در داستان «برف بهاری»، همان‌طور که برف می‌بارد و سطح زمین و محیط اطراف را پوشیده از سفیدیِ خود می‌کند، ذهن شخصیت‌ها نیز با افکار، خاطرات و تردیدهای خود پوشیده می‌شود؛ نوعی تضاد میان پاکی ظاهری و پیچیدگی درونی که فضای داستان را هم شاعرانه و هم تراژیک می‌کند.