درویش عبدالمجید طالقانی

جنسیت: مرد
تخلص: مجید و خموش
تولد و وفات: (۱۱۵۰ -۱۱۸۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
وی از مردم طالقان قزوین بود. در آغاز جوانی به اصفهان آمد و معلومات خود را در آنجا تکمیل کرد و سرآمد هنرمندان فن خط شد. او از معاصران لطفعلی آذربیگدلی بود. عبدالمجید برجسته‌ترین استاد خط شکسته نستعلیق است ، همانطور که خط نستعلیق به دست میرعماد کمال یافت ، خط شکسته را نیز درویش به حد اعلی رساند. چنانکه شش دانگ جلی را چون کتابت خفی غبار ، استوار و شیرین می‌نوشت. او در سرودن شعر نیز توانا بود و "دیوان" غزلیاتش در حدود هزار و پانصد بیت است. مهمترین شاگردان بی‌واسطهٔ او میرزا کوچک اصفهانی ، فضلعلی بیک دنبلی و خواجه ابوالحسن فسایی می‌باشند. درویش عبدالمجید در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد ، روبروی میرفندرسکی دفن شد. از آثار وی: مرقع (۴۰ رقعه) شکستهٔ نیم دودانگ و کتابت خفی و غبار ممتاز ، با رقم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های: "...سنهٔ ۱۱۷۹ در دارالسلطنهٔ اصفهان...بندۀ باخلاص عبدالمجید" و "...تحریر شد العبد المجید ۱۱۸۲" و "...حرره العبد الاقل عبدالمجید فقیر تاریخ ۱۱۸۴ در دارالسلطنه اصفهان" و "نقل از خط استادی شفیعا نمود بندۀ کمترین عبدالمجید درویش سنهٔ ۱۱۷۳" و "...به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تاریخ ۱۱۸۴ مسوده نمود عبدالمجید درویش سنهٔ ۱۱۷۳" و"...به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تاریخ ۱۱۸۴مسوده نمودعبدالمجید فقیر" و ...از گرانبهاترین آثار وی ، مقطعات و مرقعات متعدد ، نسخهٔ "کلیات" سعدی است که در کتابخانهٔ سلطنتی مضبوط است.

منبع : مطالب ارسالی