عراق بعد از ۷ نوامبر

انتخابات اخیر امریكا تلاش برای رهایی بود. در حالی كه عده كثیری در سراسر جهان رای دهندگان امریكایی را مومی در دستان «كارل رو» می دانستند، این رای دهندگان برای ضربه زدن به حزب جمهوری خواه عزم خود را جزم كرده بودند. نه تنها رای دهندگان بی طرف و میانه رو، بلكه یك سوم بنیادگرایان طرفدار بوش هم به حزب دموكرات رای دادند. پس از انتخابات ریاست جمهوری ،۲۰۰۴ پیش بینی می شد كه جمهوری خواهان با تقلب در انتخابات و فریب مردم برای چهار سال آینده قدرت را در دست بگیرند.
● دو راه
البته بسیاری از مردم امریكا به دلیل این كه نمی توانستند رسوایی های روزانه مجلس جمهوری خواه را تحمل كنند، به حزب دموكرات رای دادند، ولی برگه های رای نشان داد كه دو دلیل اصلی رای دهندگان، جنگ عراق و رهبری غلط بوش بوده است.
جاناتان شل(۲۰۰۳) در كتاب خود «جهان غلبه ناپذیر» انتخاب هفتم نوامبر رای دهندگان را به وضوح پیشگویی كرده بود: انتخاب مردم امریكا بین دو امریكایی و دو آینده برای نظم بین المللی است. در امریكای امپریالیستی قدرت در دستان رییس جمهور متمركز می شود و كنترل و تعدیل اختیارات به پایان می رسد. آزادی های مدنی تضعیف شده و یا از بین می رود. بودجه نظامی جای بودجه اجتماعی را می گیرد. شكاف طبقاتی افزایش می یابد. پول به طور فزاینده ای به سیاست انتخاباتی غلبه می كند كه این مسایل علاقه مردم را از بین می برد. برنامه كاری اجتماعی، اقتصادی و زیستی كشور و جهان به هم می ریزد.
در هفتم نوامبر رای دهندگان روش امپریالیستی را به شدت رد كردند، اما نمی توان با اطمینان عنوان كرد كه آن ها در انتخابشان قاطع بوده اند. این وظیفه مسوولان است كه راهنمایی های لازم را انجام دهند و سوال مهمی كه در این لحظه به ذهن خطور می كند این است كه آیا حزب دموكرات می تواند از پس این راهنمایی برآید.
● عراق؛ همه گزینه های انتخاباتی نامناسبند
عراق یك مورد آزمایشی است، همان طور كه عده كثیری عنوان كرده اند، حزب دموكرات هیچ استراتژی مشخصی برای عراق ندارد. وضعیت عراق به حدی نابسامان است كه همه گزینه های انتخاباتی نامناسب به نظر می رسند.
حضور موقت سربازان برای ثبات وضعیت و سپس ترك منطقه همان نقشه ای كه اصولاً به وسیله جان كری تایید شده موثر نخواهد بود. جنگ داخلی تا نقطه ای پیشرفته كه حتی از میلیون ها سرباز هم كاری ساخته نیست. تقسیم عراق به سه گروه سنیان در مركز، شیعیان در جنوب و كردها در شمال مقدمه ای برای كشمكش های بیشتر خواهد بود و تعداد بیشتری از نیروهای امریكایی را گرفتار خواهد كرد.
گزینه عقب نشینی نیروها به سوی سنگرها و یا فرار از خدمت برای جلوگیری از افزایش كشتار نیروها این سوال را در ذهن ایجاد می كند كه اصلاً چرا باید نیروها را در آن جا نگه داشت. حتی درخواست از ایران، تركیه و سوریه برای ارایه راه حل دیپلماتیك نیز به نتیجه نمی رسد زیرا هیچ راه حل خارجی نمی تواند اختلافات مرگبار فرقه ای داخل كشور را فیصله دهد. البته در هر صورت وقتی نوبت به سیاست عراق می رسد، بوش رییس باقی می ماند. این مرد سرسخت و خودرای، همواره به پیروزی فكر می كند، چنان كه وی این مطلب را در كنفرانس مطبوعاتی كه استعفای دونالد رامسفلد را اعلام كرد به عنوان هدف خویش متذكر شد.
هرچه سیاستمداران جمهوری خواه ماكیاولیستی[مبنی بر خدعه و نیرنگ] مانند كارل رو بخواهند با دموكرات ها مقابله كنند، شمار قربانیان عراقی و امریكایی تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ و ناآرامی ها و اختلافات فرقه ای در عراق افزایش خواهد یافت. اكنون حزب دموكرات از پشتوانه اخلاقی برخوردار است. دموكرات ها نه تنها فرصت دارند كه بار سنگین سیاست خارجی را كاهش دهند، بلكه می توانند راهی برای روابط جدید امریكا با كل جهان باز كنند، مشروط بر این كه كم ضررترین راه را برای خروج از عراق برگزینند. راهی كه «جان مورتا» یكی از مهره های كلیدی حزب دموكرات كه از حقایق نظامی مطلع است از آن حمایت می كند: عقب نشینی فوری.
