پس کی می خوای از فوتبال, دل بکَنی

در مقابل مارکو فان باستن های تاریخ که فوتبال شان به سبب یک اتفاق تراژیک خیلی زود به نقطه پایانی پیوند خورد چهره های سرشناسی بودند و هستند که به سختی حاضر می شوند از دنیای فوتبال دل بکنند و ترجیح می دهند تا نفسِ آخر در مستطیل سبز سپری کنند

در مقابل مارکو فان باستن های تاریخ که فوتبال شان به سبب یک اتفاق تراژیک خیلی زود به نقطه پایانی پیوند خورد. چهره های سرشناسی بودند و هستند که به سختی حاضر می شوند از دنیای فوتبال دل بکنند و ترجیح می دهند تا نفسِ آخر و تا آخرِ نفس را در مستطیل سبز سپری کنند. در این گزارش به مرور برخی از این چهره های تکراری پرداخته ایم؛ چهره هایی که تکرار بعضی هایشان حال فوتبال را خوب کرده و تکرار بعضی هایشان شاید به سود این رشته ورزشی نبوده است.

سپ بلاتر

اگر بخواهیم پرونده تکراری ترین چهره های این سال های فوتبال را مورد بررسی قرار دهیم، پیش از همه باید به رأس هرم این رشته ورزشی نگاه کنیم؛ فیفا و سپ بلاترش که رئیس سوییسی فدراسیون جهانی فوتبال در هشتمین روز از ژوئن ۱۹۹۸ جایگزین ژائو هاولانژ شد و بعدتر در انتخابات سال های ۲۰۰۲، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ بدون رقیب در پست خود باقی ماند.

دوران ریاست این مرد ۷۸ ساله در این ۱۶ سال حاشیه های فراوانی داشته است. مجموعه تحت هدایت او بارها و بارها به اشکال مختلفی به فساد متهم شده است و به نظر می رسد در روند اهدای میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ به قطر نیز زد و بندهای مالی، نقش تعیین کننده ای ایفا کرده اند. این اواخر برادرزاده بلاتر نیز به موجب دست داشتن در پرونده بلیت های بازار سیاه جام جهانی ۲۰۱۴ دستگیر شد!

فورنتینو پرز

یکی از اولین آرزوهای دوران جوانی فلورنتینو حضور در دانشگاه پلی تکنیک شهر مادرید بود. او زود به این هدف زندگی اش رسید و خیلی زود فهمید که چیزهای مهمتری می خواهد. او مدتی بعد عضو اتحادیه دموکراتیک شد و تا مدتی فعالیت های سیاسی اش را به شکل جدی دنبال کرد. او در فوریه سال ۱۹۹۵ برای اولین بار وارد انتخابات ریاست باشگاه رئال شد اما علیرغم تاکید بر تغییر وضعیت مالی نامساعد باشگاه جایش را در رقابت با رامون مندوزا باخت.

پرز دومین بار در سال ۲۰۰۰ وارد گود رقابت بر سر صندلی ریاست رئال مادرید شد و این بار با قول بزرگ خرید لوئیز فیگو از رقیب دیرینه یعنی بارسا صندلی ریاست باشگاه را تصاحب کرد و موفق شد فیگو را به برنابئو ببرد.

این انتقال موجب شد پرز در دور بعدی انتخابات باشگاه ۹۴ درصد رأی بیاورد. فلورنتینو که علاقه بسیار زیادی به مصاحبه و حاشیه دارد، دو تیم کهکشانی در تاریخ رئال مادرید ساخته است. اولین نسل در سال ۲۰۰۲ با رونالدو، زیدان، فیگو، کارلوس و ... قهرمان اروپا شد و نسل دوم این عنوان را با رونالدو، راموس، آلونسو، مودریچ، بیل و ... به دست آورد. پرز البته در این ۱۴ سال مدت کوتاهی جایش را به کالدرون داد و سپس بار دیگر در سال ۲۰۰۹ ریاست باشگاه را برعهده گرفت.

