سر ببرد، اطمینان بخشی در مورد درک صحیح «مساله ایران» و نوع نگاه به مساله است.

اقدام رئیس جمهور سوریه در نشست منامه، نه با قواعد بازی دنیای سیاست و نه با هویت حزب بعث و خاندان اسد در تعارض نیست. این ما هستیم که به شکل‌ایده‌آلیستی انتظار رفاقت و لوطی‌گری داریم.

سوال بسیار است: مثلا چرا نویسندگان گلخانه‌ای، با وجود حمایت‌های فراوان، هنوز هم اعتبار و محبوبیت پیدا نکرده‌اند و دولت برایشان کتاب چاپ می‌کند و سپس از آنها می‌خرد؟!

با قیاس عملیات موشکی ایران علیه اسراییل، به این بیاندیشیم که از چه راهی می‌توان رئالیسم آشکار جمهوری اسلامی در فرامرز را در داخل و در منطق حکمرانی روزمره نیز نمایان ساخت.

ایران نه تنها به رویای بلندپروازانه سوئیس اسلامی و ژاپن اسلامی جامعه عمل نپوشاند، بلکه از کشورهای منطقه نیز عقب افتاده و مسیر پیش رو، مبهم و مه آلود است.

یک کارشناس مسائل ترکیه می‌گوید: حوزه سیاست خارجی ترکیه تنها حوزه‌ای است که اردوغان و تیم او، در آنجا به همان روال سابق رفتار خواهند کرد و تلاش می‌کنند جوری رفتار کنند که گویی هیچ اتفاق خاصی روی نداده است.

جستجوی صرف تهدیدات در مباحث امنیتی مرتبط با خطر تجزیه و گروه‌های افراطی، ما را از خطرات بزرگتری غافل می‌کند که اتفاقا جلوه‌های مشهود دارند و هیچکدام از آنها، مستور نیستند.

اگر دستگاه‌ها و تجهیزات سیمولاسیون یا شبیه‌سازی نبود، آموزش خلبانی، خطرناک‌ترین و گرانقیمت‌ترین دوره آموزشی جهان می‌شد!