جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا
نگاهی به صف مدعیان قهرمانی جام ۲۰۰۶
همه اتفاقاتی را كه در یورو ۲۰۰۴ دیدید فراموش كنید. جام جهانی عرصه دیدار بزرگان است و كوچكترها اگر خیلی سعی كنند نهایت می‌توانند به جمع هشت تیم پایانی جام برسند. پس از آن، ولی، جام متعلق به بزرگان است. نه تیمی مثل «یونان» پیدا خواهد شد كه جام را بالای سر ببرد و نه بزرگان اجازه این حرمت‌شكنی را خواهند داد. این، رسم جام جهانی است و حتی در غیر عادی‌ترین دوره‌اش، كه همان دوره گذشته بود، كوچولوها نتوانستند به جایی برسند و فینال جام را برزیل و آلمان برگزار كردند كه هر دو پرافتخارترین تیم‌های تمام ادوار جام جهانی هستند...
به هر حال به نظر می‌رسد امسال هم اوضاع مثل همیشه خواهد بود. قهرمان جام را میان این تیم‌هایی كه نامشان در پی می‌آید خواهید یافت:
۱. برزیل
در هر دوره‌یی، شانس اول قهرمانی است. نمی‌توان جز این هم انتظار داشت. اگر انگلیس را مهد فوتبال می‌نامند، برزیل در عوض مهد بازیكن است. بازیكنان خلاق این تیم آن قدر توانایی دارند كه بتوانند یك تنه سرنوشت یك جام را مشخص كنند. در توانایی بازیكنان این كشور همین بس كه تیم برزیل در آن واحد می‌تواند سه تیم را در مسابقاتی چون جام جهانی شركت دهد و هر سه تیم هم جزو مدعیان جام باشند.
این تیم، بجز دوره كوتاهی كه از قافله فوتبال مدرن جا ماند، همواره به عنوان مدعی مطرح بوده و در آن دوره بیست ساله فترت میان سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴ هم كه نمی‌توانست مقامی كسب كند، وجهه مدعی بودن خود را حفظ كرده بود. پس از آن دوران بود كه برزیل فهمید با تكیه صرف به بازی هجومی نمی‌توان به موفقیت رسید و با ترمیم خطوط دفاع و دروازه‌اش بدل به همان مدعی همیشگی شد، چنان كه در سه دوره اخیر جام جهانی، در هر سه دوره برزیل در فینال جام حاضر بوده و دو فینال را هم با پیروزی به پایان برده است.
امسال هم این تیم را شانس اول قهرمانی می‌نامند. با اعجوبه‌یی چون «رونالدینیو» كه پس از مارادونا بازیكنی با كیفیت او ظهور نكرده و خود مارادونا معتقد است اگر بازی‌های خود در بارسلونا را در جام جهانی تكرار كند از او پیشی خواهد گرفت، این تیم توانایی به زانو در آوردن هر حریفی را دارد. به او اضافه كنید «رونالدو»ی فرصت‌طلب را كه قصد دارد ركورددار گلزنی همه ادوار جام جهانی باشد؛ «آدریانو»ی عظیم‌الجثه چارچوب شناس و جنگنده را، و «روبینیو» و «كاكا»ی ظریف را تا بفهمید كه این تیم چه توان هجومی فوق‌العاده‌یی دارد. در خط دفاع و هافبك هم با بازیكنانی چون «دیدا»، «روبرتو كارلوس»، «كافو»، «لوسیو»، «زی روبرتو» و... این تیم مستحكم‌تر از همیشه نشان می‌دهد و همین هم رویاهای دوستداران این تیم را در آستانه تعبیر نشان می‌دهد.
۲. آرژانتین
پس از برزیل، دومین تیم قدرتمند حال حاضر دنیا است، با بازیكنانی یگانه و بی‌قیمت و یك كار گروهی كم نظیر كه این تیم را همواره به عنوان یك مدعی جدی مطرح می‌كند. این در حالی است كه در سه دوره اخیر، آرژانتین كه همواره با امید فراوان پا به آوردگاه جام جهانی گذاشته، هیچگاه نتوانسته نتایجی در خور نامش را كسب كند و ناامیدانه از رقابت‌ها بیرون رانده شده است.
