قضاوت را به عهده مخاطب می گذارم

● گپی با رضا شفیعی جم، بازیگر « چارخونه »
رضا شفیعی جم، متولد تیرماه ۱۳۵۰ در تهران است. از دوران كودكی عاشق بازی در نمایش بود و خودش می گوید: «بارها بچه ها را دور هم جمع می كردم و نمایش راه می انداختم.»
او كارنامه درخشانی در زمینه بازیگری دارد، بیشتر مخاطبان او را به نام «بامشاد» می شناسند. او سالهاست كه در زمینه طنز فعالیت دارد و در كارهایی چون: ساعت خوش، جنگ ۷۷، پرواز ۵۷، نوروز ۷۴، نوروز ۷۶ و مجموعه های نقطه چین، پاورچین، شبهای برره، باغ مظفر و... ایفای نقش داشته است. مجموعه طنز «چارخونه» یكی از مجموعه های جدید شبكه سوم سیماست كه در حال حاضر هر شب از شبكه ۳ سیما پخش می شود. به همین بهانه سراغی از شفیعی جم می گیریم، البته با این كه چندان تمایل به مصاحبه ندارد، ولی سرانجام قبول می كند.
گفت و گوی ما را با او بخوانید.
▪ آقای شفیعی جم، اولاً كه تولدتان مبارك! و ثانیاً اولین جرقه های هنر در شما به چه زمانی برمی گردد؟
متشكرم! من با نقاشی و تقلید صدا با هنر مأنوس شدم و شاید یكی از عواملی كه مرا به بازیگری پیوند داد، همین تقلید صدا بود. من از كودكی صداهای مختلفی را تقلید می كردم از صدای شخصیتهای كارتونی بگیرید تا دیگرانی كه چهره آنها را در فیلمهای سینمایی می دیدم.
▪ و چه طور شد كه به نقاشی هم به شكل حرفه ای پرداختید؟
من رشته تحصیلی ام در هنرستان، گرافیك بود. بعد از فارغ التحصیلی در رشته گرافیك به یك مهد كودك رفتم و در آنجا به بچه ها نقاشی درس می دادم. رابطه ام با بچه ها خیلی خوب بود و نقاشی را خیلی حرفه ای به بچه ها آموزش می دادم. البته سعی می كردم از حركات نمایشی در تدریس استفاده كنم تا یادگیری بچه ها بیشتر شود. بعدها به دلیل علاقه ام به تئاتر به سمت این هنر گرایش پیدا كردم و در حال حاضر هم ۲۰ سالی می شود كه برای سینما، تئاتر و تلویزیون كار می كنم.
▪ اولین تجربه بازیگری شما چطور شكل گرفت؟
من كارم را از تئاتر شروع كردم. دوستان زیادی در اداره تئاتر داشتم و ارتباطم با آنها باعث شد كه بتوانم كارهای صحنه را از نزدیك ببینم. بعد از مدتی در یك نمایش نقش كوچكی را بازی كردم و خیلی ها از این نقش و نحوه بازی من خوششان آمد. بعد (با رضا عطاران آشنا شدم و او من را به مهران مدیری كه آن وقت ها طنز «ساعت خوش» را كار می كرد، معرفی كرد و پس از آن شدم بازیگر كارهای طنز و در نقشهای مختلفی ظاهر شدم.
البته همیشه سعی من بر این بوده كه در هر نقشی خصوصیات و جلوه های تازه ای را ارائه كنم و به تكرار كشیده نشوم. همیشه از نقطه نظرها و كمكهای دوستانم در ایفای هر نقشی استفاده كرده ام، بخصوص در زمانی كه با آقای مدیری كار می كنم، این خلاقیتها بیشتر گل می كند، چون مجموعه ها و كارهای متفاوت ایشان زمینه خلق لحظه های شاد را در بازیگر ایجاد می كند.
▪ فكر می كنید بازیگر طنز چه تفاوتی با سایر بازیگران دارد؟