با تمام احساسی كه این گروه از زندگی های بر باد رفته مردم امریكا دارند و مسوولیت ها در برابر مردم عراق كه به عنوان یك كشور غارت شده مطرح می شود، اكثر افرادی كه خواهان حكومت مردم سالار هستند و به این هدف رای می دهند ممكن است مشكلاتی را در پذیرش این واقعیت داشته باشند كه عقب نشینی سریع تنها بخش كوچكی از بدترین نوع انتخاب میان انتخاب های موجود می باشد. اما این وظیفه رهبران است كه حقیقت تلخ را در هنگام نیاز بیان كنند.
به نظر می رسد كه سیاستمداران حزب دموكرات از عقب نشینی فوری و داوطلبانه استقبال كنند. آن ها بدون فشار بی وقفه راهی را انتخاب می كنند تا با بوش مصالحه كنند كه این راه نیز به نظر بی نتیجه می رسد.
● اعتصاب نظامی؟
یك منبع فشار می تواند فشار نظامی باشد. كاملاً واضح است كه مقامات عالی رتبه امریكا با رهبری داخلی عراق مخالفند زیرا آن ها احساس می كنند كه عراق اعتبار نظامی امریكا را از بین خواهد برد. هنگامی كه «ویلیام كالدول»، فرمانده ارشد و سخنگوی عالی رتبه نظامی امریكا در عراق در ۱۹ اكتبر اعلام كرد كه نتایج استراتژی پنتاگون مبنی بر استقرار نیرو در بغداد برای كمك به نظام عراق برای رهایی از خشونت مایوس كننده بود، شانس انتخاباتی حزب جمهوری خواه را كاهش داد. آن چه مشخص است این است كه این مقام غیرنظامی نظر خود را واضح اعلام نكرده است. به نظر می رسد نظامیان امریكایی در عراق با شورش های جدی مواجه نشده اند، اما تضعیف روحیه آنان به دلیل كشتار غیرنظامیان، تجاوز و آزار زندانیان كه باعث افزایش محكومیت و زندانی شدن سربازان شده، كاملاً مشهود است. برخلاف عراق، در جنگ ویتنام ارتش امریكا یك ارتش اجباری نبود، اما این فرمانده ارشد می داند كه حتی ارتش های حرفه ای هم محدودیت های خاص خود را دارند و در بعضی موارد اعضای رده پایین ارتش مانند سربازان از رفتن به یك جنگ بیهوده امتناع می ورزند. هیچكس دوست ندارد كه برای یك اشتباه كشته و یا در كیسه های مخصوص حمل جنازه از بغداد به كشورش، فرستاده شود. این مطلبی است كه «مورتا» افتخارآفرین كهنه كار ویتنام به اعضای حزب دموكرات خویش گفته است. با این وجود، یك شورش نظامی موقت مانند شورشی كه ارتش امریكا را در آخرین سال جنگ ویتنام وادار به عقب نشینی كرد چندان محتمل به نظر نمی رسد. در حالی كه دموكرات ها و جمهوری خواهان بر سر خروج شرافتمندانه از عراق بحث می كنند، افسران عالی رتبه احتمالاً یگان های امریكایی را در حالت تدافعی قرار خواهند داد تا شمار قربانیان را كاهش دهند. حتی ممكن است به سربازان دستور داده شود به سمت پایگاه ها پناه ببرند. این می تواند یك ارتش یك دست برای شروع اعتصاب باشد: رایزنی سربازان امریكایی برای برپایی جنبش ضدجنگ در داخل پایگاه های نظامی. این جنبش برای اهمیتی كه در بازگشت عقیده عموم مردم امریكا درباره عراق دارد باید تشویق شود. اما این حركت حتی برای یك ثانیه به آرامش نمی انجامد. دوره دوره بحران است. پس از انتخابات، شورش ها افزایش می یابد. اكنون دوره جنبش ضد جنگ برای امریكاست تا تلاش خود را برای عقب نشینی فوری بیشتر كند. گزینه های انتخاباتی باعث به وجود آمدن جنبشی می شوند كه به معنی فشار بیشتر بر دموكرات ها برای مخالفت با استراتژی عقب نشینی است و عدم عقب نشینی آن ها به معنی كشتار بیشتر مردم عراق برای جنگی بی هدف و بیهوده است.

ترجمه: فاطمه فرحانی
منبع: F.P.in Focus

منبع : روزنامه جوان