چنین به نظر می‌رسد كه این تیم هنوز هم زیر سایه نامی چون مارادونا است و بدون حضور او احساس بی‌پناهی می‌كند. شكست‌های سال‌های اخیر آرژانتین را كه حدود چهارده سال به بودن اعجوبه‌یی چون مارادونا عادت كرده بودند، در همین راستا می‌توان ارزیابی كرد.به نظر می‌رسد، اما امسال سال آرژانتین باشد.
بیست سال پس از آخرین قهرمانی آرژانتین در جام جهانی كه به مدد تكنیك و هنر و هوش و غریزه مارادونای كبیر حاصل آمد، نسل فعلی فوتبال آرژانتین به جایی رسیده كه بتواند هدفش را قهرمانی در جهان تعیین كند. حقیقتا آنها شایسته این عنوان هم هستند. تیمی با مربیگری «خوزه پكرمن» كه در رده جوانان سه بار تیمش را قهرمان جهان كرده و با تیمی جوان و البته پرتجربه. اگر چه اغلب بازیكنان آرژانتینی برعكس در باشگاه‌های درجه یك و معتبری بازی نمی‌كنند، اما كیفیت بازی و هوش فراوان و انگیزه وافرشان می‌تواند آنها را به قهرمانی برساند. با حضور بازیكنان باتجربه‌یی چون «هرنان كرسپو»، «خوان رومن ریكلمه»، «ساویولا» و «سورین» و بازیكنان دیگری چون «ماسچه رانو»، «آیالا»، «آیمار» و البته اعجوبه‌یی غیرقابل كنترل چون «لیونل مسی»، آرزوی آرژانتینی‌ها و طرفداران این تیم چندان هم دور از دسترس نیست.
۳. ایتالیا
آنها هم همیشه مدعی قهرمانی هستند، اما اغلب هم در همان اوایل مسابقات كنار می‌روند و دل هوادارانشان را خون می‌كنند. حقیقت این است كه حواشی فوتبال، همانقدر كه به مدد این تیم آمده و بازیكنانش را بدل به ستارگان دنیای فوتبال كرده، همانقدر هم به این تیم ضربه زده و باعث شكست آن در میادین مهم شده است.
از سوی دیگر چنین به نظر می‌رسد كه در سال‌های اخیر این تیم شخصیت لازم را برای قهرمانی نداشته است. در جام‌های ۹۰ و ۹۴ و در مسابقات یورو ۲۰۰۰ این ایتالیا بود كه در آخرین لحظات شكست را پذیرفت و حریفانش را به سمت قهرمانی هل داد. این بار، ایتالیایی‌ها می‌گویند كه اوضاع برایشان عوض شده، ولی حداقل در زمینه حواشی كه چنین چیزی دیده نمی‌شود و اوضاع آبی‌پوشان ایتالیایی داغان‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
رسوایی‌های این روزهای فوتبال ایتالیا، كه پای با افتخارترین تیم این كشور در آن گیر است (یوونتوس) و به تبع آن خیلی از بازیكنان تیم ایتالیا و نیز مربی این تیم «مارچلولیپی» (كه دو سال پیش مربی یوونتوس بود) خود را در آن گرداب می‌بینند، ممكن است بیشترین آسیب را به تیم ایتالیا بزند. با اینكه مربی تیم بازیكنانش را حتی از روزنامه خواندن نهی كرده و از آنها خواسته حواسشان فقط و فقط به جام جهانی باشد، اما بعید است كه این اتفاقات تاثیری روی این تیم نگذارد. با اینكه به گفته خوش‌بینان این تاثیر ممكن است از جنس تاثیری باشد كه در سال ۱۹۸۲ رسوایی باشگاه یوونتوس (باز هم یوونتوس!) روی تیم گذاشت و آنها را به سوی قهرمانی سوق داد.گذشته از این مساله حاشیه‌یی، ایتالیا توان فوق‌العاده‌یی در میدان دارد. حضور «بوفون» كه به یقین بهترین دروازه بان حال حاضر دنیا است قوت قلبی برای بازیكنان و هواداران تیم ایتالیا است. او خیلی سخت گل می‌خورد و این می‌تواند این اطمینان را به دوستداران آبی‌ها بدهد كه تیم‌شان گل مفت نخواهد خورد. چهره‌هایی چون «نستا»، «كاناوارو»، «كامورانزی»، «توتی»، «گاتوزو»، «پیرلو»، «دل‌پیرو»، «اینزاگی»،«جیلاردینو»، «لوكاتونی» و... نشان دهنده تیمی است كه از نظر نفری چیزی كم ندارد فقط ممكن است شكنندگی ایتالیایی و مسائل حاشیه‌یی آن را از رسیدن به هدف دور كند. نكته دیگر هم اینكه «لیپی»، تیمی بسیار هجومی‌تر از تمام ایتالیایی‌های پیش، روانه میدان كرده است كه باید نشست و نتیجه‌اش را دید...
