بازیگری نیاز به ریاضت و ریاضیات دارد

اردلان شجاع کاوه در سال ۱۳۴۱ در شهر بیرجند به دنیا آمد. وی لیسانس بازیگری اش را، از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فوق لیسانس بازیگری را از دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرد. بازیگری را با تئاتر آغاز کرد. گذرگاه، هراس، پنجاه و سه نفر، دادستان، عملیات کرکوک، بربال فرشتگان، دایره سرخ، آقای رییس جمهور، پاییز بلند و جوجه اردک من در کارنامه سینمایی او دیده می شود. وی همچنین در سریال های پرمخاطب کلانتر و صاحب دلان هنرنمایی کرده است و این روزها سریال نود شبی "چهارخونه " به کارگردانی سروش صحت را برروی آنتن دارد. در فرصتی که دست داد به بهانه نقش آفرینی شجاع کاوه در سریال "چهارخونه" با وی به گفت وگو نشستیم.
▪ مشغول چه کارهایی هستی؟
به بازی در سریال نود شبی "چهارخونه "مشغولم .
▪ چند کار آماده پخش دارید؟
به خاطر تعهدی که به این سریال داشتم ازسال گذشته در هیچ کاری ظاهر نشدم.
▪ از ویژگی های این سریال بگویید؟
بحث یک اتفاق جدید در نوع کار کمدی مدنظرم بود و حضور عزیزان باسابقه در کار کمدی آمادگی قبلی را در ذهن مخاطب ایجاد می کرد. با خوب دیدن و شنیدن در کنار افراد با تجربه این کار سعی داشتیم که در انتهای هر قسمت رویدادها بخشی از ماجراهای جامعه ما باشد.
▪ از بازی در این سریال چه احساسی دارید؟
احساسی که همیشه داشته ام، احساسی که نشات گرفته از ارتباط مردم با آن کار است، هیچ کاری یک طرفه نمی تواند باشد، بازتاب ارتباط مردم و نظرات و اسنتباطشان برایم مهم است.
▪ به نظر شما بازیگری یک مقوله حسی است یا تکنیکی ؟
بخش عمده کار فطری است ، به مرور وارد به کارگیری ابزاری می شویم و یا صحبت از تکنیک می شود این روش به کارگیری تا حدودی باید از آمار علمی برخوردار باشد; هنرگرچه غریزی است اما عقیده ام این است که به دلیل زمان مند بودنش با ریاضیات همخوانی دارد; سینما و تئاتر هم زمان مند و هم مکان مندند و لازمه هردو نزدیک شدن به آن فضای ریاضیات است که فرمولش مشخص است، هرچه قدر از علوم دیگر برای هنر به این ریاضیات نزدیک شویم و استفاده کنیم با بازدهی بالاتر و به روزتر می توان عمل کرد. مهارت فیزیکی در آحاد بشر است و همه می توانند بازی کنند البته علوم می تواند به کمک انسان بیاید. همچنین بخش عمده ای از بازیگری به ریاضت کشیدن مربوط می شود. اما درکنار ریاضت بازیگری باید ریاضیات بازیگری را هم آموزش دیده باشد.
▪ چهارخونه اولین کار طنزتان است؟
بله! دررسانه تلویزیونی اولین کار طنزم محسوب می شود.
▪ تعریف تان از طنز چیست ؟
اگر طنز به درام نزدیک باشد آن را کمدی می دانیم و با نگاه روانشناسی به کمدی می توان به آزادسازی یک سری احساسات و عواطفی که در ضمایر انسان پنهان است اشاره کرد و این ضمیر پنهانی با خنده آزاد و بشر راحت می شود. همیشه این گونه است که ما با دیدن صحنه احساس آرامشی می کنیم که این براساس علم است و بی دلیل هنر به کمک بشر نیامده است.
