۲۴ اردیبهشت ـ ۱۴ می ـ سالروز درگذشت «فردوسی چین»

در سال ۱۹۹۵و در سالروز بزرگداشت فردوسی، ۱۴ مه، Ai Qing آی چینگ (شینگ) شاعر معاصر چین كه به « فردوسی چین» شهرت داشت در ۸۶ سالگی درگذشت. «آی» تحصیلكرده فرانسه، بیش از ۵۰ سال همانند فردوسی شعر میهنی سرود و در این زمینه چند مجموعه شعر حماسی و نیز غزل دارد. در میان ادیبان جهان، آی ، فردوسی چین خطاب می شده است.
با وجود این، وی بارها در این باره گفته بود كه به گرد پای فردوسی هم كه آن همه به ایران و ایرانی خدمت كرد و به زبان پارسی حیات تازه بخشید نخواهد رسید. فردوسی «پارسی» را به جایی رسانیده كه این زبان به زبان «بهشتیان» تعبیر شده است.
«آی شینگ» كه در جریان انقلاب چین همرزم مائو بود تا عضویت دفتر سیاسی حزب كمونیست چین بالا رفت ولی اجازه نداد كه به او عنوان رئیس اتحادیه ادیبان چین دهند و تنها معاونت این اتحادیه را پذیرفت، اتحادیه ای كه به همین لحاظ «رئیس» نداشت. «آی» با واژه «ریاست» میانه خوبی نداشت و می گفت كه در جامعه، نباید واژه های رئیس و مرئوس بكار رود.
فرانسوا میتران رئیس جمهوری وقت فرانسه به خاطر اشعار میهنی «آی»، به او نشان شوالیه ادبیات داده بود. «آی» هنگام دریافت این نشان گفت كه از دیدگاه او، خدمت بی دریغ به میهن و هم میهنان لذت بخشترین كار در طول حیات است. وی اضافه كرده بود كه سوسیالیست بودن و وطندوستی از هم جدا نیستند. به تاكید «آی»، هر چینی باید یك میهندوست واقعی باشد و از فرهنگ، رسوم و هر وجب سرزمین پدری دفاع كند و برای ترقی آن و رفاه و خوشبختی مشترک هم میهنان تلاش خستگی ناپذیر كند. با وجود این ، «آی» می گفت كه میهندوستی نباید با تفكر برتری نژاد آمیخته شود كه فرد را از خدمت یكسان به همنوع و نگاه كردن به انسانها به یک چشم مانع می شود و به این ترتیب رفتار نازی های آلمان را رد می كرد.
آی که در بازگشت از فرانسه به پکن در سال ۱۹۴۹، سردبیر مجله ادبیات خلق شده بود در سال ۱۹۵۷ به دلیل گفتن این جمله که نخست چین،بعد سوسیالیسم متهم به داشتن افکار تجدید نظر طلبی شد و به سین کیانگ انتقال یافت که برایش تبعیدی مودبانه بود. وی پس از خاموش شدن آتش انقلاب فرهنگی به پکن بازگشت و بکار نوشتن ادامه داد و درعین حال شاهد پیشرفت های وطن خود شد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز