در «گذار از ممالک محروسه به ایران» یک دوره طولانی یعنی از سال ۱۸۹۸ که کارگزاران بلژیکی به طرف امپراتوری آن زمان ایران ملقب به «ممالک محروسه پِرسه» رهسپار شدند تا آغاز جنگ جهانی دوم تشریح شده است. هدف این اعزام، فسادزدایی، سپس تجدید سازمان برخی از سازمان‌های دولتی بوده است.

در بین این پادشاهان ناصرالدین شاه قاجار جلوهٔ استثنایی دارد. وی چندین ماه از سال را با وجود مشکلات و خطرات آن زمان در سفر و شکار می‌گذرانید و بسیاری از کارگزاران حکومتی که چندان علاقه و شاید بنیه‌ای برای این کار نداشتند با خود همراه می‌کرد که حتی گاه به مرگ برخی از آنان که از لحاظ سنی فرتوت بودند منجر …

از نظر چهره‌هایی که خود در حکومت پهلوی حضور داشتند «رانت‌بازی، انحصار در تجارت، فساد اقتصادی، دزدی، سرسپردگی و ...» از جمله مهم‌ترین ویژگی‌هایی بود که در میان کارگزاران حکومت شاه به چشم می‌آمد.