در وهله اول بازیگری یك هنر است و كاری به زمینه طنز و غیر طنز ندارد. آنچه مهم است این كه هر بازیگری باید در كارش تسلط داشته باشد و بداند در پی ایفای هر نقشی چه پیام و محتوایی را می خواهد به بیننده انتقال دهد. درست است كه بازیگران طنز باید خلاقیت و به قولی نمك ذاتی داشته باشند، ولی این دلیل تمایز آنها با سایر بازیگران نیست، مهم تأثیرگذاری هر بازیگر در جایگاه خودش است.
▪ و شما فكر می كنید به این تأثیرگذاری رسیده اید؟
من قضاوت را به عهده مخاطب كارهایم می گذارم، ولی وقتی كاری از من پخش می شده، گاهی در ارتباط های روزمره ام با مردم این بازخورد را دیده ام، و این كه مردم به نوعی با شخصیت تازه ام ارتباط برقرار كرده اند. در هر حال من توان و انرژی ام را برای مخاطب گذاشته ام، حالا به قول معروف «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».
▪ در مدت زمانی كه شما در «شبهای برره» و «باغ مظفر» ایفای نقش می كردید، سر صحنه سریال «در چشم باد» هم حاضر می شدید، این مسأله برای شما مشكل نبود؟ با توجه به این كه در این سریال یك نقش متفاوت دارید؟
به نظر من بازیگر باید در هر شرایطی با كارش هماهنگ باشد. پروژه «در چشم باد» یك مجموعه بسیار طولانی است كه هنوز هم ادامه دارد و تصویربرداری آن تمام نشده. یادم هست در زمانی كه «شبهای برره» و «باغ مظفر» را كار می كردم، همزمان باید سر صحنه «در چشم باد» هم حاضر می شدم، و از آنجا كه برنامه های طنز حجم سنگینی داشت و مجبور بودم در شرایطی كار كنم كه برنامه به پخش برسد، چند روزی به شدت مریض شدم، ولی با وجود این، باز هم سر برنامه حاضر می شدم، ولی در تمام مدتی كه منتظر بودم نوبت من برسد، می خوابیدم و گاهی هم شرایط نقش طوری بود كه باید می خوابیدم، كه واقعاً خوابم می برد. در هر صورت كار هنری، فضایی برای كسب تجربه های تازه است و این ما هستیم كه باید شرایط را درست در كنار هم قرار دهیم.
▪ در مورد شخصیت حامد در مجموعه طنز «چارخونه» بگویید.
این شخصیت خیلی متفاوت از كارهای گذشته من است. آدمی پر حرف و البته مؤدب كه عاشق آواز است و دوست دارد شرایطی برایش پیش بیاید كه یك كنسرت بزرگ اجرا كند و البته تا حدودی هم تنبل است. سعی كرده ام در این مجموعه كاراكتر تازه ای به مخاطب ارائه كنم كه البته هنوز اوایل كار است و امیدوارم مردم از این شخصیت خوششان بیاید.
▪ اگر بخواهید كارنامه بازیگری خودتان را مرور كنید، كدام نقش برایتان جذاب تر است؟
سؤال سختی است، چون انتخاب یك نقش به عنوان بهترین بدون در نظر گرفتن تأثیرگذاری آن خیلی سخت است، ولی من شخصیت «ابوالفضل» در فیلم «ارتفاع پست» را خیلی دوست دارم. بعد از آن «بامشاد» و «قل مراد» را دوست دارم.
▪ شما نویسندگی را هم تجربه كرده اید؟
بله، البته خیلی كم. زمانی كه در «ساعت خوش» فعالیت می كردم، گاهی متن هایی را برای مجموعه می نوشتم، كه البته بعدها این قضیه تا حدودی كمرنگ شد، چون مشغله های زیادی داشتم و نویسندگی نیازمند تمركز و حواس جمع است، ولی اگر شرایطی پیش بیاید باز هم تجربه نویسندگی را دوست دارم.

ملیحه پژمان

منبع : روزنامه قدس