۴. آلمان
شاید در نگاه اول، تیم امسال آلمان ضعیف‌تر از آن باشد كه بتوان شانس قهرمانی را به آن داد. اساسا حدود یك دهه است كه ضعف و فترت فوتبال آلمان آغاز شده است و به این دلیل پیش از هر تورنمنت مهمی كمتر كسی است كه روی این تیم شرط ببندد.اما حقیقت چیز دیگری است: آلمان، آلمان است و تنها و تنها نامش برای لرزه انداختن به جان حریفان كافی است.
مثلا می‌توان جام جهانی دوره قبل را مثال زد كه تیم بدون شانس آلمان یكی یكی رقیبانش را از راه برداشت و خود را به بازی فینال رساند و آنجا هم اگر شانس یارش بود و در نیمه اول آن شوت مهلكی كه زدند به جای تیر دروازه دو سانتی‌متر آن طرفتر می‌خورد و وارد دروازه می‌شد، برزیلی‌ها نمی‌توانستند مقابل حرفه‌یی‌گری این تیم به جایی برسند. حقیقت این است كه آلمان تنها تیم در دنیای فوتبال است كه اگر سه گل از حریفش بخورد می‌توان امید داشت كه در پایان بازی برنده خواهد بود و این خصیصه را در طول تاریخ به اثبات رسانده‌اند.
به هرحال، تیم امسال آلمان یك تیم جوان و بی‌ستاره است. تیمی كه جز «بالاك» كه مصدومیتش آلمانی‌ها را نگران كرده، ستاره‌یی ندارد و «الیوركان» را هم به نیمكت دوخته‌اند. با این اوصاف، این تیم، تیم كم‌شانسی نیست. ضعف این تیم در بازی‌های تداركاتی را نیز نمی‌توان به كم‌شانسی این تیم در رقابت‌های جام‌جهانی ختم كرد. گروهی كه كلینزمن در اختیار دارد، چند داشته عمده دارد كه آنان را به نسبت تیم‌های دیگر صاحب شانس بیشتری می‌كند. اول اینكه جوان است و پرانگیزه، دوم اینكه میزبان است و از امتیازهای میزبانی بهره‌مند است و سوم اینكه نام
آن تیم آلمان است و فكر می‌كنم همین مساله برای صاحب شانس بودن این تیم كافی باشد.
۵. انگلیس
بسیاری از علاقه‌مندان انگلیس امیدوارند كه پس از چهل سال كه از اولین و آخرین قهرمانی انگلستان در جام‌جهانی می‌گذرد، تیم امسال آنها توانایی ربودن جام را دارد. بیراه هم نمی‌گویند. حداقل از حیث داشتن مهره‌های انسانی تیم انگلستان شاید بهترین تیم تاریخ این كشور در رقابت‌های جهانی باشد. حتی بهتر از تیم سال ۱۹۶۶ آنها، كه قهرمان جام‌جهانی شدند و البته همه می‌دانند قهرمانی در مسابقاتی كه در كشور خودت برگزار می‌شود، به نسبت مسابقات دیگر كاری راحت‌تر و در دسترس‌تر به نظر می‌رسد.
