همانطور که ۳۰۰۰ سال تاریخ هنر و مجسمه‌سازی نشان می‌دهد، جانواران الهی مصر باستان منعکس‌کننده‌ی موجودات شکوهمند و متنوع دره نیل هستند.

چشم خدای «رع» از نظر مصریان باستان نوعی موجود الهی بود که هم می‌توانست از انسان‌ها در برابر خطرات محافظت کند و هم در موقع لزوم مجازات‌هایی ویرانگر را بر آن‌ها فرود بیاورد. از این جهت، این چشم نمادی بود که همزمان احترام و ترس در در مردمان مصر باستان برمی‌انگیخت.

در بسیاری از نقاشی‌ها و مجسمه‌های مصر باستان در بین سال‌های ۱۵۵۰ تا ۳۰ قبل از میلاد، مردان و زنانی دیده می‌شوند که کلاه‌های زینتی مخروطی‌شکلی به اندازه یک «فنجان قهوه» را بالای سر خود بسته‌اند. اما راز این کلاه‌های مخروطی در مصر باستان چیست؟

جورج هربرت، مردی که چند ماه پس از کشف مقبره توتانخ آمون، بودجه مالی حفاری و جستجوی مقبره را تامین می‌کرد ناگهان درگذشت. اتفاقی که سبب شد مردم این سوال را مطرح کنند که آیا نفرین مومیایی جورج هربرت، پنجمین ارل کارناروون در انگلیس را محکوم به مرگ کرده است؟!

پاتریزتیا پیاچنتینی، استاد باستان‌شناسی و مصرشناسی دانشگاه میلان که ریاست گروه ایتالیایی این ماموریت را برعهده داشت،

مطالعات روی مومیایی‌ها نشان می‌دهد ۳۰ تا ۴۰ درصد آن‌ها افرادی‌اند که در جوانی، نوزادی یا نوجوانی مرده‌اند.

«اهرام باستانی مصر» و «ابوالهول جیزه» برای برگزاری جشن مجلل یک میلیاردر، به روی عموم مردم بسته شدند.

مجسمه «رامسس دوم» شاهکاری از مجسمه‌سازی مصر باستان است که عظمت و شکوه سلطنتی این فرعون را به تصویر می‌کشد.