این مقاله درصدد است تا از طریق بررسی واکنش‌های هولناک نهادهای بین‌المللی به نسل‌کشی دولت اسرائیل در غزه و تجاوز آشکار این رژیم اشغالگر به ایران، ریشه‌های فلسفی آن را در بحران عقلانیت ارتباطی یورگن هابرماس و دفاع او از این نهادها به‌عنوان پاسداران صلح پایدار، ردیابی کند.

یورگن هابرماس، نظریه‌پرداز مشهور معاصر، در ایران چهره شناخته‌شده‌‌ای است و آثاری از او به فارسی ترجمه شده‌اند. اخیرا کتابی از او با عنوان «دگرگونی ساختاری جدید در حوزه عمومی و دموکراسی شورایی» با ترجمه کمال پولادی در نشر مرکز منتشر شده‌ که اگرچه کتابی مختصر است، اما مباحث قابل توجهی در آن مطرح شده است.

نوک تیز پیکان نقد هابرماس، متوجه قضیه پراکندگی و نبود امکان تشخیص درست از نادرست یا دروغ از راست است. می‏توان گفت که هیچ نظمی برای این در نظر گرفته نشده است. هابرماس مخالف رسانه‏های جدید نیست، اما می‏گوید که هنوز نظمی برای این شکل از ارتباط در حوزه دیجیتالی پیدا نشده است.