انگلیس امسال، پیش از هرچیزی یك مربی بزرگ دارد كه توانایی بازی گرفتن از مردانش به بهترین نحو ممكن را دارد. «اریكسون» همان كسی است كه تیم كم‌شانس «لاتزیو» را در لیگ پرفشار ایتالیا به قهرمانی رساند و پس از آمدن به انگلیس هم با طراوت‌ترین بازی‌ها را از این تیم گرفته است. علاوه بر این، انگلیس مهره‌هایی چون «فردیناند»، «سول كمپل»، «اشلی كول»، «كراچ»، «بكام»، «اوون»، «جان تری»، «فرانك لمپارد»، «استیون جرارد» و... را دارد كه از لحاظ مهره‌های اسمی این تیم را بدل به یكی از بهترین تیم‌های جام‌جهانی كرده‌اند و اگر مصدومیت «وین رونی» بهبود یابد و این ستاره جوان بزرگ بتواند تیم انگلیس را در مسابقات یاری دهد، قطعا شانس موفقیت انگلیس بیشتر خواهد شد. به هرحال، پس از شكست در نیمه‌نهایی سال ۹۰ و پس از آن چند بار حذف شدن اغلب ناسزاوارانه در جام‌های بعدی ، امسال انگلیس بیش از هر زمان دیگری دل به درخشش مردانش بسته، آرزویی كه چندان هم دور نیست، اما همه می‌دانند كه همواره در بزنگاه‌های مهم مردان انگلیس كم می‌آورند و میدان را به حریف می‌سپارند.
۶. و...
با هر معیاری «فرانسه» می‌تواند یكی از شانس‌های قهرمانی باشد، اگر باتجربگی یا به عبارت بهتر پیری این تیم گریبان آن را نگیرد. با حضور بازیكنانی چون «بارتز»، «ویرا»، «زیدان»، «هانری»، «ترزگه»، «پیرس» و حتی «ویلتورد» فرانسه تقریبا تیمی كامل نشان می‌دهد كه اگر مردانش روی فرم باشند توانایی درخشش را دارند و خصوصا توان هجومی این تیم بسیار بالا تخمین زده می‌شود.
اما مشكل این تیم بازیكنی به نام «زیدان» است كه اگر روی فرم باشد هیچ تیمی توان جلوگیری از حركات او و به تبع آن فرانسه را ندارد و اگر دور از روزهای اوجش باشد یك تنه برای زمین زدن فرانسه كافی است.«پرتغال» دیگر تیم صاحب شانس امسال است كه اگرچه در جام‌جهانی، در ادوار پیش تاكنون درخششی نداشته (جز سال ۱۹۶۶، البته) اما مربی و بازیكنانی كه در اختیار دارد آن را جزو بالانشین‌های احتمالی مسابقات امسال قرار می‌دهد. «اسكولاری» مربی مرموز و موذی برزیلی، به عنوان سرمربی این تیم توان روحی بالایی به پرتغالی‌ها بخشیده، كه اولین ثمرات آن را در یورو ۲۰۰۴ دیدیم. از سوی دیگر، بازیكنانی چون «كاروالیو»، «دكو»، «فیگو»، «پائولتا»، «رونالدو»، و... این تیم را جزو پرمهره‌ترین تیم‌های جام قرار می‌دهند و اگر «مانیش» و «نونو گومژ» و... را به آنها اضافه كنیم معلوم خواهد شد كه پرتغال چه تیم با كیفیتی است.سومین تیم مثلث شانس داران درجه دو، تیم «هلند» است كه همواره جزو تیم‌های شانس‌دار بوده اما هیچگاه شخصیت لازم را برای قهرمانی نشان نداده است.
