فرق حجازی و پورحیدری با قلعه نویی!

● حجازی کیست؟
حجازی یک دروازه بان بزرگ در دهه ۵۰ و ۶۰ در هر ۲ رده باشگاهی و ملی بود. ناصر فوتبال ایران، بازیکن مؤدب و خوش تیپی بود و به قول خیلی ها اگر در کشوری چون انگلستان به دنیا می آمد، با دروازه بانان پرافتخاری چونگوردون بنکس و پیتر شیلتون جزیره در تاریخ فوتبال دنیا شانه به شانه می زد.حجازی در عرصه مربیگری نیز تیم باشگاهی خود را قهرمان ایران کرد و در فصل بعدی، استقلال را تا فینال جام باشگاه های آسیا پیش برد و روی بدشانسی قهرمان نشد. با این حساب او همیشه یک مرد قابل احترام بوده است. حجازی در بازگشت خود به استقلال تهران نیز خوب نشان داد. جالب است بدانید وی طی یک مصاحبه بعد از جدایی از استقلال (حدود ۸ سال پیش) گفته بود:« مقامی که من با استقلال تهران کسب کردم (دومی آسیا) دست نیافتنی باقی می ماند.» بعد از ۸ سال نیز دیدیم که استقلال با اینکه چندبار راهی آسیا شد اما راه به جایی نبرد. اکنون او بازگشته و خوب هم بازگشته است. مطلب حجازی را داشته باشید تا سراغ پورحیدری برویم.
● منصور پورحیدری کیست؟
پورحیدری بازیکن معروفی در دهه ۴۰ و ۵۰ بود. این بازیکن چپ پا علاوه بر درخشش در استقلال تهران (تاج سابق) ۴ بار هم به تیم ملی دعوت شد و سابقه خوبی در عرصه ملی دارد. پورحیدری، بازیکنی مؤدب و منضبط بود و همین امر در ادامه باعث شد به دلیل مقبولیتی که بین استقلالی ها و هواداران داشت، سرمربی استقلال نیز شود.
او با آبی پوشان، هم قهرمان ایران شد و هم قهرمان آسیا. موفقیت های پورحیدری به همین جا ختم نشد و او حتی در کسب جام موفق تر از ناصر حجازی نشان داد و توانست با تیم ملی ایران نیز قهرمان بازی های آسیایی شود. شاید تنها کسی که در تاریخ فوتبال ایران توانسته از پورحیدری در کسب مقام قهرمانی و دیگر افتخارات، اندکی پیشی بگیرد، علی پروین است و اما نفر سومی که در تیم استقلال تهران توانست تیم خود را قهرمان لیگ برتر کند و راهی آسیا نماید، امیر قلعه نویی بود.
● قلعه نویی کیست؟
امیر قلعه نویی را زمانی شناختیم که در شاهین معروف بازی می کرد. در ادامه استقلالی ها او را شکار کردند تا همه کاره آبی پوشان در میانه میدان شود. امیر در عرصه مربیگری نیز با استقلال قهرمان آسیا شد، هرچند این قهرمانی هرگز منجر به آسیایی شدن استقلال نشد. حضور در تیم ملی ایران به عنوان سرمربی، اوج کار مربیگری قلعه نویی بود که به زعم برخی زودهنگام قلمداد شد.
● مقایسه این ۳ نفر
می بینید که جملگی استقلالی و موفق بوده اند اما در این بین قلعه نویی با حجازی و پورحیدری یک فرق اساسی دارد.
هر ۳ نفر به هر حال در استقلال و تیم ملی (حجازی صرفاً به عنوان بازیکن) شکست داشته اند و از تیم باشگاهی مربوطه نیز در مقاطعی برکنار شده اند اما هرگز موضعی که قلعه نویی اتخاذ کرد، ناصر و منصور مقابل منتقدان خود اتخاذ نکردند.
امیر قلعه نویی با ادبیات تند خود بارها دیگران را آزار داد. او کمتر اشتباهات خود را پذیرفت و حتی نتوانست زیر مجموعه هماهنگش را با تمام قدرت در اختیار بگیرد؛ تیم ملی در جام ملت های .۲۰۰۷ اما حجازی و پورحیدری باخت ها را می پذیرفتند و می پذیرند.
زیر مجموعه های خود را نیز تمام و کمال در اختیار دارند و کمتر دیده شده بازیکنان این ۲ سرمربی، لب به شکوه و انتقاد از پورحیدری و حجازی بگشایند اما در تیم ملی دیدیم که برخی بازیکنان در کوران مسابقات جام ملت ها علیه قلعه نویی مصاحبه کردند.
به هر حال او همچنان سرمربی تیم ملی ایران است و به نظر می رسد اگر رئیس جدید فدراسیون علاقه ای به حفظ او داشته باشد شاید برخی بازیکنان شناخته شده ایران که لیاقت حضور در تیم ملی را دارند، به دعوت وی پاسخ ندهند یا حتی خود امیر از آنان صرفنظر کند که در هر ۲ حالت می تواند به ضرر فوتبال ایران باشد.
به هر حال یاد قلعه نویی باشد، اخلاق خوب به کسی ضرر نمی زند. این مربی جوان یادش باشد، مدیریت یک هنر است و با آن به سرمنزل مقصود رسیدن تجربه بالا می طلبد. قلعه نویی یادش باشد، حجازی و پورحیدری شدن زمان می خواهد و یک شبه نمی توان به همه جا رسید. حتی شنیده ایم قلعه نویی دوست دارد پا در جای پای پروین بگذارد. با این همه یادش باشد، پروین هرچند زبان تندی دارد اما این تیغ تیزش هرگز ریشه خود پروین را نمی زند؛ چرا که او به تجربه دریافته چگونه از زبان تندش سود ببرد. قلعه نویی باید سال ها صبر کند تا فوت کوزه گری را بسان حجازی ها، پورحیدری ها و صدالبته پروین ها یاد بگیرد.

سیدحمید صادق زاده

منبع : روزنامه ابرار ورزشی