تسلیحات هسته ای اسراییل ، خیانت غیر قابل بخشش

"جرج بوش "‌رییس جمهوری آمریکا این هفته در سفر به خاورمیانه بار دیگر کوشید تا " ایران هراسی " را که به حربه ای کهنه و بدون تاثیر در افکار عمومی مبدل شده است ، به عنوان یک محور تبلیغی علیه ایران به پیش ببرد.
او مطابق معمول همه مقامات آمریکایی سفرش را از فلسطین اشغالی و این بار در روزی شروع کرد که بمناسبت سالگرد تشکیل رژیم صهیونیستی درتقویم ملت های منطقه " روز نکبت " خوانده می شود . " بوش "‌ در مجموعه سخنرانی های خود در خاورمیانه و از جمله در "کنست "‌پارلمان رژیم صهیونیسی ، از "‌اتحاد استراتژیک " این رژیم و آمریکا سخن گفت و در مقابل ضمن متهم کردن ایران به دنبال کردن برنامه پنهانی هسته ای ، ناکامی های آمریکا در اشغال عراق را به حساب ایران گذاشت.
بوش در سخنانش در پارلمان رژیم صهیونیستی با تکرار اتهامات قبلی خود مبنی برنظامی بودن برنامه های هسته ای ایران ، مدعی شد که اجازه دادن به ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته ای که تهران همیشه گفته دنبال آن نیست ، " یک خیانت غیر قابل بخشش " است.
بوش که کشورش تنها کشوری است که در تمامی تاریخ بشر تاکنون از سلاح هسته ای علیه کشوری دیگر (ژاپن ) استفاده کرده است ، از گناه بزرگ هسته ای شدن اسراییل که اساس سیاست تجاوزکارانه اش را به اعتراف رهبران آن ، برپایه سلاح های هسته ای قرار داده است و این گناه تا ابد بردوش آمریکاست ، سخنی نگفت و در همان زمان عهد کرد تا در قتل عام مردم فلسطین در اراضی اشغالی که وی آنها را "‌تروریست " خواند ، در کنار رژیم صهیونیستی باقی بماند.
اسراییل بیش از ۵۰ سال است که با پشتیبانی و حمایت صریح آمریکا ، یک برنامه خطرناک و سری تسلیحات هسته ای را با گریز از نظارت جامعه جهانی بر این برنامه ها ، به کمک واشنگتن به پیش می برد ، برنامه ای که به تایید آژانس بین المللی انرژی هسته ای تاکنون و حداقل به تولید ۲۰۰ بمب اتمی انجامیده است که چیزی جز عناد رژیم صهیونیستی با جامعه جهانی نیست.
رژیم صهیونیستی در پس برنامه های مخفی هسته ای خود ، ماهیت تروریستی و متکی برتجاوز و تهدید به زور علیه دیگر کشورها را پنهان کرده است که خطر این رژیم را برای صلح و امنیت جهانی و رژیم های حقوقی تنظیم کننده روابط بین المللی ، دو چندان می کند.
آنچه دراین میان بیش از هرچیزی مایه تاسف است ، این مهم می باشد که رژیم صهیونیستی با دراختیار گرفتن عمده رسانه های ارتباطی جهان از جمله رسانه های آمریکایی ، ضمن پنهان کردن ماهیت واقعی خود ، با آدرس دهی غلط سعی می کند نگاهها را از برنامه های هسته ای مخفی و سایر اقدامات دهشت افکنانه اش در سرزمین های اشغالی دور ، و متوجه کشورهایی مانند ایران کند که برنامه های شفاف و قانونی و نظارت شده هسته ای دارند و در عین حال برخلاف رژیم صهیونیستی و حامی آن آمریکا ، هرگز علیه کشوری متوسل به زور ویا حتی تهدید نشده اند.
دادن آدرس های غلط درباره موضوعات مختلف به افکار عمومی برای انحراف آن و یا جهت دادن به سمت و سویی خاص ، یکی از شگردهای دولتمردان آمریکا و رژیم اسراییل است . ظرافت ها و دقایقی که در این تکنیک بکار بسته می شود ، بقدری پیچیده و در عین حال متنوع است که عموما تشخیص آنرا برای مخاطب ، حتی " مخاطب فعال " دشوار می سازد. برنامه های هسته ای ایران یکی از این موارد است. دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای بمنظور بهره برداری علمی و اقتصادی از آن ، هدف ایران در برنامه های هسته ای اش است و پیمانها و پادمانهای ناظر بین المللی این حق را برای آن به رسمیت شناخته اند .