به هر حال به نظر می‌رسد امسال هم اوضاع مثل همیشه خواهد بود. قهرمان جام را میان این تیم‌هایی كه نامشان در پی می‌آید خواهید یافت:
۱. برزیل
در هر دوره‌یی، شانس اول قهرمانی است. نمی‌توان جز این هم انتظار داشت. اگر انگلیس را مهد فوتبال می‌نامند، برزیل در عوض مهد بازیكن است. بازیكنان خلاق این تیم آن قدر توانایی دارند كه بتوانند یك تنه سرنوشت یك جام را مشخص كنند. در توانایی بازیكنان این كشور همین بس كه تیم برزیل در آن واحد می‌تواند سه تیم را در مسابقاتی چون جام جهانی شركت دهد و هر سه تیم هم جزو مدعیان جام باشند.
این تیم، بجز دوره كوتاهی كه از قافله فوتبال مدرن جا ماند، همواره به عنوان مدعی مطرح بوده و در آن دوره بیست ساله فترت میان سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴ هم كه نمی‌توانست مقامی كسب كند، وجهه مدعی بودن خود را حفظ كرده بود. پس از آن دوران بود كه برزیل فهمید با تكیه صرف به بازی هجومی نمی‌توان به موفقیت رسید و با ترمیم خطوط دفاع و دروازه‌اش بدل به همان مدعی همیشگی شد، چنان كه در سه دوره اخیر جام جهانی، در هر سه دوره برزیل در فینال جام حاضر بوده و دو فینال را هم با پیروزی به پایان برده است.
امسال هم این تیم را شانس اول قهرمانی می‌نامند. با اعجوبه‌یی چون «رونالدینیو» كه پس از مارادونا بازیكنی با كیفیت او ظهور نكرده و خود مارادونا معتقد است اگر بازی‌های خود در بارسلونا را در جام جهانی تكرار كند از او پیشی خواهد گرفت، این تیم توانایی به زانو در آوردن هر حریفی را دارد. به او اضافه كنید «رونالدو»ی فرصت‌طلب را كه قصد دارد ركورددار گلزنی همه ادوار جام جهانی باشد؛ «آدریانو»ی عظیم‌الجثه چارچوب شناس و جنگنده را، و «روبینیو» و «كاكا»ی ظریف را تا بفهمید كه این تیم چه توان هجومی فوق‌العاده‌یی دارد. در خط دفاع و هافبك هم با بازیكنانی چون «دیدا»، «روبرتو كارلوس»، «كافو»، «لوسیو»، «زی روبرتو» و... این تیم مستحكم‌تر از همیشه نشان می‌دهد و همین هم رویاهای دوستداران این تیم را در آستانه تعبیر نشان می‌دهد.
۲. آرژانتین
پس از برزیل، دومین تیم قدرتمند حال حاضر دنیا است، با بازیكنانی یگانه و بی‌قیمت و یك كار گروهی كم نظیر كه این تیم را همواره به عنوان یك مدعی جدی مطرح می‌كند. این در حالی است كه در سه دوره اخیر، آرژانتین كه همواره با امید فراوان پا به آوردگاه جام جهانی گذاشته، هیچگاه نتوانسته نتایجی در خور نامش را كسب كند و ناامیدانه از رقابت‌ها بیرون رانده شده است.
چنین به نظر می‌رسد كه این تیم هنوز هم زیر سایه نامی چون مارادونا است و بدون حضور او احساس بی‌پناهی می‌كند. شكست‌های سال‌های اخیر آرژانتین را كه حدود چهارده سال به بودن اعجوبه‌یی چون مارادونا عادت كرده بودند، در همین راستا می‌توان ارزیابی كرد.به نظر می‌رسد، اما امسال سال آرژانتین باشد.
