گیلبرتو سیلوا از آث میلان ترسی نداریم

برزیلی ها تقریبا همه دنیای فوتبال را تسخیر کرده اند و به هر گوشه دنیا که نگاه کنید و بخواهید از وضعیت تیمی نسبتا مطرح جویا شوید قطعا نام یک بازیکن برزیلی را در فهرست تیم خواهید دید به عبارت دیگر کمتر باشگاه مطرح و سرشناسی را پیدا می کنید که از وجود فوتبالیست های تاکتیکی و باانگیزه سود نبرد انصافا هم تا به امروز نشان داده اند که برزیل کشوری فوتبال خیز است که شاید بتوان یکی از مهم ترین صادرات این کشور را صادرات فوتبالیست دانست

برزیلی‌ها تقریبا همه دنیای فوتبال را تسخیر کرده اند و به هر گوشه دنیا که نگاه کنید و بخواهید از وضعیت تیمی نسبتا مطرح جویا شوید قطعا نام یک بازیکن برزیلی را در فهرست تیم خواهید دید. به عبارت دیگر کمتر باشگاه مطرح و سرشناسی را پیدا می کنید که از وجود فوتبالیست های تاکتیکی و باانگیزه سود نبرد. انصافا هم تا به امروز نشان داده اند که برزیل کشوری فوتبال خیز است که شاید بتوان یکی از مهم ترین صادرات این کشور را صادرات فوتبالیست دانست.

گیلبرتو سیلوا هافبک ارزنده و کهنه کار آرسنال از جمله برزیلی هایی است که حسابی در لیگ جزیره جا خوش کرده و خیلی سخت و دشوار است که روزی او بخواهد آرسنال را ترک کند چرا که در آن صورت آرسن ونگر فرانسوی باید به فکر چاره برای تیمش باشد. از طرفی یافتن جایگزینی برای گیلبرتو کار دشواری خواهد بود. هافبک ۳۱ ساله توپچی ها پیش از کوچ به لندن در سال های ۲۰۰۲-۲۰۰۱ در اتلتیکو مینیرو فعالیت می کرد و حضور موفقش در جام جهانی ۲۰۰۲ سکوی پرتاب او به سوی یکی از معتبرترین لیگ های اروپایی کرد تا باز هم تیم ملی برزیل بهانه ای برای ظهور پدیده ای جدید از این کشور شود. گیلبرتو در سال ۲۰۰۲ با سران آرسنال به توافق رسید و به انگلستان نقل مکان کرد. او سابقه حضور در لیگ قهرمانان اروپا، جام کنفدراسیون ها، کوپاآمه ریکا و جام جهانی را دارد. به علاوه او ۵۹ بار پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کرده و توانسته ۳ گل ملی نیز به ثمر رساند.

گیلبرتو سیلوا در مصاحبه ای با سایت یوفا به سوالات فوتبال دوستان از سرتاسر جهان پاسخ داده است:

▪ بزرگ ترین و مهم ترین چالشی که آرسنال در لیگ قهرمانان با آن مواجه است چیست؟

ـ در حقیقت ما از مرحله سخت انتخاب شدن عبور کردیم و توانستیم جزو تیم های صعودکننده باشیم که دشوارترین مرحله بود. اما حال که به دور بعد صعود کردیم قطعا با حریفانی مواجه می شویم که قدرتمندتر از مرحله انتخابی هستند ولی دیگر چاره ای نداریم چرا که نمی توانیم نام حریف خود را خودمان انتخاب کنیم و تنها راه ممکن تمرینات مستمر و جدی دست کم نگرفتن حریف است و در حال حاضر هم که آث میلان رقیب ما در مرحله حذفی است در این مدت دور جای هیچ گونه اشتباهی وجود ندارد. با این وجود آرسنال تجربه کافی برای مصاف با این گونه تیم ها را دارد و اگر به خاطر داشته باشید چند سال قبل هم به یوونتوس خوردیم اما با وجود تمامی مشکلات بر آنها فایق آمدیم و صعود کردیم. اگرچه میلان تیم خوبی است و بازیکنان مطرحی دارد ولی من به پتانسیل آرسنال و بازیکنانش اعتقاد کامل دارم.

