میهمانی شکار The Hunting Party

▪ نویسنده و کارگردان: ریچارد شپرد.
▪ موسیقی: رولف کنت.
▪ مدیر فیلمبرداری: دیوید تاترسال.
▪ تدوین: کارلو کراوتز.
▪ طراح صحنه: جان رولفز.
▪ بازیگران: ریچارد گیر[سایمون]، ترنس هاوارد[داک]، جسی آیزنبرگ[بنجامین]، جیمز برولین[فرانکلین هریس].
▪ ٩٦ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ آمریکا، کرواسی، بوسنی-هرزه گوین.
▪ نام دیگر: Spring Break in Bosnia.
▪ ژانر: اکشن، ماجرا، کمدی، درام، مهیج.
سایمون هانت خبرنگاری جنگی است که شهرتی معقول در تلویزیون ها دارد. او و همکارش داک جنگ های زیادی را زیر پوشش خبری قرار داده اند و همیشه سعی کرده اند تا بر اساس آموخته های خود در دانشکده خبرنگاری فاصله خود را با سوژه حفظ کنند.
اما وقتی پا به دهکده پولیه در بوسنی هرزه گوین گذاشته و با اجساد زنان و کودکان قتل عام شده روبرو می شوند، سایمون کنترل خود را در برابر دوربین از دست می دهد. رفتار عصبی سایمون و رو آوردنش به الکل سبب می شود تا اخراج شود.
مدتی بعد، جنگ در بوسنی تمام شده، از این رو داک به همراه فرانکلین هریس برای گزارش بزرگداشت پیمان صلح به آنجا می رود. او در هتل با سایمون روبرو می شود که ادعا می کند از محل بزرگ ترین جنایتکار جنگی صرب رادوان کرادژیچ ملقب به روباه باخبر است. فردی که دولت آمریکا برای سر او ٥ میلیون دلار جایزه تعیین کرده است.
سایمون از داک می خواهد تا در یافتن روباه به بهانه مصاحبه با او همکاری کند. داک تحت شرایطی می پذیرد و همکار جوان وی بنجامین نیز به طمع دریافت مقداری از پول جایزه با آن دو همراه می شود. آنها در طول سفر با افراد زیادی-از جمله مامورین سازمان ملل که اهمیتی به یافتن روباه و دیگر جنایتکارها نمی دهند- برخورد می کنند. چند نفر از این افراد حاضرند در ازای پول اطلاعاتی درباره مخفیگاه روباه در اختیار آنان بگذارند. ولی نیازی به این کار نیست، چون روباه نیز به دنبال شنیدن خبر حضور این سه نفر در منطقه و شایعه ای مبنی بر ارتباط شان با CIA به دنبال آنهاست.
یک شب افراد روباه سایمون، داک و بنجامین را اسیر و به مخفیگاه روباه می برند. در آنجا پس از شکنجه و در آستانه قتل، ناگهان مامورین CIA سر رسیده و نجات شان می دهند. اما روباه می گریزد. سایمون که حاضر به خروج از بوسنی نیست، بار دیگر رد روباه را یافته و او را به دام می اندازد. اما او به هر حال خبرنگار است و قادر به آلودن دستان خود به خون یک انسان نیست. پس او را به دهکده پولیه می برد، جایی که بازماندگان قتل عام در انتظار مجازات وی هستند...
● چرا باید دید؟
ریچارد شپرد نیویورکی شش فیلم بند در کارنامه خود دارد که اولین آنها را به نام حادثه لینگوینی در ١٩٩١ کارگردانی کرده، اما با سومین فیلمش-تریلر جنایی اکسیژن در ١٩٩٩- بود که نامش را منتقدان کنجکاو شنیدند.
و دو سال قبل با فیلم گاوباز با شرکت پیرس برازنان و نامزدی اش در مراسم گلدن گلاب بود که تماشاگران بسیاری کشف اش کردند. گاوباز تولد دوباره و شاید بتوان گفت تولد اولین یک فیلمساز-پس از یک دهه و نیم فعالیت- بود. دو سال از نمایش گاوباز گذشته و میهمانی شکار نشان می دهد که امیدهای به وجود آمده درباره شپرد بیهوده نبوده است.
میهمانی شکار فیلمی خوب با طنزی سیاه بر اساس ردخدادهایی واقعی است اما همان گونه که شپرد در تیتراژ ابتدای فیلم می گوید: فقط مسخره ترین قسمت های این داستان واقعی است. و طنز قضییه نیز همین جاست یعنی حقیقی بودن جبهه شر قصه: رادوان کارادژیچ سیاستمدار، شاعر و روانشناس صرب و یکی از بزرگ ترین جنایتکاران جنگی زمانه ما؛ کسی که خون هزاران مسلمان دست هایش را سرخ کرده و ٥ میلیون دلار برای دستگیری اش جایزه تعیین شده، اما دست هایی پنهان در کار است تا او در کنام امن خود به زندگی ادامه دهد.
شپرد برای زیر سوال بردن سیاست های خارجی دولت آمریکا و سازمان های بین المللی مانند سازمان ملل متحد داستان انتقام جویی یک خبرنگار تلویزیونی را در پیش زمینه قرار می دهد. اما به موضوعاتی فراتر از انتظار تماشاگر نیز اشاره دارد از جمله رسالت واقعی یک خبرنگار و این که نباید یک ماجرای شخصی باعث واکنش درست او در برابر اتفاق همچون نسل کشی شود. تماشاگر در پایان سفر هانت همچون هانت می فهمد که انتقام چاره کار نیست. عدالت و اجرای آن ضروری است، ولی قهرمان آمریکایی ما حتی به قیمت اجرای عدالت هم حاضر نیست که دستان خود را خون کسی که نسل کشی کرده، بیالاید.
البته این پایان از ازرش های فیلم چندان کم نمی کند و بدون شک میهمانی شکار در کارنامه شپرد جایگاهی رفیع خواهد داشت. میهمانی شکار به عنوان یک اثر هنری تلفیق بدیعی از ژانرهای جنگی/کمدی/سیاسی/ماجرایی/اکشن و درام است. فیلمی که تمامی نکات مثبت هر ژانر را به خدمت گرفته و درون ساختار روایی فیلم حل کرده است.
بازی ریچارد گیر در نقش خبرنگاری که از نسل کشی مسلمان ها- و کشته شدن محبوب آبستن خود- و قصابی آن ها متاثر شده و وجدان رسانه ها را به چالش می خواند، دیدنی و از نقاط قوت فیلم است. البته نباید از فیزیک و بازی ترنس هاوارد نیز غافل بود. میهمانی شکار هم به خاطر موضوعی که برگزیده و هم به دلیل ساختارش قدمی بزرگ به جلو برای شپرد و فیلمی در یک قدمی شاهکار است. بی صبرانه منتظر نمایش فیلم بعدی او می مانم!

منبع : موج نو