مرثیه ای برای فوتبال ایتالیا

هنگامی كه سیاستمدار بزرگ بریتانیا اعلام كرد پایه های امپراتوری انگلستان روی فوتبال بنا شده، در ایتالیا «پول» بنیان دوستی و حس همدردی شمال و جنوب را ویران نمود و وقتی چند روز پس از آنكه رؤسای فوتبال آلمان، پشت میز ریاست، مربیان بزرگ را اخراج كردند، در سرزمین چكمه ای یك افسر پلیس با نارنجك ساخته شده از نفرت و زور تبعیض، به سمت درهای خروجی زندگی هدایت شد.آنچه در آخرین ساعات روز جمعه رخ داد برای آنهایی كه بازی های پر تب و تاب سری A را دنبال می كنند، اصلاً عجیب به نظرنمی رسد.
اهالی سیاست، ایتالیا را جهان سوم اروپا می نامند، اقتصاددانان در اشاره به این كشور عنوان «بالاترین نرخ بیكاری» را تكرار می كنند و جامعه شناسان، مردم سرزمین لاجوردی را احساساتی و بی منطق می دانند اما فوتبالی ها... اینجا، داستان پیچیده می شود. فوتبال ایتالیا یك عمر است كه بار تمام نداشته های هواداران حاضر در ورزشگاه ها را به دوش می كشد.اگر انگلیسی ها با فوتبال تفریح می كنند و در نبودش افسرده می شوند، اهالی حاشیه مدیترانه در شاعرانه ترین نوشته ها، رومانتیك ترین فیلم ها و منطقی ترین داد و ستدها، توپ گرد را به هرآنچه دم دستشان بوده، ربط داده اند.
به بیان بهتر فوتبال برای آنها قضیه مرگ و زندگی است و این فرضیه هر چه به سمت جنوب می رویم، ملموس تر جلوه می كند. سیسیل به عنوان یكی از پایگاه های فوتبال ایتالیا، نقش زیادی در هرج و مرج های سالیان اخیر ایفا نموده. آنجا هواداران چیزی بیش از یك تیفوسی به شمار می روند. مشكلات اجتماعی - اقتصادی درآمیخته با نوع نگاه جنوبی ها به فوتبال، سبب شده رنزوباربرا، سن پائولو و سایر ورزشگاه ها نه محلی جهت لذت بردن از یك فوتبال۹۰ دقیقه ای كه جایی برای عقده گشایی تلقی شود.
دربی های منطقه همواره لبالب از درگیری بوده. كاتانیا را كه می شناسید؟ همان تیم پرآشوب ۲ فصل پیش. آنها سال ۲۰۰۴ در دسته دوم یك رقابت سالم بین ۲ همشهری را به جنجال كشاندند و جالب اینكه درگیری ها به كشته شدن چند نفر انجامید. می بینید!
ماجراجوی اصلی، برای اولین بار قاتل نام نمی گیرد! ۲ سال پیش هواداران كاتانیا در جریان یكی از دربی های محلی، سری B را تا آستانه تعطیلی همیشگی پیش بردند. وقتی از فوتبال ایتالیا صحبت می كنید، نمی توانید سیاست، اقتصاد و هرچیز دیگری را كه شاید در دیگر نقاط دنیا بی تأثیر به نظر برسد، از بازی توپ گرد جدا بدانید اما ... اما اظهارات پانكالی و ماتارسه پس از اتفاقات اخیر نشان داد این فوتبالِ خسته، دیگر طاقت حمل بار سرخوردگی ها و نداشته های طرفداران را ندارد.
از ماجرای كالچو پولی (پرونده فساد و تبانی كه با قربانی شدن یووه، ظاهراً بسته شد) تا مرگ افسر پلیس جنوب، همه علایم نشان از مرگ بیمار محتضر دارد. از مرگ گفتیم؛ در كجای دنیا طی یك هفته، ۳ بازیكن خارج از تركیب تیم در حادثه ای مشابه، دور از محل بازی جان خود را از دست می دهند؟ آیا باید قصه قدیمی پدرخوانده ها را باور كنیم؟ هرچند یك نفر می گفت حوادث جدال كاتانیا و پالرمو زیر سر یوونتوس بوده!
اما باور كنید تمام اشكالات فوتبال بیمار لاجوردی ها به این باشگاه ارتباط ندارد و دیگر نباید به دنبال سرنخ، سراغ شبكه های تلویزیونی برلوسكونی، چاه نفت موراتی و دار و دسته موجی رفت. ماجرا در جنوب آغاز می شود و پایان می یابد؛ آنجا كه یك جوان، خسته از فشار بیكاری و فقر به قصد تماشای پیروزی تیم خود مقابل رقیب هم منطقه ای وارد ورزشگاه می شود و وقتی حتی یك سوت داور را به ضرر تیم محبوب خود احساس می كند، مانند انسانی كه تمام آمال و آرزوهای خود را نقش بر آب می بیند، دست به عملیات انفجاری می زند.
شاید برای سالم سازی فوتبال ایتالیا خیلی دیر شده باشد اما اگر سران سرزمین چكمه ای راه فراری تصور می كنند، بهتر است از هم اكنون به آن كودكانی كه روز حادثه، بیرون ورزشگاه توپ به دست «تكدی» می كردند، فرهنگ هواداری بیاموزند تا وقتی بزرگ شدند این عقده ها را با پرتاب نارنجك و كشتن یك بی گناه خالی نكنند.برای عده ای، سیاهی همیشه سیاهی می ماند؛ بخصوص اگر بخواهند به دستاویزی مانند فوتبال چنگ بیندازند.
در ایتالیا همه عاشق یك پایان غم انگیز هستند؛ حتی شاهكارهای سینمایی مرتبط با فوتبال نیز خوب به پایان نمی رسد. راستی آن جوانی كه در انتهای فیلم «پرتقال فروش» زیر باران دنبال مربای نارنج می گشت تا مانع مرگ برادر سرطانی خود شود و عاقبت هم موفق نشد، همشهری هواداران عاصی روز ۲ فوریه بود.آن داستان ختم به خیر نشد و به پایان خوش(happy End) هواداری در ورزشگاه ها نیز امیدی نیست. روزگاری برای خواندن خبر گلزنی روبرتو باجو در صف روزنامه می ایستادیم و او نیز فقط برای ما هوادارانش گل می زند. سال ها از آن دوران سپری شده و اكنون در صف خطوط اینترنت، اول از همه مایلیم اخبار هرج و مرج فوتبال ایتالیا را دنبال كنیم؛ چرا كه می دانیم فوتبالیست های عصیانگر و هواداران تیفوسی به حد كمال خواسته ما را برآورده می كنند!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی