واقعیت قضیه این است که روایت ماجراهای تلخ زمانه، بازگو کردن بدبختی ها و گرفتاری های جامعه و رونمایی از کجی ها و کاستی هایی که مردم را در منگنه بدبختی اسیر نموده است، انهم به شکلی عریان و بی پرده، شاید بسان شوکرانی باشد که نوشیدن ان نمی تواند کار هر ابوالبشری باشد.