ریوالدو

باورش کمی سخت است اما ریوالدو بالاخره از فوتبال بازنشسته شد. اسطوره تاریخی فوتبال برزیل تا ۴۲ سالگی در ۱۴ باشگاه مختلف فوتبال در نقاط مختلف اروپا و برزیل بازی کرد و سرانجام در مارس ۲۰۴ از دنیای بازی کناره گرفت.

او که سابقه بازی و گلزنی در ورزشگاه آزادی را نیز دارد، در آخرین روزهای حضور در مستطیل سبز یک اتفاق جالب را رقم زد و در تیم موگی میریم کشور برزیل با پسرش ریوالدینیو همبازی شد! او البته چندان از فوتبال فاصله نگرفته و این روزها ریاست آخرین باشگاه زندگی فوتبالی اش را برعهده دارد. بهترین دوران فوتبالی ریوالدو بدون تردید در باشگاه فوتبال بارسلونا رقم خورد.

رونالدینیو

شاعر فوتبال در ۳۴ سالگی همچنان یکی از ستاره های فوتبال برزیل به شمار می رود. رونالدینیو دو سال قبل در کنار نیمار بهترین بازیکن لیگ پائولیستای برزیل شد تا نشان دهد هنوز هم حرف های زیادی برای زدن در مستطیل سبز دارد.

رونی در باشگاه گرمیو ساخته شد، در پی اس جی به فوتبال اروپا معرفی شد، در بارسا تبدیل به بهترین بازیکن دنیا شد و در میلان با فوتبال اروپا خداحافظی کرد. او در فلامینگو دوران چندان خوبی نداشت اما در مینیرو بار دیگر احیا شد و شروع به درخشش کرد.

ترزگه

یوونتوسی ها بیشتر از همه دوستش دارند؛ هم به خاطر سال ها بازی در تورین و هم به خاطر پنالتی خراب شده اش در فینال جام جهانی ۲۰۰۶. ترزگه که بعد از درخشش در موناکو در سال ۱۹۹۹ با یووه قرارداد امضا کرد و تا سال ۲۰۱۰ در عضویت بیانکونری باقی ماند. او در ۴ سال بعدی در سه کشور اسپانیا، امارات و آرژانتین توپ زد و هر بار بیشتر از یک سال در یک تیم ماندگار نشد. او که ۷۱ بار پیراهن تیم ملی فرانسه را بر تن کرده، در ۳۶ سالگی همچنان ول کن ماجرا نیست و علیرغم بی تیم ماندن همچنان دنبال راهی برای ادامه کار در دنیای بازی است.

دل پیرو

ال پینتوریکو خیلی زود و در ۱۹ سالگی توسط مدیران باشگاه یوونتوس کشف شد. این فوروارد کوتاه قامت در اولین مسابقه ای که از ابتدا برای یووه به زمین فرستاده شده بود، موفق شد در برابر پارما هت تریک کند و زمزمه های کشف یک ستاره بزرگ را آغاز نماید.

او از جمله بازیکنانی بود که بعد از ماجرای کالچوپولی نیز در یووه باقی ماند و با این تیم به دسته پایین تر فوتبال ایتالیا رفت اما در نهایت پس از ۱۹ سال حضور در این باشگاه، برخورد چندان مناسبی با او نداشتند و به سادگی اعلام کردند دیگر نیازی به این بازیکن ندارند. او حالا در ۳۹ سالگی عضو باشگاه سیدنی است و در استرالیا خوش می گذراند.

تونی

بعد از حذف زودهنگام ایتالیا از رقابت های جام جهانی ۲۰۱۴ خیلی از اهالی این کشور به غیبت تونی در لیست پرندلی اشاره کردند و با این ادعا مشغول اعتراض به سرمربی شدند که اگر تونی بعد از فصل عالی و موفق اش به تیم ملی دعوت شده بود، بازیکنان آتزوری به این سادگی از هم نمی پاشیدند.

