با ستارگان فوتبال آلمان

در میان بازیکنان تیم ملی آلمان، چهره هایی بوده اند که جایگاهی ویژه در فوتبال جهان و به ویژه در خود این کشور دارند. در مجموعه زیر چهره های برجسته فوتبال آلمان طی نیم قرن گذشته معرفی شده اند. قصد داریم طی بخش های متوالی این ستاره ها را به همه شما عزیزان خواننده معرفی نماییم: رومنیگه، ستاره ای که در حسرت قهرمانی جهان ماند کارل هاینتس رومنیگه که همه فوتبالدوستان آلمان او را «کاله» صدا می کنند، در دهه ها ی ۷۰ و ۸۰ میلادی، یکی از بهترین بازیکنان فوتبال در آلمان و جهان بود. این مهاجم استثنایی تیم فوتبال باشگاه بایرن مونیخ آلمان که بعدها در اینتر ایتالیا و سروت ژنو سوئیس بازی کرد، در دوره فعالیت ورزشی خود به همه افتخارات رسید جز قهرمانی جهان. رومنیگه در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۹۵۵ در لیپشتات واقع در ایالت نوردراین وستفالن آلمان زاده شد. فوتبال را در ایام نوجوانی با تیم شهر خود آغاز کرد. از همان هنگام جزو استعدادهای بزرگ به شمار می رفت و در ۱۷ سالگی در این تیم جای ثابتی داشت. رومنیگه در سال ۱۹۷۴ به تیم بایرن مونیخ پیوست. او در آن زمان ۱۹ سال بیشتر نداشت. بسیاری از ناظران، پیوستن او را به تیم پرقدرت بایرن مونیخ که در آن ستارگانی چون بکن باوئر، مولر، مایر و برایتنر توپ می زدند، خودکشی ورزشی می دانستند زیرا به دست آوردن جایی ثابت در این تیم، آرزویی محال به نظر می رسید اما رومنیگه با استعداد فوق العاده خود نشان داد که این «خودکشی» بی ثمر نبوده است.
در حالی که حتی بکن باوئر قیصر فوتبال آلمان در مورد او گفته بود رومنیگه هرگز بازیکن بزرگی نخواهد شد، وی در نخستین فصل پیوستن به بایرن مونیخ، ۲۱ بازی در این تیم انجام داد و ۵ گل نیز به ثمر رساند. یک سال پس از آن، رومنیگه در خط حمله تیم بایرن مونیخ جای ثابتی داشت. رومنیگه در سال ۱۹۷۶ و در سن ۲۱ سالگی به افتخار ورزشی بزرگی دست یافت و با تیم بایرن مونیخ قهرمان باشگاه های اروپا شد. در همان سال برای نخستین بار به تیم ملی آلمان فراخوانده شد و نخستین بازی ملی خود را در مقابل تیم ملی ولز انجام داد. از آن پس پیشرفت ورزشی رومنیگه و تبدیل او به یک ستاره بین المللی فوتبال آغاز شد. وی در سال ۱۹۷۸ با تیم ملی فوتبال آلمان در مسابقات جام جهانی در آرژانتین ناکام ماند اما ۲ سال بعد با همین تیم به مقام قهرمانی ملت های اروپا دست یافت. رومنیگه در سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ دو بار پی درپی عنوان بهترین بازیکن اروپا را به دست آورد و توپ طلایی مجله ورزشی «فرانتس فوتبال» را از آن خود ساخت. در مسابقات جام جهانی فوتبال سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، تیم ملی آلمان با رومنیگه بازی های موفقی به نمایش گذاشت و تا بازی نهایی رسید اما این تیم در دیدار نهایی با شکست ۳ بر یک در مقابل تیم ملی فوتبال ایتالیا به مقام نایب قهرمانی جهان بسنده کرد. در آن سال همه انتظار داشتند که رومنیگه ستاره بی چون و چرای مسابقات گردد اما یک گلزن استثنایی و خوش اشتهای ایتالیایی به نام «پائولو روسی» رومنیگه را در سایه قرار داد.
۴ سال بعد، تیم ملی فوتبال آلمان به همراه رومنیگه رقابت های جام جهانی در مکزیک، بار دیگر در دیدار نهایی ناکام ماند. این بار حریف این تیم در بازی نهایی، تیم ملی فوتبال آرژانتین بود که با درخشش ستاره استثنایی خود «دیه گو آرماندو مارادونا» با نتیجه ۳ بر ۲ سرنوشت بازی را به نفع خود رقم زد تا رومنیگه بار دیگر از کسب عنوان قهرمانی جهان محروم شود. وی این بار نیز در سایه درخشش مارادونا رنگ باخت. رومنیگه در سال ۱۹۸۴ به باشگاه ایتالیایی اینتر منتقل شد. پولی که در آن زمان این باشگاه برای خرید رومنیگه به بایرن مونیخ پرداخت ۴/۱۱ میلیون مارک بود و در بازار نقل و انتقالات یک رکورد محسوب می شد. رومنیگه روی هم ۳ سال در ایتالیا توپ زد اما به دلیل آسیب دیدگی های مداوم نتوانست آن طور که باید و شاید در این کشور موفق باشد. با این حال او در میان فوتبالدوستان ایتالیایی از محبوبیت ویژه ای برخوردار بود. رومنیگه پس از آن به باشگاه سروت ژنو در سوئیس پیوست و با این تیم یک بار قهرمان این کشور و آقای گل مسابقات شد. وی در سال ۱۹۸۹ آخرین بازی خود را برای این تیم انجام داد و سپس کفش های خود را به دیوار آویخت. وی بازیکنی بود که با پویایی و تحرک در میدان، قدرت دریبل فراوان، سرعت و تیزهوشی در ایجاد خطر مقابل دروازه حریف، به یکی از پدیده های ورزش فوتبال تبدیل شد. در روزهای اوج او یک روزنامه معتبر آلمانی در مورد او نوشت: «اگر چه هیچ چیز در این بازیکن کامل نیست اما او از همه چیز مایه فراوانی دارد». رومنیگه روی هم ۹۵ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۴۵ گل برای این تیم به ثمر رسانید. وی ۵۱ بار به عنوان کاپیتان این تیم پای به میدان گذاشت. رومنیگه در ۳۱۰ بازی خود در لیگ برتر فوتبال آلمان، ۱۶۱ گل به ثمررسانید. وی از سال ۱۹۹۱ تا کنون عضو هیأت مدیره باشگاه بایرن مونیخ آلمان بوده است و از ۵ سال پیش به این طرف، در رأس این هیأت جای دارد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی