کاسنی

گیاهی است علفی و پایا به ارتفاع ۱۲۰۳۰ سانتی متر. ساقه آن راست، بدون كرك یا موهای تقریبا زبر و منشعب. برگ های طوقه ای تقریبا سرنیزه ای. رینك آن دارای بریدگی ها یا دندانه های عمیق شانه ای است. میوه آن از نوع فندقه و به رنگ قهوه ای روشن است. اندام دارویی شامل گل هایی به رنگ آبی روشن و ندرتا صورتی یا سفید است. كه در فاصله ماه های تیر تا اواخر شهریور ظاهر می شوند.
گل كاسنی در شهریورماه جمع آوری می شود. این گیاه در سرتاسر قاره اروپا به عنوان گیاه زینتی و دارویی كشت می شود. در ایران در نواحی كوهستانی، خراسان، گیلان، مازندران، تهران، آذربایجان و... می روید. ریشه گیاه نیز دارای مصرف دارویی است كه باید در پاییز همان اول از عمر گیاه از زمین خارج شود. ریشه كاسنی حاوی مقادیر زیادی اینولین و مواد تلخی نظیر لاكتوسین است و گل آن حاوی فلاونوئید و یك گلیكوزید كومارئیی ویژه به نام سیكوریئین است. ریشه كاسنی مدر و تب بر است و به عنوان اشتها آور و صفراآور مورد مصرف قرار می گیرد. گل كاسنی به عنوان ملین و افزاینده صفرا مورد استفاده قرار می گیرد. در طب گذشته از گل های كاسنی به عنوان مقوی كبد، تب بر، معرق، صفراآور و مدر استفاده می شده است. از فرآورده های موجود در بازار می توان به شیكوریدین اشاره كرد. گل های خشك شده این گیاه حداقل دارای ۲۰ درصد سیكوریئین است و ریشه های خشك شده آن حداقل دارای ۱۱ درصد اینولین است. مقدار مصرف این گیاه ۴۲ گرم به صورت دم كرده یا جوشانده ملایم است.
سحر شهنازی

منبع : روزنامه شرق