صدام می تواند غرب را رسوا کند

دادگاه صدام حسین ابتدا شواهدی از جنایات او را به خاطر می آورد، اما صدام ممكن است از این جلسه برای یادآوری این مطلب به جهانیان استفاده كرده باشد كه روزی _ روزگاری او در خارج از مرزهای عراق هم حامیانی داشت؛ در اتحاد جماهیر شوروی سابق، در كشورهای خلیج فارس و همین طور غرب.
این دادگاه ممكن است به چیزی بیش از یك فقره جرم نسل كشی بدل شد. با وجودی كه این مطلب از همه مهمتر است، تجاوز، قتل، قتل عام هم وجود دارند.
این دادگاه ممكن است تبدیل به یك واقعه اساسی شود و از سوی دیگر موجب شرمندگی برای كشورها و اشخاصی شود كه روزگاری به او بسیار نزدیك بودند.
شخصیت خود محور صدام حسین در تاریخ به طور گسترده ای تصوری از او بوجود آورده بود كه او جهان عرب را رهبری می كند، همانگونه كه صلاح الدین جنگ علیه صلیبیون را فرماندهی كرد و این موضوع به طور قطع او را برای بازی در گالری نظریات جهان عرب وسوسه می كرد.
در خلال این روند، احتمال این كه صدام این سؤال را برانگیزد هم وجود دارد كه چرا آنهایی كه بعدها او را كاملا نفی كردند و با او مخالفت كردند روزگاری اهرم های قدرت تكنیكی ، نظامی و دیپلماتیك را برای او فراهم كردند.
دو رهبر از غرب كه در حال حاضر هم در مسند قدرت هستند شاید نام خود را در این چارچوب پیدا كنند. یكی از آنها رئیس جمهوری فرانسه ژاك شیراك و دیگری وزیر دفاع ایالات متحده آمریكا رامسفلد است.
البته قبل از این كه بخواهیم نقش آنها را بررسی كنیم، این مهم است كه به خاطر داشته باشیم كه اصلی ترین منبع تأمین كننده صدام حسین، اتحاد جماهیر شوروی بود. بهترین های شوروی مثل جنگنده های میگ ،۲۹ تانك های تی ،۷۲ توپخانه، قایق های شكاری و موشكهای اسكاد برای صدام فرستاده می شد.
صدام كل بهای آنها را پرداخت نمی كرد. روسیه، جانشین اتحاد جماهیر شوروی سابق، هنوز هم میلیاردها دلار از صدام و عراق طلبكار است.
نقش فرانسه
به هر حال فرانسه هم یك منبع مهم تأمین كننده برای عراق بود. در سال ۱۹۷۴ ژاك شیراك كه آن وقت نخست وزیر فرانسه بود، به بغداد رفت تا با صدام حسین دیداری داشته باشد.
در سال بعد صدام حسین به فرانسه سفر كرد و نخست وزیر شیراك كل تأسیسات هسته ای را به او نشان داد.
در این دیدار آنها بر سر فروش دو رآكتور هسته ای به عراق مذاكره كردند. یكی از آنها در حمله هوایی اسرائیل در سال ۱۹۸۱ به بهانه این كه عراق در حال توسعه و ساخت تسلیحات هسته ای است از بین رفت.
فرانسه همچنین موافقت خود را در فراهم كردن ۱۳۳ فروند میراژ F۱ در طی ده سال اعلام كرد.
این گونه بیان می شود كه در خلال سالهای ،۱۹۸۰ ۴۰ درصد صادرات تسلیحاتی فرانسه به عراق اختصاص یافت. واشنگتن پست در سال ۱۹۸۶ فاش كرد كه شیراك پیش بینی كرده بود كه عراق در مدت شش روز ایران را فتح خواهد كرد.
«دوست عزیز من»
در سال ۱۹۸۷ روزنامه ای فرانسوی نامه ای از ژاك شیراك به صدام حسین را كه چند ماه قبل نوشته شده بود چاپ كرد. این نامه این گونه شروع می شد: «دوست عزیزمن» .
این نامه بر می گردد به «مذاكراتی كه شما از آن مطلع هستید» و به «همكاری كه بیش از ۱۲ سال پیش تحت ابتكار شخص خودمان شروع شد، برای استقلال، تمامیت ارضی و امنیت كشور شما» .
