یکی از مصادیق بارز توزیع ناعادلانه یارانه‌ها، سیاستی است که طی دهه گذشته درباره سوخت هواپیما اجرا شده. سیاستی که نه هدفمند بوده، نه مؤثر؛ و نه حتی توانسته کنترلی بر قیمت بلیت‌ها داشته باشد، بلکه تنها نتیجه‌اش، هدررفت منابع عمومی، تقویت رانت، و تداوم یارانه‌ای پنهان برای تنها5 درصد از جامعه بوده است.