ویژگیهای اسم

● عام و خاص:
گاهی اسم تنها بر یک فرد معین دلالت می‌کند، وقتی که می‌گوییم«فرهاد آمد» مقصود ما یک شخص معین است و یا در جمله «مشهد از شهرهای مذهبی ایران است» کلمه «مشهد» و «ایران» به یک شهر …

عام و خاص:

گاهی اسم تنها بر یک فرد معین دلالت می‌کند، وقتی که می‌گوییم«فرهاد آمد» مقصود ما یک شخص معین است و یا در جمله «مشهد از شهرهای مذهبی ایران است» کلمه «مشهد» و «ایران» به یک شهر و کشور معین دلالت می‌کند، اما وقتی می‌گوییم «گربه دشمن موش است» مقصود تنها گربه خانه خودمان نیست بلکه به هر گربه ای دلالت می‌کند.

اگر با اسم تنها یک فرد معین را بتوانیم نام ببریم به آن اسم خاص می‌گوییم اما اگر بتوانیم اسم را نوعی به کار ببریم که شامل افراد متعدد باشد آن را اسم عام می‌نامیم، پس اسم خاص کلمه‌ای است که برای نام بردن یک کَس معین یا یک چیز معین بکار می‌رود و اسم عام به کلمه‌ای می‌گوییم که با آن کسان یا چیزهای همنوع را می‌توان نام برد.

ممکن است یک «اسم خاص» برای نامگذاری چندین کس یا چیز بکار می‌رود. «فاطمه» اسم خاص است، اما هزاران نفر ممکن است فاطمه نام داشته باشند، باید بدانیم که هر بار اسم خاصی مانند فاطمه را در گفتار و یا نوشتار به کار می‌بریم منظور ما فرد معینی است نه اینکه همه خانمهایی که نام آنها فاطمه است.

ذات و معنی:

گاهی چیزی که نام برده می‌شود خود به خود وجود دارد،مانند دیوار،کتاب. اما گاهی وجود آن چیز مستقل نیست بلکه وابسته به چیز دیگری است یا در چیز دیگری وجود دارد.

مانند: سرخی،سرخی به تنهایی وجود ندارد و در چیزهای دیگر می‌شود او را دید مثل گل ، پارچه،...

به چیزی که به خودی خود وجود داشته باشد اسم ذات و به اسمی که بر مفهومی دلالت می‌کند که وجودش در چیز دیگری است و نام حالتی یا صفتی است اسم معنی می‌گوییم.

مفرد و جمع:

گاهی اسم برای نام بردن یک شخص یا یک چیز است در این حال مفرد است. در جمله‌های مرد آمد،چراغ روشن شد، درخت سایه دارد، اسم‌های مرد، چراغ و درخت مفرد هستند.

اما گاهی به وسیله اسم، چند شخص یا چند چیز را نام می‌بریم در جمله‌های مردان آمدند، چراغها روشن شدند، درختان سایه دارند، اسم‌های مردان، چراغها و درختان، جمع هستند چون بیشتر از یک شخص یا چیز دلالت می‌کنند. اسم جمع علامتی دارد که در پایان آن می‌آید، علامت جمع اسم در فارسی «ان» و «ها» می‌باشد.