بعد از انتشار این نامه رئیس جمهوری فرانسه گفت: «در آن زمان بسیاری از دولت ها از جنگ عراق علیه ایران حمایت كردند و در آن موقع اینگونه به نظر می رسید كه عراق در حال پیشرفت است.»
آقای شیراك این موضوع را نفی كرد كه منظور «مذاكرات» همان بحث مربوط به تعمیر رآكتور هسته ای عراق بود.
در حقیقت بسیاری از كشورهای غربی كه شامل ایالات متحده، بریتانیا، آلمان غربی و ایتالیا می شدند هم در زمینه تجهیزات و هم اطلاعات و هم تجربه در هر دو زمینه نظامی و غیرنظامی و نهایتا هم با كمك های مالی به عراق كمك كردند.
همسایه های عرب عراق هم مثل كویت و عربستان سعودی هم حس كردند كه در بین خودشان خطر یك كشور انقلابی به نام ایران وجود دارد. پس از آن كمك های مالی بود كه به بغداد سرازیر شد.
دیپلماسی ایالات متحده
نقشی كه توسط ایالات متحده ایفا شد تبدیل به یك نقش مهم دیپلماتیك شد و این هنگامی بود كه آقای رامسفلد وارد میدان شد.
در اوایل دهه ۱۹۸۰ خطر برای آمریكایی ها (حضرت )آیت الله خامنه ای بود. (حضرت) آیت الله خمینی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ رهبری ایران را عهده دار شدند.
ایالات متحده به علت اشغال سفارتش در ایران و گروگان گرفتن كارمندان سفارت به حدود یك سال مورد تمسخر قرار گرفت. این موضوع همچنین ضربه ای بود برای جیمی كارتر تا ریاست جمهوری را در سال ۱۹۸۰ به رونالد ریگان واگذار كند.
آمریكا با دیدن ایران به عنوان خطر به عراق به عنوان Bulworkرو آورد.
عراق به ایران تجاوز كرد اما ایرانیها به سختی جنگیدند و با حملاتی كه با موج مردمی حمایت می شد حملات عراق را پاسخگو بودند. در سال ۱۹۸۳ عراق به عنوان استفاده كننده از تسلیحات شیمیایی شناخته شد تا از این حملات جلوگیری كند.
در بیانیه ای از طرف وزارت خارجه ایالات متحده در سال ۱۹۸۳ اینگونه آمد كه به تازگی اطلاعات تكمیلی مبنی بر تایید استفاده عراق از تسلیحات شیمیایی دریافت كردیم.
سرانجام رئیس جمهور ریگان به این نتیجه رسید كه در هر حال باید از عراق حمایت كند. بنابراین رامسفلد را به همراه یك نامه از طرف خودش به صدام حسین به بغداد فرستاد.
آقای رامسفلد در زمان رئیس جمهور فورد وزیر وزارت دفاع بود و در آن موقع به عنوان رئیس یك كارخانه تولیدات دارویی مشغول به كار بود.
ایران، یك محرك
این آشكار است كه موضوعی كه آقای رامسفلد راجع به آن نگران بود در مورد ایران بود و این به عنوان محركی بود برای رویكرد آمریكا با عراق.
اینگونه گزارش شد كه در نشست رامسفلد و صدام حسین، رامسفلد به صدام گفته بود كه ایالات متحده و عراق منافع مشتركی در جلوگیری از گسترش نفوذ ایران و سوریه دارند.
در این نشست صحبت های بسیاری بر سر جلوگیری از صادرات نفت ایران شده است.
این گزارش همچنین از عكس العمل صدام حسین هم می نویسد: صدام حسین از خواندن نامه ریگان بسیار خرسند شد همین گونه كه از سفر رامسفلد خرسند بود.
در این گزارش اشاره ای نشده است كه آقای رامسفلد در مورد مسائل تسلیحات شیمیایی هم با صدام حسین گفت وگو كرده است یا نه. با وجود این خود آقای رامسفلد خلاف این مطلب را در مصاحبه ای با CNN در ۲۰۰۲ ادعا می كند.
اتحادهای گذشته معمولا باعث شرمندگی دولتها می شوند.
اگر صدام تصمیم به این بگیرد كه او می تواند باعث شرمندگی بسیاری از دشمنان فعلی خود شود، می تواند.
منبع: بی.بی.سی
مترجم: نیما چیت ساز

منبع : روزنامه همشهری