تونی بیشترین بازی را در تاریخ باشگاه رم انجام داده و گلزن شماره یک تاریخ این تیم به شمار می رود. ال گلادیاتور تاکنون ۲۳۵ بار موفق به گلزنی در سری A شده و دومین گلزن برتر تاریخ این لیگ نیز هست. او حالا بیست و پنجمین سال حضور در باشگاه رم را سپری می کند و در همه این مدت به همه پیشنهادهای ایده آل خود پاسخ منفی داده است تا در رم بماند.

زانتی

در دنیای فوتبال بازیکنان کمی حضور دارند که در نزد طرفداران همه باشگاه ها، محبوب و محترم شمرده می شوند. تراکتور اینتری ها یکی از این بازیکنان است. زانتی در سال ۱۹۹۵ از بانفیلد به اینتر منتقل شد و ۱۹ سال تمام در سمت چپ خط دفاعی این تیم درخشید. او پیرترین گلزن تاریخ رقابت های لیگ قهرمانان است و در کنار ۵ سری A، یک بار نیز این جام ارزشمند را فتح کرده است.

پویول

کاپیتان متعصب تیم فوتبال بارسلونا سرانجام تسلیم مصدومیت های مدام شد و تصمیم به خداحافظی از دنیای فوتبال گرفت. کارلس پویول بعد از اعلام خبر کناره گیری اش از بارسا با پیشنهادهای فراوانی روبرو شد اما اعلام کرد که نمی تواند خودش را در پیراهن تیمی به جز بارسا ببیند و به همین خاطر در ۳۶ سالگی کفش ها را آویخت.

او که روزگاری بهترین دفاع وسط فوتبال اروپا بود، در سال های اخیر مدام مصدوم می شد و نمی توانست به شرایط پایداری در زمین فوتبال برسد. پویی از سال ۱۹۹۶ در بارسلونا عضویت داشته است. او کارش را از تیم سوم باشگاه آغاز کرده و به بازوبند کاپیتانی رسیده است. این چهره محبوب در کاتالونیا اکنون یکی از دو مدیر ورزشی بارسلونا به شمار می رود و به نوعی دستیار آندونی زوبی زارتا است.

تیری آنری

اسطوره محبوب آرسنالی ها در ۳۶ سالگی هنوز هم مشغول به ثمر رساندن گل های تماشایی است. تی تی آنری بهترین روزهای فوتبالش را در دوران ۸ ساله حضور در آرسنال سپری کرد و پس از انتقال به بارسا در سال ۲۰۰۷، در این تیم نیز دوران پر از جامی را به پایان برد. او سپس به نیویورک ردبولز اضافه شد و هنوز هم در این تیم آمریکایی خوش می درخشد. آنری البته در این مدت یک حضور کوتاه دو ماهه را نیز در باشگاه آرسنال سپری کرده است.

رافا مارکز

در جام جهانی ۲۰۰۶، مارکز تبدیل به اولین بازیکن تاریخ فوتبال شد که در ۴ جام جهانی پیاپی کاپیتان تیم ملی کشورش بوده است. مدافع سابق بارسا در ۳۵ سالگی هرگز به کنار رفتن از دنیای فوتبال فکر نمی کند. او پس از ترک بارسا به ام ال اس اضافه شد اما برخلاف بسیاری از ستاره های دنیا در این لیگ ماندگار نشد و به کشورش مکزیک بازگشت تا برای تیم لئون توپ بزند. مارکزی که دیده ایم بعید نیست در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه نیز کاپیتان تیم ملی مکزیک باشد!

سامی اتوئو

همه تصور می کردند امضای قرارداد با آنژی و حضور در فوتبال روسیه، پایانی بر بازی های او در سطح اول فوتبال اروپا است اما سامی ناگهان با امضای قرارداد با چلسی بار دیگر به سطح اول فوتبال رسید. او فصل عجیبی را در لندن سپری کرد. نمایش این بازیکن در تیم آبی این شهر چندان بد نبود اما اختلاف نظر او با مورینیو از یک کنفرانس مطبوعاتی عجیب آغاز شد.

