در یکی از روزهای گرم و پر دود و دم شهریور ۴۰۴ در تهران، کسی در حال تلاش سخت برای کظم غیظ، داد زد: ول کن جعفر! ول کن!

تحفظ و سکوت عباس آقای عراقچی و تردید نامبرده در مورد حرف زدن یا سکوت درباره‌ی تازه‌ترین تصمیمات حوزه‌ی سیاست خارجی، اوضاع را پیچیده می‌کند.

رویا خوب چیزی است. رویا به آدمی، جان می‌بخشد و انگیزه. رویا به جامعه، تاب تحمل می‌دهد و توانِ حرکت. حیف است برای این امر مهم، وزارتخانه‌ای نداریم.

گول برخی ضرب المثل‌های قدیمی را نخوریم. دو تا شدنِ آشپز، الزاما به شور شدن آش منجر نخواهد شد!

وای بر من و همه‌ی کسانی که تا همین امروز نمی‌دانستند که نام بسیاری از نهادها، بنیادها و شوراهای کشور را نمی‌دانیم و در خواب غفلت به سر می‌بریم.

بسیاری از ما، حتی قبل از حمله‌ی آمریکا به کشورمان، می‌دانستیم هوایپمای عجیب و غریب «B2» چه جانور شگرفی ست. ولی تنها یکی از نخبگان کمیسیون امنیت ملی مجلس بود که توانست نام تازه‌ای برایش پیدا کند.

سوزاندن سلاح‌ها و قدم نهادن در مسیر مبارزات سیاسی صرف، حتی از سر اجبار و ناگزیری، بهتر از تداوم مسیر غیرقابل پیشبینی و مه آلود است.انتشار گسترده تصاویر خلع سلاح نمادین یک گروه سی نفره از اعضای پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) در رسانه‌های منطقه و جهان، همان چیزی بود که اردوغان و اوجالان می‌خواستند.

اول صبحی از خودم پرسیدم: در یک کشور توسعه یافته، در یک جهانِ رسانه‌ای و علمی شایسته سالار، فردی در قد و قواره‌ی وحید جلیلی، می‌توانست چه شغل و منصبی داشته باشد؟ شما هم از خودتان پرسیدید؟

پیشنهاد تعطیلی سه ماهه، ربطی به حرص کولرها و وضعیت کمبود برق ندارد و دلیل این پیشنهاد، درد و زخمی دیگر است.

آقای پزشکیان! در کشوری که صدور یک کارت سوخت بین چهل روز تا دو ماه کار دارد، در کشوری که با قطع مکرر برق و اینترنت نفتی دست و پنجه نرم می‌کند، بیایید قدری واقعبینانه‌تر به زندگی نگاه کنیم.

در فردای توافق هسته‌ای، شرایط منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای ایران، ضرورت اصلاحات ساختاری مهم را پیش می‌کشد و مجالی برای غفلت و تعلل باقی نخواهند ماند.

شرق/متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست محمد‌علی دستمالی| برای آنکه به شکلی اجمالی به دلایل و زمینه‌های انحلال پ‌ک‌ک پی ببریم، باید به‌طور هم‌زمان چند زنجیره مهم از تحولات تاریخی را در ذهن‌مان تداعی کنیم و فراموش نکنیم که پایان و انحلال پ‌ک‌ک فراتر از آن است که صر

محمد علی دستمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اتفاقی که در نشست سمرقند روی داد از هر جهت، مهم و آموزنده بود. به...

ایران در بزنگاه استیلای هوش مصنوعی و قدرت اقتصادی، مجالی برای تعلل و فرصت سوزی ندارد و دست کم در رودخانه‌ی نظام بین الملل، اقتصاد جهانی و توسعه، ماهی همیشه زنده و تازه نخواهد ماند!