" برائت " یک اصل عمومی است و نمی توان و نباید تا زمانی که خلاف امری اثبات نشده ، هیچ فرد حقوقی و یا حقیقی را متهم به انجام و یا حتی تعقیب امری کرد که براساس توافقهای عمومی و یا قوانین و رویه های شناخته شده و پذیرفته ، تخلف محسوب می شود. با این همه ، آمریکا و رژیم صهیونیستی در آدرسی غلط ، مدتهاست که می کوشند تا افکار عمومی را نسبت به برنامه های هسته ای ایران مسموم کنند و چنین وانمود سازد که هدف اول و آخر ایران از روی آوری به فناوری هسته ای ، صرفا و صرفا تولید سلاح هسته ای است .
ایده " خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای " ، ایده ای است که ایران چند دهه است آنرا تعقیب می کند و تعهد این کشور به عنوان یکی از اعضای قدیمی آژانس بین المللی انرژی هسته ای به تمامی پروتکل ها و پادمانهای ناظر ، می تواند نشانه تعهد راسخ و صداقت آن به ایده ای باشد که مطرح و تحقق آنرا دنبال می کند.
همانطور که گفته شد ، اسراییل از نگاه آژانس بین المللی انرژی هسته ای نهاد ناظر سازمان ملل ، رژیمی برخوردار از سلاح های هسته ای شناخته شده است که در زرادخانه های آن بیش از ۲۰۰کلاهک هسته ای نگهداری می شود و این کلاهک ها خطری بالقوه برای صلح و ثبات جهانی بویژه در منطقه پرآشوب خاورمیانه است. اسراییل رژیمی است که از بدو پیدایش در سال ۱۹۴۸ میلادی تکیه خود را برای حیات سیاسی بر تسلیحات بویژه از نوع هسته ای آن استوار کرده است. موشه دایان، وزیر جنگ پیشین رژیم اسراییل بر این باور بود " در صورتی که اسراییل در خاورمیانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگی‌اش را به منصه‌ی ظهور برساند ، باید به سلاح هسته ای پناه ببرد." به همین منظور در مرحله‌ی اول، وزارت جنگ این رژیم تصمیم به تشکیل کمیته‌ی پژوهش‌های هسته ای متشکل از پنج کارشناس برجسته‌ی اسراییلی به رهبری پروفسور "برگمان " گرفت، کار این کمیته برنامه‌ریزی برای تاسیس نیروگاه هسته ای و اعزام هیات علمی به نقاط مختلف جهان برای کسب و تقویت دانش هسته ای بود.
در مرحله دوم رژیم صهیونیستی به جمع آوری پول روی آورد به طوری که توانست با کمک دولت‌های انگلیس و آمریکا تا سال ۱۹۵۳ میلادی ۱۰۰ میلیون دلار از ثروتمندان یهودی جهان برای رسیدن به توان هسته ای جمع آوری کند و در همین راستا در زمان نخست وزیری بن گوریون، شیمون پرز مسوول مذاکرات اتمی این رژیم با فرانسه شد و سرانجام با کمک فرانسه و آمریکا کار ساخت نیروگاه دیمونا را در سال ۱۹۶۳ به پایان رساند.
به باور تحلیلگران ، علت همکاری فرانسه با اسراییل این بود که فرانسه برای تسلط مجدد بر کانال سوئز و تفوق در درگیری با بخشی از دنیای عرب، اسراییل را به عنوان یکی از متحدان طبیعی خود می‌دانست و در نتیجه به فکر تقویت این رژیم به عنوان هم پیمان خود در خاورمیانه افتاد، تا جایی که نخست وزیر فرانسه اعلام کرد یک بمب هسته ای به اسراییل مدیون است! بدین ترتیب در اکتبر ۱۹۵۷ فرانسه و اسراییل توافقاتی برای ساخت یک راکتور ۲۴ مگاواتی امضا کردند، در این پروتکل‌ها به یک کارخانه فرآوری شیمیایی نیز اشاره شده بود. این کارخانه به طور مخفیانه با همکاری تکنسین‌های اسراییلی و فرانسوی در منطقه‌ای از صحرای نقب به نام" دیمونا "ساخته شد. اهمیت دیمونا به حدی بود که یک آژانس اطلاعاتی جدید به نام LEKEM برای مخفی نگهداشتن و محافظت از اسرار و تاسیسات آن تشکیل شد و بدین ترتیب ۱۵۰۰ اسراییلی و فرانسوی در دیمونا مشغول به کار شدند. از سوی دیگر نیروی هوایی فرانسه پس از خرید آب سنگین از نروژ به رغم این تعهد که آن را به هیچ کشور ثالثی منتقل نمی‌کند ۴ تن از این مواد را مخفیانه به اسراییل منتقل کرد. تا زمان افشاگری "مردخای وانونو" یک یهودی مراکشی الاصل و کارشناس هسته ای اسراییل که در مصاحبه با روزنامه انگلیسی ساندی تایمز در ۵ اکتبر سال ۱۹۸۶ پرده از فعالیت‌های هسته ای این رژیم برداشت، هیچ کس اطلاعی از این فعالیت‌ها نداشت و بدنبال این افشاگریها بود که " وانونو" به ۱۸سال زندان محکوم شد که پس از آزادی اجازه خروج از سرزمین های اشغالی و مصاحبه و دیدار عمومی به وی داده نمی شود.
