برگزاری اولین نمایشگاه ملی اسباب بازی در ایران

مدیر اجرایی ستاد برگزاری اولین نمایشگاه ملی اسباب بازی معتقد است که هدف از برگزاری این نمایشگاه اعلام این نکته بود که ایران اسباب بازی ملی ندارد.
«حمید عابدی» به ضعف ایران در زمینه اسباب بازی اشاره کرد و گفت؛ «استانداردهای اجرایی نمایشگاه بسیار بالاست اما از نظر محتوایی محصول قابل ارائه یی وجود ندارد چون تاکنون به اسباب بازی ها نپرداختیم.»
او از صنایع بالادست چون پتروشیمی و نفت خواست تا در زمینه ساخت اسباب بازی در ایران پیش قدم شوند.اولین نمایشگاه ملی اسباب بازی از ۱۴ آذرماه در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز به کار کرد.
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در این نمایشگاه هیچ محصول بازی ارائه نداد و در غرفه این کانون تنها چند ماشین برای بازی کودکان وجود داشت که به گفته یکی از کارکنان غرفه تولید ایران نبودند.
انتظاری که از یک نمایشگاه اسباب بازی می رود این است که به محض ورود وارد دنیای دیگری شوید. اسباب بازی ها دوره تان کنند و شما را با خود به دنیای کودکانه احساس ببرند و با آنها به رویاها سفر کنید.
اما نمایشگاه اسباب بازی های ملی اصلاً چنین حسی را منتقل نمی کند. بخش مهمی از نمایشگاه را بازی های فکری مانند کارت های بازی تشکیل می دهد. دستگاه های حباب ساز هم کم نیستند. حتی غرفه یی را به فرش اختصاص داده اند، اما در میان این ۷۰ غرفه، فضایی که کودکان را سرگرم کند و بتوان گفت غرفه اسباب بازی است کمتر می توان دید.
در گوشه یی از سالن عروسک های بافتنی خودنمایی می کند که دسترنج زنی از نجف آباد است. این عروسک ها که تماماً با دست بافته شده اند توجه زیادی را به خود جلب کرده اند، اما «فرزانه مستعلی» می گوید که این عروسک ها تنها برای نمایش هستند و قرار است نشان دهنده آن چیزی باشند که در کتاب های او آمده. «مستعلی» ۱۳ جلد کتاب آموزش ساخت عروسک های بافتنی گردآوری کرده است که در نمایشگاه آنها را می فروشد. می گوید؛ «خانم های زیادی از راه بافتن این عروسک ها امرار معاش می کنند. تاکنون هم هیچ شاگردی نداشتم و هر کسی که این کار را آموخته از طریق کتاب ها بوده است.»
از خانمی می گوید که عروسک های بافتنی اش را در دانمارک می فروشد؛ «این خانم توانسته از طریق اینترنت عروسک هایش را در دانمارک به قیمت ۳۰ دلار بفروشد در حالی که همین عروسک ها را در ایران دانه یی هشت هزار تومان می فروشد.»
«مستعلی» ۴۵ سال دارد و لیسانس میکروبیولوژی است. بعد از ازدواج دیگر بیرون از خانه کار نکرد و از سال ۷۶ به ساخت عروسک بافتنی روی آورد. عروسک هایی که می بافد الگوی خارجی دارند به همین دلیل شما در میان عروسک های او «پت پستچی»، «فرعون» و سیندرلا را می بینید. می گوید؛ «طراحی الگوهای ایرانی برای عروسک ها زمان بر است و در حال حاضر نمی توانم چنین کاری انجام دهم. در این زمینه باید دولت پیش قدم شود و برای بومی کردن آن تلاش کند.»
از دردسرهای این کار هم می گوید. از این که برای دریافت وام های زودبازده تلاش زیادی کرده اما به او گفته اند چون اشتغال زایی به معنی که ما می خواهیم نداری نمی توانیم وام بدهیم.

منبع : روزنامه اعتماد