اوایل سال ۱۳۷۱ بود که برای دیدار دوستی به فرهنگسرای بهمن رفتم؛ فرهنگسرایی که از کشتارگاه شکل یافته‌ بود. برای همچون منی که در کانون حُر رفت‌وآمد داشتم و گاهی بوی لاشه‌ گاو و گوسفند در فضای اطراف می‌پیچید، فرهنگسرای بهمن بدون شک یک رستاخیز بود.