امام صادق (ع) چنین فرموده اند که: «هر که روز اول شعبان را روزه بگیرد، بی تردید بهشت بر او واجب می‌شود.»

در ماه ربیع‌الاول سرچشمه فضائل و برتری‌ها بر این امت فرود آمد و تمام برکت‌های نبوت و امامت و کتاب و شریعت فقط با وجود رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آشکار شد.

نتیجه روزه کم خوری و کم گویی است و آن حکمت را به ارمغان می‌آورد و حکمت معرفت را در پی دارد و معرفت یقین را، و وقتی که بنده‌ای به یقین رسید باکی ندارد که چگونه روزگار را سپری کند.

امام صادق (ع) درباره روزه در این ماه روایتی را آورده است که هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرش خود زیارت می کند.