پنجشنبه, ۲۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 9 May, 2024
مجله ویستا

چنین دوستان خوبی - Such Good Friends


سال تولید : ۱۹۷۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : سیگما
کارگردان : اوتو پرمینجر
فیلمنامه‌نویس : استردیل (الین می)، برمبنای اقتباس دیوید شابر از رمانی نوشته لوئیس گولد.
فیلمبردار : -
آهنگساز(موسیقی متن) : توماس شپارد
هنرپیشگان : دایان کانن، جیمز کوکو، جنیفر اونیل، کن هوارد، نینا فوش، لارنس لاکینبیل، برجس مردیت، سام لیون، ویلیام ردفیلد و ریتا گام.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


«ریچارد مسینجر» (لاکینبیل)، طراح هنری یک مجله و نویسنده نیمه‌وقت، برای یک عمل جراحی ساده برداشتن خال روی گردنش، بستری می‌شود. هرچند که پزشک خانوادگی‌اش، «دکتر تیمی اسپکتر» (کوکو)، سعی می‌کند به همسر «ریچارد»، «جولی» (کانن) قوت قلب بدهد، ولی «ریچارد» را به‌دلیل عفونت کبد و کلیه به بخش مراقبت‌های ویژه می‌برند. «ریچارد» به خون احتیاج دارد و «جولی» گروهی از داوطلبان اهدای خون را جمع می‌کند. حرف‌های دوستان و افراد فامیل درباره بی‌کفایتی کارکنان بیمارستان، «جولی» را نگران‌تر می‌کند و او ناامید به «کال وایتینگ» (هوارد)، دوست عکاس «ریچارد»، پناه می‌برد و می‌فهمد که شوهرش با زنان مختلفی، از جمله بازیگری به‌نام «میراندا» (وانیل) رابطه داشته است. «جولی» از خود بی‌خود دوباره نزد «کال» برمی‌گردد، ولی «کال» به‌هنگام نزدیک شدن به او، احسان ناتوانی می‌کند و «جولی» اعتراف می‌کند که اغلب مردها در مقابل او دچار چنین حسی می‌شوند. «جولی» به بیمارستان برمی‌گردد و می‌فهمد که حال «ریچارد» وخیم است و بالاخره هم می‌میرد. «جولیِ» خاموش تمام هم‌دلی‌ها و ابراز توجه‌های جمع دوستان را پس می‌زند و همراه بچه‌هایش به سنترال پارک می‌رود.
این فیلم پرمینجر چنان در تغییر مداوم لحن خویش، نامطمئن و سنگین عمل می‌کند که به دشواری می‌توان از هدف کارگردان سردرآورد. تصویر بیمارستان با خدمه خویش‌نیت اما ظاهراً بی‌کفایتش حاکی از این است که پرمینجر به افشاگری در زمینه حرفه پزشکی نظر دارد، ولی بعد پی می‌بریم که قرار است این فیلمی خنده‌دار باشد. در واقع موضوع فیلم جان می‌دهد برای کمدی سیاه (از نوعی که پیش از آن بیلی وایلدر در کیک تفأل، 1966، کار کرده بود)، ولی تکنیک تخت و عاری از ظرافت پرمینجر مانع از به ثمر نشستن شوخی‌ها می‌شود. خبری از برخورد سرد، ابهام‌آمیز و جذاب پرمینجر با دست مایه‌هایش در دوران طلائی‌اش نیست و حتی سبک دوربین سیال او هم عقب‌مانده‌ به‌نظر می‌رسد.