اسرار بود اسرار ذن

حرکت بدن به صورت طبیعی, خودبه خود ناخودآگاهانه و بدون دخالت یا آگاهی فردی صورت می گیرد اگر ما بخواهیم از قدرت تفکر و دلیل پردازی خودمان در این زمینه بهره بگیریم حرکات ما کند و همراه با تردید می شوند

خود را رها کردن

در بودو مفهوم سوته‌می Sutemi خیلی مهم است. سوته به معنای تسلیم کردن یا رها کردن و می Mi به معنای بدن است. این واژه تنها در کاراته مورد استفاده ندارد بلکه در کن‌دو، جودو و سایر هنرهای رزمی هم به‌کار می‌رود.

در کن‌دو دو مکتب متعددی وجود دارند، ولی ”سوته‌می“ یا رها کردن بدن، در همه آنها مشترک است. اولین مکتب به نام ”تای چی ریو“ Tai chai Ryu است که در آن تای= بدن، چی = رها کردن یا زیر پا نهادن و ریو = مکتب یا فرقه است.

پس از آن با ”مونن ریو“ Mu Nen Ryu آشنا می‌شویم که مو یک پیشوند نفی، نن به معنای شعور یا آگاهی و ریو مکتب یا فرقه است.

بعد از آن موشین ریو Mu Shin Ryu می‌باشد که شین به معنای روح یا فکر است و این مکتب هم فرقه رها‌سازی فکر معنی می‌دهد/

”موجن ریو“ Mu Gen Ryo به معنی نبرد بدون کمک چشم است.

”موته کی‌ ریو“ Mu Te Ki Ryo به مفهوم بدون یک دشمن و ”مو تو ریو“ Mu To Ryo معادل ”بدون شمشیر“ است.

در مکتب ”شین جین ریو“ Shin gin Ryo اشاره به شین یا روح واقعی دارد. در فرقه ”تن شین ریو“ Ten Shin Ryo با کلمه تن آشنا می‌شویم که نمایانگر روح کیهانی یا روح آسمان‌هاست.

در مکتب‌های فوق‌الذکر با اسامی و عناوین متعددی آشنا شدیم که در تمام آنها ”سوته‌می“ مورد آموزش قرار می‌گیرند که رها کردن و زیر پا نهادن جسم فراموش کردن ”الگو“ و منیت و رهاسازی همه چیز به‌غیر از روح کیهانی است. باید هرگونه وابستگی را رها کرد. از تمام آرزوهای فردی گذشت و در راستای رسیدن به حقیقت گام برمی‌داشت.

اگر در این طریقت از پای بیافتی، نبایستی بترسی و یا خشمگین بشوی. شما باید هم‌اینک و هم بر روی این مضون تمرکز و تعمیق کنید و انرژی خود را برای زمان دیگر خیره نسازید. هر چیزی از اینجا و همین لحظه بایستی منشأ بگیرد.

حرکت بدن به‌صورت طبیعی، خودبه‌خود ناخودآگاهانه و بدون دخالت یا آگاهی فردی صورت می‌گیرد. اگر ما بخواهیم از قدرت تفکر و دلیل‌پردازی خودمان در این زمینه بهره بگیریم حرکات ما کند و همراه با تردید می‌شوند. به این ترتیب سؤال‌های زیادی مطرح می‌شوند که نتیجه آنها خسته شدن ذهن و فکر است. در شرایط مزبور آگاهی و شعور دچار لغزش و نوسان می‌شود، همان‌طور که شمعی دربرابر باد قرار می‌گیرد.

در هنرهای رزمی، آگاهی و عمل بایستی به‌صورت واحدی در بیایند. برای مثال موقعی که شما شروع به ”آی کی دو“ یا ”کن دو“ می‌کنید شما بارها و بارها به تکرار تکنیک ”واسا“ و شکل ”کاتا“ می‌پردازید.

شما به‌صورتی پایان‌ناپذیر این حرکت را بارها و برای دو یا سه سال تکرار و تکرار می‌کنید تا شکل و تکنیک به‌صورت عادت و طبیعت ثانویه شما در بیاید. در آغاز، زمانی‌که شما شروع به فراگیری آنها می‌کنید، مجبور می‌شوید که از آگاهی ”شعور خویش“ مدد بگیرید.

همین موضوع در زمینه فراگیری پیانو، گیتار و طبل هم صدق می‌کند. در مراحل پایانی، شما بدون کمک اراده و آگاهی، این سازها را به‌خوبی می‌نوازید، شما دیگر وابستگی و تکیه به چیزی ندارید و به‌صورتی طبیعی و خودکار عمل می‌کنید. این نوعی از خودآگاهی است و این امکان فراهم است که در بطن آن به خلاقیت و ابداعاتی نائل آئید.

آنچه در بالا به آن اشاره شد، در بسیاری از موارد زندگی به نظایر آن برخورد می‌کنیم.

این ذن است، روح طریقت است.

کارهای عظیمی که در زمینه هنر پدید می‌آیند در ورای تکنیک شکل می‌گیرند. در جهان علوم و تکنولوژی کشفیات بزرگ باعث بالا رفتن اصول و تکنیک‌ها می‌شوند. اگر شما به یک فکر، یک طبقه و یا یک سیستم ارزش پایبند شوید، اشتباه بزرگی مرتکب شده‌اید. این مضمون بر خلاف قوانین زندگی و طریقت است. در ذذان، آغاز تا پایان وضعیت مهمترین چیز است، زیرا همه چیز و از جمله تمام وجود ما در بطن آن قرار می‌گیرد. در ذن مانند هنرهای رزمی، ما بایستی از طریقتی مستقیم و سهل‌الوصول برای رسیدن به حقیقت کیهانی استفاده کنیم. فکر ما بایستی در ورای شعور فردی به تفکر بپردازد. ما نباید تنها با کالبد یا مغز خویش به تفکر بپردازیم ما باید با تمام وجودمان فکر کنیم.

در اینجا به نقل شعری می‌پردازیم که اساس و جوهر تیراندازی در آن نهفته شده است. همچنین اسرار ”کیودو“ هم در آن وجود دارد:

تنش و تنش بیشتر

کمان من با کمال قدرت کشیده شده است

کجا تیر کمان من به خاک می‌نشیند

من این را نمی‌دانم

شعر دیگر هم وجود دارد که درباره ”کن‌دو“ می‌باشد:

فکر نکن

نه قبل و نه بعد

نه در پیش و نه در ورای آن

فقط آزادی و رهائی

در نقطه وسط میانی

این نمایانگر طریقت هم هست، در طریقت میانه وسط

تألیف: استاد بزرگ تیسن دشی مارو

ترجمه: دکتر رضا جمالیان