بیست سال پس از آخرین قهرمانی آرژانتین در جام جهانی كه به مدد تكنیك و هنر و هوش و غریزه مارادونای كبیر حاصل آمد، نسل فعلی فوتبال آرژانتین به جایی رسیده كه بتواند هدفش را قهرمانی در جهان تعیین كند. حقیقتا آنها شایسته این عنوان هم هستند. تیمی با مربیگری «خوزه پكرمن» كه در رده جوانان سه بار تیمش را قهرمان جهان كرده و با تیمی جوان و البته پرتجربه. اگر چه اغلب بازیكنان آرژانتینی برعكس در باشگاه‌های درجه یك و معتبری بازی نمی‌كنند، اما كیفیت بازی و هوش فراوان و انگیزه وافرشان می‌تواند آنها را به قهرمانی برساند. با حضور بازیكنان باتجربه‌یی چون «هرنان كرسپو»، «خوان رومن ریكلمه»، «ساویولا» و «سورین» و بازیكنان دیگری چون «ماسچه رانو»، «آیالا»، «آیمار» و البته اعجوبه‌یی غیرقابل كنترل چون «لیونل مسی»، آرزوی آرژانتینی‌ها و طرفداران این تیم چندان هم دور از دسترس نیست.
۳. ایتالیا
آنها هم همیشه مدعی قهرمانی هستند، اما اغلب هم در همان اوایل مسابقات كنار می‌روند و دل هوادارانشان را خون می‌كنند. حقیقت این است كه حواشی فوتبال، همانقدر كه به مدد این تیم آمده و بازیكنانش را بدل به ستارگان دنیای فوتبال كرده، همانقدر هم به این تیم ضربه زده و باعث شكست آن در میادین مهم شده است.
از سوی دیگر چنین به نظر می‌رسد كه در سال‌های اخیر این تیم شخصیت لازم را برای قهرمانی نداشته است. در جام‌های ۹۰ و ۹۴ و در مسابقات یورو ۲۰۰۰ این ایتالیا بود كه در آخرین لحظات شكست را پذیرفت و حریفانش را به سمت قهرمانی هل داد. این بار، ایتالیایی‌ها می‌گویند كه اوضاع برایشان عوض شده، ولی حداقل در زمینه حواشی كه چنین چیزی دیده نمی‌شود و اوضاع آبی‌پوشان ایتالیایی داغان‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
رسوایی‌های این روزهای فوتبال ایتالیا، كه پای با افتخارترین تیم این كشور در آن گیر است (یوونتوس) و به تبع آن خیلی از بازیكنان تیم ایتالیا و نیز مربی این تیم «مارچلولیپی» (كه دو سال پیش مربی یوونتوس بود) خود را در آن گرداب می‌بینند، ممكن است بیشترین آسیب را به تیم ایتالیا بزند. با اینكه مربی تیم بازیكنانش را حتی از روزنامه خواندن نهی كرده و از آنها خواسته حواسشان فقط و فقط به جام جهانی باشد، اما بعید است كه این اتفاقات تاثیری روی این تیم نگذارد. با اینكه به گفته خوش‌بینان این تاثیر ممكن است از جنس تاثیری باشد كه در سال ۱۹۸۲ رسوایی باشگاه یوونتوس (باز هم یوونتوس!) روی تیم گذاشت و آنها را به سوی قهرمانی سوق داد.گذشته از این مساله حاشیه‌یی، ایتالیا توان فوق‌العاده‌یی در میدان دارد. حضور «بوفون» كه به یقین بهترین دروازه بان حال حاضر دنیا است قوت قلبی برای بازیكنان و هواداران تیم ایتالیا است. او خیلی سخت گل می‌خورد و این می‌تواند این اطمینان را به دوستداران آبی‌ها بدهد كه تیم‌شان گل مفت نخواهد خورد. چهره‌هایی چون «نستا»، «كاناوارو»، «كامورانزی»، «توتی»، «گاتوزو»، «پیرلو»، «دل‌پیرو»، «اینزاگی»،«جیلاردینو»، «لوكاتونی» و... نشان دهنده تیمی است كه از نظر نفری چیزی كم ندارد فقط ممكن است شكنندگی ایتالیایی و مسائل حاشیه‌یی آن را از رسیدن به هدف دور كند. نكته دیگر هم اینكه «لیپی»، تیمی بسیار هجومی‌تر از تمام ایتالیایی‌های پیش، روانه میدان كرده است كه باید نشست و نتیجه‌اش را دید...
