مرگ آری، سلطه بیگانگان نه

«اكنون آفتاب عمر من به لب بام رسیده و دیر یا زود باید به راهی بروم كه همه ناگزیر، خواهند رفت ولی چه زنده باشم و چه نباشم، امیدوارم و بلكه یقین دارم كه این آتش خاموش نخواهد شد و مردان بیدار كشور این مبارزه ملی را آن‌قدر دنبال می‌كنند تا به نتیجه برسند و اگر قرار باشد در كشور خود، آزادی عمل نداشته باشیم و بیگانگان بر ما مسلط باشند و رشته‌ای بر گردن ما بگذارند و ما را به هر سوی كه می‌خواهند بكشند، مرگ بر چنین زندگی‌ای ترجیح دارد و مسلم است كه ملت ایران با آن سوابق درخشان تاریخی و خدماتی كه به فرهنگ و تمدن جهان كرده است، هرگز زیر بار این ننگ نمی‌رود.
امروز مبارزه بزرگی را ملت ما شروع كرده است كه هیچ‌كس از ابهت آن غافل نیست، البته در این‌گونه جنبش‌های اجتماعی باید در مقابل هرگونه محرومیت ایستادگی كرد و در برابر آن آماده بود. هیچ مبارزه‌ای هر قدر كوچك و ناچیز باشد، به آسانی به نتیجه نمی‌رسد؛ تا رنج نبری، گنج میسر نمی‌شود. در این راه نیز سعی ناكرده به جایی نتوان رسید.»

دكتر محمد مصدق، نطق ۲۰ تیر ماه ۱۳۳۰خورشیدی در مجلس شورای ملی

منبع : روزنامه تهران امروز