در سالن همایش بیمارستان هاشمی‌رفسنجانی، هوا پر از واژه‌هایی بود که سال‌هاست برای خانواده‌های اُتیسمی، معنی زندگی دارند: صبر، توانمندی، استقلال، کار و امید. اینجا نه‌فقط یک برنامه علمی، بلکه روایتی انسانی از گذر بود؛ گذر از خاموشی کودکانه به روشنایی توانایی، از سردرگمی خانواده‌ها به راهی برای فردای بهتر.