تصاویری دیدنی از مدارس تهران قدیم منتشر شد؛ از نیمکت‌های چوبی و کلاس‌های دبیرستان دارالفنون تا مدارس دخترانه فرانسوی در دهه‌های گذشته، تاریخ آموزش و پرورش ایران را ورق بزنید.

«بابک و بهرام پشت نیمکت چوبی قهوه‌خانه‌ای در خیابان والمان، زیر ابری از دود سیگار نشسته بودند و بی‌‌هیچ تعجیلی، به آرامی حرف می‌زدند؛ شبیه به آدم‌هایی که تمام روز را پیش‌رو دارند و کسی یا کاری در انتظارشان نیست. عادت داشتند هر روز عصر به کافه‌ای بروند و تا غروب به گپ‌ و گفت‌وگو بپردازند.

در هیاهوی زندگی شهری و در میان انبوه سازه‌های بتنی و فلزی، گاه یک عنصر ساده اما کاربردی می‌تواند نقشی بی‌بدیل در تعریف و تغییر یک فضا ایفا کند. 

 صبح بود و آفتاب هنوز نرسیده بود به کوچه‌ی تنگشان. آقای کریمی با همان کت خاکستری که سال‌هاست از مد افتاده، روی نیمکت چوبی حیاط نشسته بود. فیش حقوقی‌اش، مثل کاغذی که از جیب یک لباس کهنه پیدا کنی، مچاله شده بود توی دستش. عدد آخرش را بار‌ها خواند، انگار می‌خواست چیزی ازش سر دربیاورد، چیزی که هیچ‌وقت نمی‌گفت.

بالکن آشا محرابی با ترکیب چوب، نور طبیعی و گیاهان سبز، فضایی گرم و آرامش‌بخش ایجاد کرده است. حضور تابلو نقاشی و نیمکت چوبی نیز نشان‌دهنده‌ی سلیقه هنری و توجه به جزئیات در دکوراسیون این فضای دنج است.

۱۲ اردیبهشت که فرا می‌رسد، نسیم علم و دانایی طوری دیگری وزیدن می‌گیرد، سال‌های دور پشت میز و نیمکت‌های چوبی، معلمان به ما آموختند همچون بهار شکوفا شویم و عطر شکوفایی در جان‌های‌مان جاری شود.