اثر مهدی ویشکایی، ما را به درنگ وامی‌دارد؛ درنگی در برابر تصویر، و تأملی در درون خودمان.این نقاشی نه صرفاً بازنمایی یک چهره، شاید آینه‌ای از وضعیت روانی، اجتماعی است. سبزهای فروخورده، حکایت از زندگی‌ای خاموش‌شده دارند و آبی‌های تیره، نمادی از اندوهی طولانی‌اند.