۴. آلمان
شاید در نگاه اول، تیم امسال آلمان ضعیف‌تر از آن باشد كه بتوان شانس قهرمانی را به آن داد. اساسا حدود یك دهه است كه ضعف و فترت فوتبال آلمان آغاز شده است و به این دلیل پیش از هر تورنمنت مهمی كمتر كسی است كه روی این تیم شرط ببندد.اما حقیقت چیز دیگری است: آلمان، آلمان است و تنها و تنها نامش برای لرزه انداختن به جان حریفان كافی است.
مثلا می‌توان جام جهانی دوره قبل را مثال زد كه تیم بدون شانس آلمان یكی یكی رقیبانش را از راه برداشت و خود را به بازی فینال رساند و آنجا هم اگر شانس یارش بود و در نیمه اول آن شوت مهلكی كه زدند به جای تیر دروازه دو سانتی‌متر آن طرفتر می‌خورد و وارد دروازه می‌شد، برزیلی‌ها نمی‌توانستند مقابل حرفه‌یی‌گری این تیم به جایی برسند. حقیقت این است كه آلمان تنها تیم در دنیای فوتبال است كه اگر سه گل از حریفش بخورد می‌توان امید داشت كه در پایان بازی برنده خواهد بود و این خصیصه را در طول تاریخ به اثبات رسانده‌اند.
به هرحال، تیم امسال آلمان یك تیم جوان و بی‌ستاره است. تیمی كه جز «بالاك» كه مصدومیتش آلمانی‌ها را نگران كرده، ستاره‌یی ندارد و «الیوركان» را هم به نیمكت دوخته‌اند. با این اوصاف، این تیم، تیم كم‌شانسی نیست. ضعف این تیم در بازی‌های تداركاتی را نیز نمی‌توان به كم‌شانسی این تیم در رقابت‌های جام‌جهانی ختم كرد. گروهی كه كلینزمن در اختیار دارد، چند داشته عمده دارد كه آنان را به نسبت تیم‌های دیگر صاحب شانس بیشتری می‌كند. اول اینكه جوان است و پرانگیزه، دوم اینكه میزبان است و از امتیازهای میزبانی بهره‌مند است و سوم اینكه نام
آن تیم آلمان است و فكر می‌كنم همین مساله برای صاحب شانس بودن این تیم كافی باشد.
۵. انگلیس
بسیاری از علاقه‌مندان انگلیس امیدوارند كه پس از چهل سال كه از اولین و آخرین قهرمانی انگلستان در جام‌جهانی می‌گذرد، تیم امسال آنها توانایی ربودن جام را دارد. بیراه هم نمی‌گویند. حداقل از حیث داشتن مهره‌های انسانی تیم انگلستان شاید بهترین تیم تاریخ این كشور در رقابت‌های جهانی باشد. حتی بهتر از تیم سال ۱۹۶۶ آنها، كه قهرمان جام‌جهانی شدند و البته همه می‌دانند قهرمانی در مسابقاتی كه در كشور خودت برگزار می‌شود، به نسبت مسابقات دیگر كاری راحت‌تر و در دسترس‌تر به نظر می‌رسد.
انگلیس امسال، پیش از هرچیزی یك مربی بزرگ دارد كه توانایی بازی گرفتن از مردانش به بهترین نحو ممكن را دارد. «اریكسون» همان كسی است كه تیم كم‌شانس «لاتزیو» را در لیگ پرفشار ایتالیا به قهرمانی رساند و پس از آمدن به انگلیس هم با طراوت‌ترین بازی‌ها را از این تیم گرفته است. علاوه بر این، انگلیس مهره‌هایی چون «فردیناند»، «سول كمپل»، «اشلی كول»، «كراچ»، «بكام»، «اوون»، «جان تری»، «فرانك لمپارد»، «استیون جرارد» و... را دارد كه از لحاظ مهره‌های اسمی این تیم را بدل به یكی از بهترین تیم‌های جام‌جهانی كرده‌اند و اگر مصدومیت «وین رونی» بهبود یابد و این ستاره جوان بزرگ بتواند تیم انگلیس را در مسابقات یاری دهد، قطعا شانس موفقیت انگلیس بیشتر خواهد شد. به هرحال، پس از شكست در نیمه‌نهایی سال ۹۰ و پس از آن چند بار حذف شدن اغلب ناسزاوارانه در جام‌های بعدی ، امسال انگلیس بیش از هر زمان دیگری دل به درخشش مردانش بسته، آرزویی كه چندان هم دور نیست، اما همه می‌دانند كه همواره در بزنگاه‌های مهم مردان انگلیس كم می‌آورند و میدان را به حریف می‌سپارند.
