تعلیق بین زمین و آسمان

معماری از دیرباز تاکنون یکی از اجزای جدایی ناپذیر زندگی مردمان ایران زمین بود و به عنوان یکی از ابزارهای هنری برای ابراز احساسات انسانی و حتی در مقاطعی خاص، با اهداف نظامی یا سیاسی استفاده می شد و از قرار معلوم چگونگی بهره برداری از آن نیز به خوبی رواج داشت، تا جایی که می بینیم از سال های آغازین شکل گیری تمدن و زندگی اجتماعی در نقاط مختلف کشور، بناهایی به دست مهندسان و معماران باستانی ساخته و پی ریزی شد که هم اکنون با کمک دانش رشد یافته و مترقی فنی و معماری می توان به ارزش و جایگاه آنها پی برد.
با توجه به اهمیت و جایگاه رفیع این هنر- صنعت در میان مردمان ایران زمین و همچنین با توجه به پیشرفت های چشمگیر این علم وابسته به ریاضی و فیزیک، کمبود یک فضای گفتمان علمی برای بررسی فنی اطلاعات برترین و پیشرفته ترین سازه ها و بناهای روز دنیا بسیار احساس می شود.
«فن معماری» آوردگاهی است برای شناسایی و بررسی فنی و تکنیکی سازه های استوار، مشهور، قابل توجه و ماندگاری که در هر دوره تاریخی و در هر نقطه از دنیا ساخته شده اند.
خواه این سازه ها یک ورزشگاه مدرن متعلق به قرن بیست و یکم باشند یا خرابه هایی از یک بنای باستانی در صحراهای مصر که امکان مطالعه جزئیات و مختصات آن به شیوه علمی و مبتنی بر ریاضی وجود داشته باشد.
پس از بررسی فنی و نگاه به جزئیات ورزشگاه «ویمبلی» شهر لندن که مدرن ترین ورزشگاه حال حاضر دنیا به شمار می رود، این هفته به سراغ یک پل معلق عظیم در نیویورک می رویم که هفتمین پل طولانی دنیا محسوب می شود.
«وراتزانو ناروز بریج» یک پل دوطبقه یا دوکفه معلق است که دهکده استاتن آیلندز را به بروکلین نیویورک وصل می کند و به افتخار «جیووانی دا وراتزانو»، جهانگرد ایتالیایی که پس از گذر از بروکلین پای به رود هودسون گذاشت، نامگذاری شده است.
گفته می شود ساخت نخستین پل های معلق دنیا به قرن سوم پیش از میلاد بازمی گردد، با این حال ساخت آنها به شکل مدرن برای استفاده در حمل و نقل بین شهری و ارتباطات جاده یی، از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد.
این پل که ساختن آن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۱ به طول انجامید، با درازای ۱۲۹۸ متر هفتمین پل بلند دنیا محسوب می شود، اما در حال حاضر طولانی ترین پل جهان است. برجک ها و سرستون های این پل از داخل مناطق شهری متروپولیتن نیویورک به خوبی دیده می شوند و روزانه به طور متوسط، ۱۲۰ هزار خودرو از روی آن عبور می کنند.
در هر کدام از طبقه های این پل معلق و شگفت انگیز، ۶ مسیر یا لاین برای عبور خودرو ها و جمعاً ۱۲ لاین عبوری در نظر گرفته شده که با دریافت ۹ دلار از راننده به عنوان مالیات، گذر کردن از آن ممکن می شود. شاید یکی از دلایل شهرت پیدا کردن این پل در سراسر دنیا آن است که در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، هواپیماهای یو اس فلایتز ۱۷۵ امریکا که برای برخورد انتحاری به برج های دوقولو توسط تروریست ها دزدیده شد، از روی این پل عبور کردند،
این پل که با ارتفاع ۶۹ متر، بالای رود هودسون ساخته شده است، ۵ متر فاصله بین دو طبقه خود دارد تا ماشین ها برای عبور از آن، مشکلی نداشته باشند.
در ساخت این پل معلق (که بیشتر جنبه توریستی دارد و مسافران ماشین ها نیز هنگام عبور از روی آن حالت تعلیق بین زمین و آسمان را احساس می کنند) از ۴ کابل مواصلاتی اصلی استفاده شده که قطر هر کدام از آنها ۳۶ اینچ یا تقریباً ۷۰ سانتی متر است. هر کابل از ۲۶ هزار سیم تشکیل شده که جمعاً ۱۴۳ هزار مایل طول دارند،
این پل همچنین دارای دو برج اصلی است که هر کدام از آنها به عنوان پایه های اصلی نگهدارنده وزن کل پل عمل می کنند و البته جنبه زیبایی نیز دارند. طول هر کدام از این برج ها حدوداً ۶۹۰ متر است و یکی از عجایب آن به شمار می رود که به رغم قرار داشتن در مسیر پرواز برخی از بالگردها و هواپیماهای آموزشی یا تک موتوره، با آنها برخوردی نداشته و دچار آسیب نشده است،
همچنین از آنجا می توان به حجم عظیم و گسترده پروژه اجرایی این پل پی برد که دو طبقه مختلف آن در دو فاصله چهارساله افتتاح شدند و نیز برای ساخت هر کدام از برج های نگهدارنده آن، بیش از دو میلیون گره فولادی به کار رفته است،
البته این پل غول پیکر به دلیل ساختار و طراحی منحصر به فرد خود، حجم عظیمی از فضای شهری را اشغال کرده و در شعاع یک کیلومتری اطراف آن، هیچ منزل مسکونی، کارخانه، اداره و مدرسه یی دیده نمی شود. همچنین به محض روی دادن یک حادثه غیرمترقبه اعم از توفان، سیل، زلزله یا آتش سوزی، برای پیشگیری از هرگونه حادثه ناگوار، این پل را مسدود می کنند.

سیدایمان ضیابری

منبع : روزنامه اعتماد