مجموعه نقشه‌های ترسیمی اروپاییان از چهره جغرافیایی ایران طی سده ۱۶م/۱۱ ش تا ۱۸م/۱۳ ش را می‌توان حلقه مغفول‌مانده مطالعاتِ صفویه‌شناسی و جنبه‌های تحقیقاتیِ مندرج در آن، ازجمله: سرحدات شرقی ایران در این دوره تاریخی، دانست.