بررسی اثر مجید حامد حق دوست

عکس بیانگر وابستگی ست، وابستگی زنان به مرد. در عکس دو زن با سیمایی خندان پشت شیشه ای ابرآلود در هاله ای تاریک و مبهم فرو رفته اند و MAN واژه ای که نماینده حضور مرد در عکس است. قرار گرفتن این واژه در جلوی اتومبیل با خطوط راست و قوی با رنگی روشن بر پس زمینه ای سیاه جلوه ای قدرتمندانه و پر صلابت از مرد به نمایش گذاشته و قدرت واژه MAN و مرد را برجسته ساخته است و پس زمینه سیاه MAN تأکیدی است بر سیطره و سلطه مرد بر زنان که در نهایت MAN را به پناه گاهی برای زنان تبدیل کرده است و زنان با چهره ای خندان در پشت این پناهگاه پنهان شده اند.
خنده ای که نشأت گرفته از غفلت و ناآگاهی ست ونرم نرمان از عمق وابستگی برخاسته و بر لبان آنان نشسته است و ثمره حقیقی آن نیز ضعف و وابستگی ست. آن چنان وابستگی قوی که فقط از واژه ای معرف حضور مرد نه خود مرد پناه گاهی مه آلود و مبهم، شیشه ای و ناپایدار برای خود ساخته اند که هر لحظه ممکن است از هم فرو پاشد.
عکس با استفاده از عناصر طبیعی چون انعکاس ابر بر روی شیشه و بهره گیری از واژه ای با ویژگی های بصری خاص، جو معناداری را به وجود آورده است که قدرت کذایی مرد را پناهگا هی برای زنان توصیف می کند. پناهگاهی که زنان پشت آن دیگرقادربه اندیشیدن نیستند تا آنچه را که از اندیشیدن بدان رسیده اند بیان کنند وانجام دهند و مرد در هر شرایطی یک تصمیم گیرنده نهایی برای آنان محسوب می شود و این بیانگر ضعف عمیقی ست که در وجود زنان ریشه دوانیده آن چنان که مَن خود را در هاله ای مبهم گم کرده و به MAN مرد پناه برده و در پشت آن پنهان شده اند و از MAN ومرد پناهی شیشه ای و شکننده ساخته اند که عمر آن تا آگاهی، به خود بازگشتن و کشف وجود خویشتن است وجودی که در سایه وابستگی به مرد در تاریکی و ابهام فرو رفته و با تلألو روشنایی حاصل از کشف خویش بر تاریکی غلبه خواهد کرد و لبخند ظاهری زنان در پشت ناآگاهی، وابستگی و قدرت ظاهری مرد را به لبخندی حقیقی و آگاهانه مبدل خواهد ساخت.

نسترن زوار
http://tabrizfoto.blogfa.com/۸۷۰۷.aspx

منبع : مطالب ارسال شده