مو در آن کنفرانس اعلام کرد که تیمش مهاجم خاصی ندارد به جز اتوئوی ۳۳ ساله که او هم شاید ۳۵ ساله باشد! این ادعای عجیب، بازتاب وحشتناکی در رسانه ها داشت و سبب ناراحتی سامی شد. این بازیکن در پایان فصل اعلام کرد که در چلسی نمی ماند چرا که دوست ندارد یک عروسک خیمه شب بازی در مورد سن و سالش نظر بدهد!

کامبیاسو

نراتزوری در این فصل در کنار خاویر زانتی، یک جدا شده سرشناس و کهنه کار دیگر نیز دارد. استیان کامبیاسو که پس از سپری کردن دورانی ناموفق در رئال مادرید در سال ۲۰۰۴ به اینتر ملحق شده بود، حالا ۱۰ سال بعد از آن قرارداد با هواداران این تیم وداع کرده است. این هافبک بی سروصدای آرژانتینی در تمام این سال ها هرگز به سطح یک سوپراستار نرسید اما همواره در میانه میدان مهره موثری برای اینتری ها تلقی می شد.

گیگز

بازی کامپیوتری فیفا برای نخستین بار در تاریخ اش امسال بدون حضور رایان گیگز روانه بازار می شود. اینکه یک بازیکن تا ۴۰ سالگی در یکی از بهترین تیم های بهترین لیگ دنیا حضور پیدا کند، نیاز به آمادگی عجیب و غریبی دارد که گیگزی از پس اش برآمده است. جالب اینجاست که برخلاف تصور زندگی شخصی او نیز خالی از حاشیه نبوده و رسانه ها رازهای عجیبی در مورد این بازیکن برملا کرده اند.

با این وجود او پرافتخارترین بازیکن شاغل در رقابت های لیگ برتر شده و در نهایت از فوتبال خداحافظی کرده تا فصل جدید را در کنار فان خال روی نیمکت شیاطین سرخ آغاز کند.

برد فریدل

سنگربان آمریکایی تیم فوتبال اسپرز در ۴۳ سالگی هم عضوی از این باشگاه است و به طور معمول در رقابت های جام اتحادیه برای این تیم به میدان می رود. فریدل ۱۴ سال با تیم های لیورپول، بلک برن و استون ویلا در فوتبال انگلیس حضور داشت و با امضای قرارداد با تاتنهام در سال ۲۰۱۱ این حضور را تداوم بخشید. او در مجموع ۵۷۸ بازی در رقابت های مختلف با پیراهن تیم های انگلیسی انجام داده است.

فان بومل

نامش را که در گوگل جستجو کنید، با پیراهن ۶ باشگاه مختلف مواجه خواهید شد. او به مدت ۶ سال عضو پی اس وی آیندهوون بود و در این تیم به یک ستاره تبدیل شد و در سال ۲۰۰۵ به عضویت بارسلونا درآمد.

ام وی بی کمی بعد عضو بایرن شد و ۶ سال در این باشگاه توپ زد و سرانجام در سال ۲۰۱۱ جدایی اش را رسمی کرد. میلان مقصد بعدی او بود که تنها یک سال این بازیکن را در اختیار داشت تا او به کشور هلند برگردد و دوباره برای پی اس وی توپ بزند. فصل ناامیدکننده در پی اس وی سبب شد این بازیکن خداحافظی اش را از دنیای فوتبال رسانه ای کند.

اسکولاری

زندگی فوتبالی فیل بزرگ را می توان در دو جام جهانی خلاصه کرد. او که سابقه هدایت بیش از ۲۰ تیم مختلف را در کارنامه دارد، بعد از قهرمانی با برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ تبدیل به چهره ای مهم در دنیای فوتبال شد و مورد توجه تیم های مختلفی قرار گرفت.

او سپس پرتغال را به فینال یورو و نیمه نهایی جام جهانی رساند و بعد از آن سرمربی تیم فوتبال چلسی شد. ناکامی های این مربی از همین جا آغاز شد. او علاوه بر چلسی در بنیادکار نیز موفق نبود و در پالمیراس به سقوط نزدیک شد و سرانجام آن نمایش فاجعه بار دو بازی پایانی برزیل در جام جهانی را به یادگار گذاشت.