بااین افشاگری، توجه کارشناسان هسته ای جهان به رژیم صهیونیستی جلب شد و علی رغم پنهانکاری و محدودیت‌های شدیدی که ازسوی این رژیم انجام گرفت، طی تحقیقاتی فاش شد که اسراییل به غیر از دیمونا دارای دو مرکز هسته ای دیگر به نامهای "نحال سوریک " و " بنی روبین" است. براساس یک گزارش نظامی که سال ۲۰۰۳میلادی در آمریکا منتشر شد، اسراییل در سال ۱۹۶۷، ۱۵ بمب هسته ای داشت که تا سال ۱۹۸۰ تعداد آنها به ۲۰۰ و تا سال ۱۹۹۷ به ۴۰۰ بمب رسید. صهیونیست‌ها همچنین در سال ۱۹۷۳، ۲۰ موشک هسته ای و در سال ۱۹۷۴ هم ۳ واحد توپخانه‌ی هسته ای برپا کرده بودند که هر واحد ۱۲ توپ ۱۷۵ میلیمتری و ۲۳۰ میلیمتری داشت. در سال ۱۹۸۴ صهیونیست‌ها ۳۱ بمب پلوتونیوم و ۱۰ بمب اورانیوم تولید و در سال ۱۹۹۴ بین ۶۴ تا ۱۱۲ بمب با کلاهک کوچک و ۵۰ موشک هسته ای از نوع ریما ساختند. اسراییل همچنین در دهه ۹۰ میلادی سه زیر دریایی از آلمان خریداری کرد. این زیردریایی‌ها بسیار پیشرفته که "دولفین"، "لویاتان "و "تکوما " نام دارند ، با کمک مالی کشورهای آلمان و آمریکا ساخته شده‌اند و قادر به شلیک موشک‌های کروز با بار هسته ای هستند .این زیردریایی‌ها در ماه مارس ۱۹۹۹ و اوت ۲۰۰۰ عملیاتی شده‌اند. با این حجم گسترده فعالیت‌های هسته ای اسراییل ، آمریکا و کشورها اروپایی‌ که مدعی عاری سازی جهان و منطقه خاورمیانه از سلاح‌های هسته ای می‌باشند، نه تنها هیچ اعتراضی نکرده بلکه همواره از این فعالیت‌ها چشم‌پوشی کرده‌اند و زمانی که آریل شارون، نخست وزیر این رژیم برای اولین بار در ۳۱/۷/۲۰۰۴ با اعتراف به داشتن سلاح اتمی گفت "اسراییل سلاح‌های اتمی خود را با موافقت و رضایت آمریکا در اختیار دارد" جامعه‌ی جهانی و آژانس بین‌المللی نه تنها هیچ عکس‌العملی نشان ندادند، بلکه با سکوت خود و دادن آدرس غلط ! این فعالیت‌ها را تایید کردند.
برای مطالعه بیشتر در خصوص برنامه های هسته ای اسراییل و چگونگی حمایت آمریکا و اروپا از این رژیم و تهدیداتی که از این ناحیه متوجه صلح و امنیت جهانی است ، مطالعه منابع زیر توصیه می شود:
۱- خبرگزاری فرانسه ۳۰/۱۰/۸۳ -
۲ - اسراییل و سلاح‌های هسته ای- نوشته آونر کوهن- ترجمه رضاسعید محمدی- ناشر: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه
۳- روزنامه ایران ۱۹/۴/۸۳ -
۴- روزنامه جمهوری اسلامی ۲۶/۲/۸۳ – ۵—روزنامه همشهری۲۶/۲/۸۳ و۶- وبلاگ http://r-pishdar.blogfa.com

رئوف پیشدار

منبع : خبرگزاری جمهوری اسلامی ـ ایرنا