جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا

کریمه اهل بیت


کریمه اهل بیت
به مناسبت میلاد حضرت فاطمه معصومه علیها سلام
اینجا فروغ عشق و صفا موج می‌زند
نور خدا به صحن و سرا موج می‌زند
اینجا که طور جلوه سینای ایزدی است
از هر کرانه نور خدا موج می‌زند
اینجا مطاف اهل زمین‌‌ست و آسمان
وز شهپر فرشته، فضا موج می‌زند
لبیک از زبان اجابت توان شنید
در این فضا که نور دعا موج می‌زند
اینجا که رشک هشت بهشت است و هفت چرخ
از شش جهت فروغ و لا موج می‌زند
از جلوه‌ جلال تو ای مظهر کمال
نور صفا در آینه‌ها موج می‌زند
در کوی تو که ساحل امن‌ست و عافیت
دریای بیکران صفا موج می‌زند
ای کعبه امید که در بارگاه تو
نور امید در همه جا موج می‌زند
دستی به دستگیری دل‌ها دراز کن
وین عقده‌ها ز کار دل خسته باز کن
ای مظهر شرافت و ای مایه حیا
ای بر سر عفاف و ادب، سایه حیا
ای همدم عطوفت و، ای همنشین مهر
ای زینت شرافت و پیرایه حیا
ای اسوه شرف که تو را پروریده‌اند
هم مادر کرامت و هم دایه حیا
ای قله رفیع نجابت که بوده‌ای
هم رکن استقامت و هم پایه‌ حیا
ای مایه اصالت و سرمایه ادب
وی مایه محبت و سرمایه حیا
هم، محرمان کوی تو همپایه شرف
هم زائران کوی تو همپایه حیا
در مدحت تو بود اگر بود در نبی
یک سوره کرامت و یک آیه حیا
من تشنه‌ زلال فروغ محبتم
خورشید من بتاب که در چنگ ظلمتم
ای گلشن کرامت تو با صفاترین
گلبوته عنایت تو، دلگشاترین
ای گوهر عنایت تو در محیط فیض
رخشاترین، نفیس‌ترین، پر بهاترین
ای جلوه صفای تو، در آب موج زن
وی در میان آینه‌‌ها، دلرباترین
ای چشمه‌سار اشک تو در امتداد شب
جاری‌ترین، زلال‌ترین، با صفاترین
ای خط سیر آه تو، فرش تا به عرش
وی کاروان اشک تو، بی‌انتهاترین
ای قصه غریبی تو، غربت آشنا
وی غصه مصیبت تو، جانگزاترین
ای مادر کرامت و ای دختر شرف
ای خواهر عطوفت و ای باوفاترین
یک مّد آه فاصله توست با دلم
سوگند می‌خورم به تو ای آشناترین
یک تیر آه دارم و در ترکش دلست
آن هم مدام شعله‌ور از آتش دلست
ای آستان تو، حریم کبریا شده
وی خاک آستانه تو ما سوا شده
ای فرش آستانه تو، شهپر ملک
وی خاک راه تو به نظر توتیا شده
ای کعبه امید خلایق که درگهت
رشک منا و مروه ز لطف و صفا شده
ای زائر حریم تو در بارگاه قدس
مشمول فیض و رحمت بی‌منتها شده
ای در تو مات چشم خدا بین اولیا
آیینه تمام نمای خدا شده
رنگین کمان مهر به چرخ جلال توست
یا قامت سپهر به تعظیم، تا شده؟!
معصومه شفیعه تویی، اشفعی لنا
ای شهره در شفاعت اهل ولا شده
گویم مدیح تو که ز لطف تو تاکنون
بر روی من هزار در بسته وا شده
گل‌های طبع من ز نسیم عنایتت
خرم شده، شکفته شده، دلربا شده
تا بارگاه تو، حرم اهل بیت باد
ما را اگر غمی ست، غم اهل بیت باد

استاد محمدعلی مجاهدی
منبع : روزنامه رسالت