▪ آرسنال با زحمت فراوان توانست از مرحله گروهی صعود کند آن هم به عنوان تیم دوم و پس از سویا. اما حالا با قهرمان باشگاه های جهان باید مبارزه کنید. فکر می کنید از پس رقیب سرسخت خود برمی آیید؟

ـ درست است ولی لیگ قهرمانان برای همه تیم ها به یک اندازه مشکل است و فقط آرسنال نیست که به مصاف تیمی قدرتمند می رود تجربه نشان داده که در بسیاری از موارد تیم های صاحب نام در برابر حریفان خود کم می آورند و از صعود باز می مانند. به عنوان مثال نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال ۲۰۰۶ که ویارئال برای اولین بار به چنین مرحله حساسی رسیده بود یا فینال سال ۲۰۰۴ که پورتو و موناکو ۲ فینالیست آن دوره بودند در حالی که حتی خوشبین ترین هواداران دو تیم هم تصور چنین افتخاری را نمی کردند. آث میلان تیم بزرگی است و می دانم که چه افتخاراتی را کسب کرد و از طرفی آنها همواره از مدافعان عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا هستند ،اما آرسنال از آنها نمی ترسد.

▪ بهترین خاطره ای که با پیراهن آرسنال داری چیست؟

ـ هیچ فصلی به اندازه فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ برای من و هم تیمی هایم خوش یمن نبوده چرا که در کمال ناباوری فصل را بدون شکست پشت سر گذاشتیم، چیزی که تا به امروز تنها یک بار در تاریخ لیگ فوتبال انگلستان اتفاق افتاده است. خیلی تلاش کردیم و فشار زیادی روی تیم بود تا توانستیم این رکورد را به ثبت برسانیم. کاملا شاهد این بودم که با گذشت هر بازی به اعتماد به نفس بچه ها افزوده می شود و با روحیه بهتری در بازی بعدی حاضر می شدیم. هنوز که تیمی نتوانسته چنین رکوردی را به دست بیاورد و گمان نمی کنم به این زودی ها هم چنین اتفاقی بیفتد.

▪ توپچی ها به دادن پاس های کوتاه و سرعتی مشهورند.

ـ این شیوه مورد علاقه آرسن ونگر است و او از ما می خواهد که توپ را خیلی سریع در زمین به جریان بیندازیم و در واقع ما کار خاصی انجام نمی دهیم و مانند دیگر تیم ها کار می کنیم و حتی گاهی در تمرینات بیشتر از یکی دو بار صاحب توپ نمی شویم. البته این روش چندان هم برای من تازگی ندارد چرا که در فوتبال برزیل هم این شیوه کاربرد فراوان دارد.

▪ مربی شمال لندن (آرسنال - تاتنهام) همواره جذابیت های خاص خودش را دارد. چه تفاوتی بین تماشاگران انگلیسی و تماشاگران دیگر کشورها وجود دارد؟

ـ دقیقا همین طور است به طور کلی دربی هایی که در انگلستان برگزار می شوند جذاب و دیدنی هستند به خصوص که جو خاصی در استادیوم های این کشور جریان دارد، از این که در لیگ جزیره توپ می زنم خوشحالم و باید اذعان کنم که حمایت تماشاگران انگلیسی در این گونه دربی ها واقعا دیدنی و منحصر به فرد است اما در همه کشورها هواداران به یک شکل به تشویق تیم محبوبشان نمی پردازند. به عنوان مثال در کشورم برزیل اغلب تماشاگران بازی را ایستاده دنبال می کنند و یک صدا ۹۰ دقیقه شعار می دهند و تشویق می کنند.

▪ چگونه می شود که یک بازیکن از کشور فقیری مانند برزیل به چنین جایگاه و محبوبیتی می رسد؟

ـ عوامل زیادی دخیل هستند اما مورد من کمی با بقیه متفاوت است. من تنها ۲۵ سال داشتم که اروپا ترانسفر شدم و علت اصلی موفقیتم هم تنها به تیم ملی کشورم باز می گردد.

در جام جهانی ۲۰۰۲ بود که پس از کسب عنوان قهرمانی توجه همگان به من جلب شد و در همان زمان بود که با چند پیشنهاد خوب روبه رو شدم. به علاوه در برزیل مرسوم است که فوتبالیست ها خیلی زود و در اوج جوانی و حتی نوجوانی کشور را ترک می کنند و گمان می کنند با این کار خیلی زودتر ستاره می شوند. اما عقیده شخصی من چیز دیگری است. فکر می کنم اگر بازیک در ن کشور خودش بماند و چند دوره از لیگ کشورش را تجربه کند خیلی زودتر و بهتر به آرزوهایش می رسد.

▪ بهترین هافبک انگلیسی کیست؟

ـ بدون شک استیون جرارد و این حرف را تنها به خاطر توانایی و حضور موفقش در تیم نمی گویم چرا که علاوه بر این بازی ساز موفقی است به طوری که می تواند یک تیم را اداره کند. لیورپول و تیم ملی انگلستان باید به داشتن جرارد افتخار کنند.

شیوا نوروزی