آدم‌ربایی، ‌تجارتی ‌غیر‌انسانی

آدم‌ربایی یا گروگانگیری نخستین بار در رم باستان و بخش‌هایی از انگلستان در سال ۱۷۴۸ دیده شده است.
این کار غیرانسانی در بیشتر موارد به دلیل دریافت پول بدون زحمت و کار کردن انجام می‌پذیرد و عموما با انگیزه‌های شخصی انجام می‌گیرد، اما در مواردی نیز به صورت برنامه‌های فرقه‌ای و حزبی و حتی حکومتی و مذهبی است.
در دهه۱۸۷۰ بیشترین علت آدم‌ربایی یا گروگانگیری جنگ بوده و در دهه۱۹۷۰ به بعد، بیشتر به دلیل انگیزه‌های تروریستی و جنایی این کار انجام شده است.
● وقتی زندگی ارزان می‌شود
در بیشتر گروگانگیری‌ها و آدم‌ربایی‌ها انگیزه اصلی نادیده گرفتن ارزش زندگی انسان‌ها و اهمیت یافتن و جلوه داشتن مقادیر متفاوتی پول است.
در مورد گروگان گرفتن کودکان نیز عموما انگیزه مالی یا به زور وادار کردن والدین به انجام کارها یا انجام معاملاتی با سود مادی است.
با توجه به این‌که در بسیاری از موارد گروگانگیران با رسیدن به مقاصد مالی آزاری به گروگان نمی‌رسانند، اما در تمامی ‌لحظات گروگان تحت آزارهای شدید روحی و حتی جسمی‌ است.
گفتنی است در کشورهایی مانند نیجریه که میزان گروگانگیری بیشتر است، از یک جمعیت ۷۵ میلیونی بیشتر از نیمی ‌زیر خط فقر زندگی می‌کنند و در حدود ۲۰ درصد از کودکان پیش از ۵ سالگی جان خود را از دست می‌دهند.
در چنین جوامعی به دلیل فشار و خشونت زیاد، میزان گروگانگیری بیشتر و نقش رفاه نسبی و پول به مراتب بیش از جان انسان‌هاست.
در برخی جوامع مانند جوامع غربی، در بسیاری موارد، آدم‌ربایی تنها به دلیل دریافت پول انجام نمی‌شود، بلکه گروهی به تصور قدرت‌نمایی و ایجاد رعب و وحشت در جامعه اقدام به این کار می‌کنند. در صورتی که هر اعمال قدرتی، مثبت و جالب نیست بویژه این‌که در بسیاری از مواقع، گروه خلافکار با دخالت پلیس بازداشت و به انواع احکام مجازات می‌شوند.
نکته دردناک این است که اگر به سایت‌های مختلف آمریکایی و انگلیسی سر بزنید با انواعی از هشدارها در مقابل حفاظت از جان و مال خود روبه‌رو می‌شوید که انگلستان یکی از این کشورهاست و برخی از کشورهای آفریقایی نیز در زمره این مکان‌های خاص هستند.
البته با توجه به این‌که گروگانگیری از جرایم غیر قابل گذشت است و موجب امنیت جان افراد در بیشتر کشورهای جهان می‌شود مجازات آن نیز سخت و شدید است و دستگاه‌های قضایی کشورها بشدت با آن برخورد می‌کنند، اما هنوز مجازات قطعی و جهانی برای آن تعیین نشده است.
پر گروگان‌ترین کشورها به شرح زیر هستند:
▪ انگلستان با ۳۲۶۱ مورد گروگانگیری
▪ آفریقای جنوبی با ۳۰۷۱ مورد
▪ کانادا با ۲۹۳۳ مورد
▪ بلژیک با ۹۹۴ مورد
▪ پرو با ۴۹۱ مورد
این کشورها از پر گروگان‌ترین‌ها در چند سال اخیر بوده‌اند و در مقابل کشورهای زیر کمترین میزان گروگانگیری را در مدت مشابه به خود اختصاص داده‌اند:
▪‌ مراکش با ۶ مورد گروگانگیری
▪ امان با ۵ مورد
▪ فنلاند با ۲ مورد
در این خصوص نیاز به هماهنگی و شدت عمل بیشتر در رویارویی با افراد خاطی احساس می‌شود، زیرا ممکن است در یک مورد گروگانگیری به خاطر پول، متهم ردیف اول محکوم به اعدام شود، اما در پی دادگاه تجدیدنظر حکم قبلی به حبس طولانی‌مدت برای زمان ۲۰یا ۲۵ سال تقلیل یابد.
در ضمن در برخی کشورها نیز گروگانگیری در زمره عناوین مجرمانه کیفری تعریف نشده و به همین دلیل در شمار آدم‌ربایی با انگیزه‌های شخصی و مالی قرار می‌گیرد؛ اما چنانچه به صورت گسترده و حرفه‌ای یا سازماندهی شده باشد حتما با مجازاتی شدیدتر روبه‌رو خواهد شد.
بسیاری از حقوقدانان معتقدند این جرم به نوعی از جرایم سیاسی به شمار می‌آید؛ اما چون در مواردی شخصی و خانوادگی بوده و به منظور گرفتن رضایت یا پولی از افردی خاص انجام می‌شود مجازات آن با گروگانگیری جمعی به منظور تهدید امنیت کشور و برهم زدن نظم جامعه تفاوت‌هایی دارد.
حتی در مواردی دیده شده والدین هنگام طلاق اقدام به ربودن ظاهری فرزندشان می‌کنند تا بتوانند فشار بیشتری بر همسر بیاورند.

سحر کمالی‌نفر
منبع: dangerfinder

منبع : روزنامه جام‌جم