مکزیک را هم می شود برد

● نیم نگاهی به حریف ایران در جام جهانی
مكزیك و فرانسه شنبه شب در دیداری دوستانه در ورزشگاه استاددوفرانس پاریس به دیدار هم رفتند در حالی كه برای هواداران تیم ملی مكزیك هنوز آفتاب می تابید و در تهران آخرین ساعات شب پشت سر گذاشته می شد. تماشای بازی مكزیك همانقدر كه برای طرفدارانش در آمریكای مركزی مهم تلقی می شد برای سه كشور دیگر كه حریفان مكزیك هستند از واجبات بود. بازی فرانسه و مكزیك همچنین تحت تاثیر حضور زین الدین زیدان نیز قرار داشت.
زیدان صدمین بازی ملی اش را انجام می داد در حالی كه این بازی قطعاً آخرین حضور او در ورزشگاه مشهور پاریس محسوب می شد، همانجایی كه در فینال جام جهانی ۱۹۹۸ برزیل با دو ضربه سر زیدان و شوت پتی جام را به فرانسه تقدیم كرد. دو تیم تقریباً با تركیب اصلی وارد زمین شدند و تنها غایب مشهور تیری آنری بود كه دومنك به او استراحت داده بود. در خط حمله فرانسه فرصتی به دیوید ترزه گه داده شد تا وضعیت و سطح آمادگی اش را به رخ سرمربی بكشد. جبرئیل سیسه و سیلوین ویلتورد هم گهگاه به ترزه گه اضافه می شدند. در دروازه فرانسه هم كسی نبود جز فابین بارتز كه ظاهراً دومنك اعتماد بیشتری به او دارد، با این حال عده ای از ۸۰ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه با فریاد «كوپه، كوپه» نشان دادند كه چندان اعتباری برای بارتز قائل نیستند. بازی دو تیم به خاطر حساسیت های خاص قبل از جام جهانی و نگرانی از مصدومیت های خانمان برانداز با احتیاط زیادی آغاز شد و به پایان رسید، اما در كل می شد دورنمایی از حریف ایران را به دست آورد. دومنك پیش از بازی یادآور شد كه این بازی یك دیدار دستگرمی مفید خواهد بود و قرار نیست خیلی از احساسات تیم فرانسه مایه گذاشته شود. این نظر در پایان بازی مجدداً از سوی دومنك تائید شد. دومنك پس از پیروزی خفیف فرانسه بر مكزیك گفت: «یك موضوع مهم در این بازی این بود كه ما فهمیدیم كه چطور برتری مان را حفظ كنیم.» فرانسه با تك گل فلورنت مالودا بال چپ آبی ها به پیروزی دست یافت و یك نیمه كامل از آن محافظت كرد. البته پاتریك ویه را هم یك بار توپ را به دیرك دروازه كوبید اما در نهایت تغییری در نتیجه نهایی پیش نیامد.
● می شود مكزیك را برد
هرچند بازی مكزیك و فرانسه به اندازه بازی های جام جهانی حساسیت و انرژی نداشت اما قطعاً می توان گفت كه حریف ایران در برابر فرانسه چندان مقتدر و شكست ناپذیر نمی نمود. مكزیكی ها آنچنان كه از آنها تعریف شده، سریع، تكنیكی و خطر ساز نیستند و به نظر نمی آید كه در فاصله چند روزه به جام جهانی هم معجزه ای در تیم آنها رخ دهد. فرانسوی ها بارها از كناره های زمین توپ را به حركت درآورده و روی دروازه مكزیك خطرساز شدند، در حالی كه فرانسه هم هرگز در اندازه های یك تیم مدعی ظاهر نشد و حریف مافوق تصوری برای مكزیك نبود. می شود گفت كه نقطه قوت تیم مكزیك دروازه بان این تیم بود و از مهاجمان پرآوازه این تیم چیز خاصی دیده نشد. مكزیكی ها البته خوب توی زمین پخش می شدند و سعی می كردند پرسینگ را از یك سوم دفاعی حریف آغاز كنند. این روش باعث شده بود كه پاس كاری های فرانسوی ها با مشكل مواجه شود و گهگاه توپ های بلند و بی هدف از خط دفاعی فرانسه به سمت دروازه حریف شلیك شود. تجمع مكزیكی ها در میانه میدان البته محاسن دیگری هم داشت. مكزیكی ها در نیمه دوم چند باری با پاس های عمقی سعی كردند كه دفاع فرانسه را بشكافند و به گل برسند اما فرانسوی ها با تمركز بیشتر روی خط دفاع و استفاده از تعداد بیشتری از بازیكنان حملات مكزیك را بی اثر كردند. در این سو فرانسوی ها هم معمولاً هر بار در كناره ها توپ را به دست آوردند موفق به ارسال توپ به محوطه جریمه شدند اما اسوالدو سانچز دروازه بان مكزیك حضور موفقی در دروازه داشت و مرعوب فضای ورزشگاه نشد. سایر بازیكنان مكزیك هم البته ترس و واهمه ای از مواجهه با فرانسه آن هم در برابر هشتاد هزار تماشاگر پرسروصدا نداشتند و اگر نتوانستند به گل برسند به این خاطر بود كه تیغ شان بیشتر از این نبرید. بازی مكزیك و فرانسه قطعاً برای ساعاتی كادر فنی تیم ملی را به تفكر واداشته است. اینكه آنها چطور می توانند با استفاده از بازیكنان سرعتی از كناره ها توپ را به دروازه مكزیك نزدیك كنند. روز یكشنبه ۲۱ خرداد ایران و مكزیك روبه روی هم خواهند ایستاد و ممكن است كه ستاره های بازی بال های چپ و راست ایران باشند. قطعاً روز مهمی برای مهدوی كیا است اما صد حیف نیكبخت از پای تلویزیون بازی را می بیند. او هم می توانست ستاره ایران در این بازی باشد.

منبع : روزنامه شرق