▪ به نظر شما طنز نود شبی چه مشکلاتی دارد؟
مشکلات بسیار است باید وارد کار شد تا از نزدیک دید، اما همه عوامل دست به دست هم می دهند تابا سعی و تلاش و بدورازخطا، کاری را تهیه کنند، ما دوران آزمون و خطا را می گذرانیم این روش یک روش تجربی و در شیوه پردازی های مختلف بازتاب خود را دارد که البته این مسئله تکیه برمتن دارد، یک بخشی مهارت بازیگر به کمک می آید، هرچقدر مهارت بالا باشد خطا کمتر است و آرامش مخاطب هم تضمین می شود به این خاطر سرعت و زمان در ارائه کار تاثیر دارد. اعتقادم بر متن خوب است که می توان برآن تکیه کرد. در کارهایی که به سرعت پخش می شود خطا هست اما مهارت هنرمندان این حرفه تا حدودی جبران می کند.
▪ به نظرتان نقشی که ایفا می کنید تیپ است یا شخصیت؟
این موضوع به متن بستگی دارد و زوایای شخصیت با تکیه بر افشای شخصیت از طریق گفتار شخص است. این ارائه لحظه، دربعضی موارد به بداهه گویی تعبیر می شود و اگر آن بداهه برداشته شود مشخص نمی شود که بازیگر تیپ یا شخصیت را بازی می کند.
▪ به نظر شما این چند قسمتی که از این مجموعه پخش شده توانسته مخاطبین خود را جذب کند؟
خدارا شاکرم! من دراین دو ماه شاید سه بار توانستم برای کارهای اداری به بیرون بروم که خوشبختانه برخورد خوب مردم را دیدم.
▪ شاید علت آن برخوردها به خاطر تیپ و شخصیتی است که در سریال ایفا می کنید اما آمار چیز دیگری نشان می دهد. فکر می کنید این ضعف از چه چیزی نشات گرفته است؟
به علت ساعت پخش آن است. کدهای شناسه قبلی بی تاثیر نیست، البته انتظاری که از کمدینها است توقع تماشاگر را بالا برده است.
▪ شما در سریال "کلانتر" حضور موفقی داشتید. به نظر شما یک فیلم یا سریال پلیسی ایرانی باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟
ما در فیلم های پلیسی مان، باید "کارآگاه خصوصی" را به مردم بشناسانیم. هنوز برای مردم ما جا نیفتاده است که از کارآگاه خصوصی، همانند یک وکیل استفاده کنند. ما می توانیم در فیلم های پلیسی مان شخصیت هایی مثل "شرلوک هولمز" و "هرکول پوآرو" -البته از نوع ایرانی اش- را معرفی کنیم. باید به مردم یادآوری کرد که پلیس ها، پدران و پسرعموهای ما هستند، تا وجهه مردمی آنها تقویت شود.این اطلاع رسانی توسط فیلم های پلیسی می تواند مثمرثمر باشد. یعنی پیش از این که باندهای مافیایی را معرفی کنیم، از عملکرد مثبت "پلیس" بگوییم. دوست را بهتر معرفی کنیم، بهتر از این است که دشمن را بد معرفی نماییم.
▪ شما هم در عرصه بازیگری سینما و هم در تلویزیون حضور پررنگی داشته اید. بین این دو رسانه کدام را بیشتر ترجیح می دهید؟
من جزو بازیگرانی هستم که کارم را از تئاتر آغاز کردم، ولی تلویزیون هم به دلیل گستره مخاطبانش، برایم بسیار محترم است. از اوایل سال ۷۰ به طور جدی در تلویزیون کار کردم. چون امنیت شغلی اش بهتر و مهم تر بود. تلویزیون به عنوان یک رسانه ملی، همیشه برای سینما یک رقیب بوده است.
▪ آخرین کار سینمایی تان چه بود؟
سالهاست که در سینما کار نمی کنم از سال ۷۰ به بعد در تلویزیون کار کردم.
▪ علت آن چه بود ؟
محیط سینما دردهه ۷۰ با قواعد جدید چهره هایی را جذب کرد که ناآشنابود این فاصله نسل درحقیقت مارا از سینما دور کرد.
▪ چند کار آماده پخش دارید؟
پاپیتال (اردشیر شلیله) و حضرت یوسف(ع) که یک کار تاریخی است.

منبع : روزنامه مردم سالاری