۶. و...
با هر معیاری «فرانسه» می‌تواند یكی از شانس‌های قهرمانی باشد، اگر باتجربگی یا به عبارت بهتر پیری این تیم گریبان آن را نگیرد. با حضور بازیكنانی چون «بارتز»، «ویرا»، «زیدان»، «هانری»، «ترزگه»، «پیرس» و حتی «ویلتورد» فرانسه تقریبا تیمی كامل نشان می‌دهد كه اگر مردانش روی فرم باشند توانایی درخشش را دارند و خصوصا توان هجومی این تیم بسیار بالا تخمین زده می‌شود.
اما مشكل این تیم بازیكنی به نام «زیدان» است كه اگر روی فرم باشد هیچ تیمی توان جلوگیری از حركات او و به تبع آن فرانسه را ندارد و اگر دور از روزهای اوجش باشد یك تنه برای زمین زدن فرانسه كافی است.«پرتغال» دیگر تیم صاحب شانس امسال است كه اگرچه در جام‌جهانی، در ادوار پیش تاكنون درخششی نداشته (جز سال ۱۹۶۶، البته) اما مربی و بازیكنانی كه در اختیار دارد آن را جزو بالانشین‌های احتمالی مسابقات امسال قرار می‌دهد. «اسكولاری» مربی مرموز و موذی برزیلی، به عنوان سرمربی این تیم توان روحی بالایی به پرتغالی‌ها بخشیده، كه اولین ثمرات آن را در یورو ۲۰۰۴ دیدیم. از سوی دیگر، بازیكنانی چون «كاروالیو»، «دكو»، «فیگو»، «پائولتا»، «رونالدو»، و... این تیم را جزو پرمهره‌ترین تیم‌های جام قرار می‌دهند و اگر «مانیش» و «نونو گومژ» و... را به آنها اضافه كنیم معلوم خواهد شد كه پرتغال چه تیم با كیفیتی است.سومین تیم مثلث شانس داران درجه دو، تیم «هلند» است كه همواره جزو تیم‌های شانس‌دار بوده اما هیچگاه شخصیت لازم را برای قهرمانی نشان نداده است.
پولاد امین
منبع : روزنامه اعتماد
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
غزه آمریکا طالبان توماج صالحی حجاب رئیسی رهبر انقلاب سریلانکا کارگران پاکستان مجلس شورای اسلامی دولت
آتش سوزی کنکور سیل هواشناسی تهران سازمان سنجش شهرداری تهران پلیس سلامت فراجا قتل وزارت بهداشت
خودرو دلار ارز قیمت خودرو قیمت دلار قیمت طلا بازار خودرو ایران خودرو بانک مرکزی قیمت سکه مسکن سایپا
ترانه علیدوستی تلویزیون فیلم سینمای ایران کتاب مهران مدیری تئاتر شعر سینما
کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین روسیه حماس اوکراین طوفان الاقصی جنگ اوکراین اتحادیه اروپا ترکیه انگلیس
فوتبال پرسپولیس استقلال بارسلونا بازی ژاوی باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال فوتسال تراکتور لیگ برتر انگلیس تیم ملی فوتسال ایران
تیک تاک همراه اول بنیاد ملی نخبگان تسلا فیلترینگ ناسا تبلیغات ایلان ماسک اپل
مالاریا سلامت روان کاهش وزن استرس داروخانه پیری دوش گرفتن